Από τότε έγιναν πολλές βελτιώσεις.
Ποιες βελτιώσεις;
Προσωπικά εστιάζω ιδιαίτερα στην
προχειρότητα: οι ίδιοι οι εμπνευστές του δεν είναι ικανοποιημένοι και εμμέσως πλην σαφώς αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν κατάλληλες δομές για να προωθηθούν οι αλλαγές.
Για τους εκπροσώπους των φοιτητών: καταρχάς
όλα τα μέλη της Συγκλήτου είναι επώνυμα και όταν ορίζονται νέα ανακοινώνονται (πχ.
εκπρόσωποι μεταπτυχιακών φοιτητών). Όμως
εστιάζεις υπερβολικά στη δράση των φοιτητών, ξεχνώντας ότι ο ρόλος τους στις σημαντικές αποφάσεις (έρευνα, ανάπτυξη ιδρυμάτων, διαχείριση προϋπολογισμού και προσωπικού κτλ) είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένος.
Ακόμα κι αν το αφήσουμε αυτό,
οι παρατάξεις υπάρχουν και στους καθηγητές και στους παράγοντες εκτός των πανεπιστημίων και η επιρροή τους δεν πρόκειται να μειωθεί στο ελάχιστο με τα νέα δεδομένα.
Πραγματικά, πιστεύεις ότι οι ίδιοι άνθρωποι που καλλιέργησαν και ωφελήθηκαν από αυτή την κουλτούρα θα ψήφιζαν έναν νόμο που τους αναιρεί;
Σίγουρα δε θα κρίνω έναν νόμο για την παιδεία
αποκλειστικά από το πώς εκπροσωπούνται οι φοιτητές ή όποιος άλλος!
Δηλαδή,
πραγματικά δε βρήκες τίποτα άλλο άξιο σχολιασμού στο νομοσχέδιο; Περιορίστηκαν οι "εκπρόσωποι" των φοιτητών ή όποιας άλλης ομάδας (παραταξιακοί, με όλα τα γνωστά επακόλουθα, δε διαφωνώ) και ως δια μαγείας θα λυθούν όλα τα προβλήματα των πανεπιστημίων;
Τα οποία, όπως τα έγραψα και παραπάνω:
χωροταξικός σχεδιασμός, σύνδεση με έρευνα, εκπαιδευτική και παραγωγική πολιτική, χρηματοδότηση.
Αυτό το νομοσχέδιο (και κάποια άλλα που το συνοδεύουν) θεωρείς ότι συνεισφέρει ουσιαστικά στη διαχείριση όλων αυτών; Ή απλώς όλα αυτά δεν πρέπει να αφορούν τους φοιτητές γιατί θα αλλάξουν κάποιοι συσχετισμοί (θα αλλάξουν μόνο, δε θα καταργηθούν, θα το δεις);
Δε ψάχνουμε το τέλειο, αλλά
ένα πλαίσιο με ξεκάθαρο σχεδιασμό και με λογική βάση, που θα αξιολογηθεί με συγκεριμένα κριτήρια στην πορεία της εφαρμογής του.
Κάτι που δε θα φορτώσει κι άλλες δυσλειτουργίες στο εκπαιδευτικό σύστημα, για να αναιρεθεί έπειτα με άλλες σπασμωδικές παρεμβάσεις σε μερικά χρόνια, και συνέχεια να βλέπουμε την ίδια ιστορία παραβλέψεων και αστοχιών.
Όσο για το "να γίνεται κουβέντα", δεν έχει νόημα να μιλάμε χωρίς στοιχεία.
Και αφού από ό,τι φαίνεται κανείς από τους φοιτητές δεν ενδιαφέρεται τόσο καιρό ούτε καν να προσθέσει ένα νέο στο θέμα, μόνο η καταγραφή των ειδήσεων μένει.
(Είναι γεγονός ότι γράφεις μονόπαντα. Έχεις τεράστια εμπάθεια με τις παρατάξεις και έτσι δε κρίνεις το σύνολο του νομοσχεδίου.)
ω ναι, έχω. το παραδέχομαι. 
