Από το μέλος Epistimi-gia-Perivallon :
Γράφει η Γεωργία Πατέρα:
H αστικοποίηση είναι συνυφασμένη με την ανάπτυξη των κοινωνιών μας, αλλά ένα από τα παράπλευρα αποτελέσματά της είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση που έχει ως συνέπεια την επιβάρυνση της ανθρώπινης υγείας. Ένας τρόπος αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος είναι οι πράσινες υποδομές: δεντροφυτεύεις, πράσινες οροφές και πράσινοι τοίχοι είναι ευρέως διαδεδομένες στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και στην Ευρώπη, και φαίνεται να βελτιώνουν την ποιότητα της ατμόσφαιρας σε μια αστική περιοχή. Στην παρούσα έρευνα χρησιμοποιήθηκε ένα εξειδικευμένο λογισμικό, το i- Tree Eco, ώστε να συγκριθεί η βελτίωση της ατμοσφαιρικής ποιότητας από τους διαφορετικούς τύπους πράσινων υποδομών για μια περιοχή της Μελβούρνης, Αυστραλία..
Γράφει η Γεωργία Πατέρα:
H αστικοποίηση είναι συνυφασμένη με την ανάπτυξη των κοινωνιών μας, αλλά ένα από τα παράπλευρα αποτελέσματά της είναι η ατμοσφαιρική ρύπανση που έχει ως συνέπεια την επιβάρυνση της ανθρώπινης υγείας. Ένας τρόπος αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος είναι οι πράσινες υποδομές: δεντροφυτεύεις, πράσινες οροφές και πράσινοι τοίχοι είναι ευρέως διαδεδομένες στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και στην Ευρώπη, και φαίνεται να βελτιώνουν την ποιότητα της ατμόσφαιρας σε μια αστική περιοχή. Στην παρούσα έρευνα χρησιμοποιήθηκε ένα εξειδικευμένο λογισμικό, το i- Tree Eco, ώστε να συγκριθεί η βελτίωση της ατμοσφαιρικής ποιότητας από τους διαφορετικούς τύπους πράσινων υποδομών για μια περιοχή της Μελβούρνης, Αυστραλία..
Μια προσέγγιση που αναδεικνύει ότι η καταπολέμηση των αιτιών υποβάθμισης των κοραλλιογενών υφάλων μπορεί να εφαρμοστεί σε άλλα περιβάλλοντα.
Η Κυκλική Οικονομία- ΚΟ (Circular Economy - CE) είναι ένα σύστημα οικονομίας με στόχο τη μείωση των αποβλήτων, των διαρροών ενέργειας, αλλά και τη χρήση νέων πόρων. Στο παρόν άρθρο μελετώνται τρεις κατασκευαστικές δράσεις (νέο κατασκευή, ανακαίνιση. και κατεδάφιση κτηρίου) στην Ολλανδία, στις οποίες εφαρμόστηκε ένα νέο εννοιολογικό πλαίσιο βασισμένο στις έννοιες του «οράματος», «μάθηση των δρώντων», «δυναμική των δικτύων» και «καινοτομία επιχειρησιακού μοντέλου» με στόχο να κατανοηθεί ποιες είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την προώθηση της Κυκλικής Οικονομίας στον τομέα των κατασκευαστικό κλάδο.
Η παρούσα έρευνα παρουσιάζει τα αποτελέσματα από τρείς μελέτες περιπτώσεων υφιστάμενων βιομηχανικών δικτύων στην Ιταλία και την μετάβαση τους στην Βιομηχανική Συμβίωση (Β.Σ.). Διερευνάται το πλαίσιο στο οποίο μπορούν να αξιολογηθούν η δυναμική και τα όρια για την ανάπτυξη ενός καθεστώτος συνεταιριστικής λειτουργίας, βασισμένου στις αρχές της Βιομηχανικής Συμβίωσης. Τα εμπειρικά στοιχεία καταδεικνύουν τόσο την βαρύτητα των τεχνικών παραμέτρων για τον σχεδιασμό ενός δικτύου Β.Σ. όσο και τον ρόλο μη-τεχνικών παραγόντων, αναφορικά με την προώθηση και την τελική εφαρμογή.
Στην Ταϊβάν τα τελευταία χρόνια παράγονται περίπου 2 εκατομμύρια τόνοι οικοδομικών αποβλήτων ετησίως, γεγονός που καθιστά επιτακτική την ανάγκη για διαχείριση των αποβλήτων αυτών. Η πλειοψηφία των αποβλήτων ανήκει σε πόρους που μπορούν να ανακυκλωθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν, ώστε να μειωθεί η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Το παρόν άρθρο μελετά τη διαχείριση και την επεξεργασία για επαναχρησιμοποίηση αυτών των αποβλήτων.
Το παρόν άρθρο αναλύει την επιρροή που έχουν πάνω στις αλλαγές των πληθυσμών των πουλιών τα αγροπεριβαλλοντικά μέτρα στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, οι Ειδικές Προστατευόμενες Περιοχές και το Παράρτημα Ι της Οδηγίας των Πουλιών. Τα δεδομένα για την περίοδο 1981-2012 σε Ευρωπαϊκή κλίμακα έδειξαν ότι οι πληθυσμοί των ειδών ευνοούνται όσο αυξάνονται οι Ζώνες Ειδικής Προστασίας και τα αγροπεριβαλλοντικά μέτρα με μεγαλύτερο αντίκτυπο στα είδη του Παραρτήματος Ι της Οδηγίας των Πουλιών. Αποδεικνύεται όμως επίσης, ότι μέσω αυτών των πρακτικών, ενώ η μείωση των πληθυσμών των αγροτικών ειδών είναι πιο σπάνια, δεν φαίνεται να αποτελεί ένα μέτρο το οποίο μπορεί να αντιστρέψει εντελώς την κατάσταση καθώς τα είδη έχουν επηρεαστεί αρνητικά από την εντατικοποίηση της γεωργίας.
Σε μία διαρκώς μεταβαλλόμενη κοινωνία όπου ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται, η ζήτηση για παραγωγή περισσοτέρων τροφίμων και ενέργειας είναι γεγονός. Αυτή η συνεχώς αυξανόμενη παραγωγή αποτελεί σοβαρό πρόβλημα στην εποχή μας. Πολλά απόβλητα τροφίμων όπως είναι οι πρωτεΐνες, τα λιπίδια και διάφορες θρεπτικές ουσίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρώτη ύλη για τη δημιουργία νέων προϊόντων υψηλής αξίας. Στην παρούσα έρευνα εξετάζεται πώς η αξιοποίηση αυτών των αποβλήτων οδηγεί σε παραγωγή βιοκαυσίμου, ενζύμων, νανοσωματιδίων, βιοαποικοδομήσεων πλαστικών και βιοδραστικών ενώσεων.
Οι θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές (ΘΠΠ) έχουν ομολογουμένως οικολογικά οφέλη, αλλά παράλληλα έχουν σημαντικές κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες. Με τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι σήμερα υπήρξαν πολλές δυσκολίες και περιορισμοί στη συνολική εκτίμηση των παραπάνω επιπτώσεων. Αυτό το άρθρο περιγράφει ένα νέο πλαίσιο εκτίμησης και παρακολούθησης αυτών των κοινωνικοοικονομικών επιπτώσεων στις ΘΠΠ, βοήθησε να ξεπεραστούν πολλά από τα προηγούμενα εμπόδια, ενώ παράλληλα απέδωσε μεγαλύτερη αξία στις αποφάσεις των αρμόδιων φορέων..
Ο έλεγχος της ποιότητας και η επικύρωση των δεδομένων είναι σημαντικοί παράγοντες και αποτελούν μεγάλο θέμα συζήτησης για την επιστήμη των πολιτών. Το κλίμα εμπιστοσύνης θεωρείται αναγκαίο και η ισορροπία είναι λεπτή· λανθασμένοι χειρισμοί ενδέχεται να αποθαρρύνουν την τροφοδότηση δεδομένων από τους εθελοντές ή να υποβαθμίσουν την αξιοπιστία των καταγραφών.
Το παρόν κείμενο παρουσιάζει την αξιολόγηση του δικτύου προστατευόμενων περιοχών τροφοληψίας για τα πτωματοφάγα πτηνά στην Ισπανία. Οι συγγραφείς παρουσιάζουν τα οφέλη που προέκυψαν από αυτή την πρωτοποριακή κίνηση. Το δίκτυο αυτό είχε εξαιρετικά αποτελέσματα στο τομέα της διατήρησης και προστασίας της Βιοποικιλότητας καθώς καθοριστικός ήταν και ο ρόλος του δικτύου στην μείωση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Η Κίνα δίνει το παράδειγμα μιας ευέλικτης και κοινά ωφέλιμης συνεργασίας κράτους και αγροτών. Παρέχοντας τη δυνατότητα να προσαρμόσουν το θεσμικό πλαίσιο στις τοπικές ανάγκες, δόθηκε η δυνατότητα να αξιοποιηθεί αχρησιμοποίητη γη τόσο με περιβαλλοντικά όσο και με οικονομικά οφέλη. Το παρόν κείμενο δείχνει τα αποτελέσματα αυτής της προσέγγισης, αναδεικνύοντας πως οι κάτοικοι έχουν προσαρμοστεί στους κινδύνους και τις προοπτικές των δασών αυτών, καθώς και τις συνέπειες στα αγροτικά εισοδήματα και τα τοπία.
Τα αγροπεριβαλλοντικά προγράμματα αποτελούν ένα εναλλακτικό τρόπο προστασίας του περιβάλλοντος, και τα τελευταία χρόνια είναι όλο και πιο δημοφιλή. Η παρούσα έρευνα εξετάζει τα διαθέσιμα δεδομένα εφαρμογής αυτών των προγραμμάτων και καταλήγει ότι παρά την επιτυχία τους σε περιοχές χαμηλής παραγωγικότητας, λόγω της πολυπλοκότητας των εν λόγω συστημάτων, απέχουμε ακόμα αρκετά από το να εφαρμοστούν γενικότερα και να υιοθετηθούν ευρύτερα, και σε μεγαλύτερη κλίμακα, από τους τους αγροτικούς παραγωγούς.
Το άρθρο εξετάζει τον τρόπο που γίνεται αντιληπτή η περιβαλλοντική μετανάστευση στο πλαίσιο του λόγου διάφορων δρώντων και το πώς επηρεάζονται οι πολιτικές επιλογές. Παρουσιάζονται τέσσερις νοηματικές πλαισιώσεις όπου ο περιβαλλοντικός μετανάστης θεωρείται: (1) θύμα, (2) απειλή για την ασφάλεια, (3) ευπροσάρμοστο άτομο και (4) πολιτικό υποκείμενο. Τέλος, επισημαίνεται η δυναμική φύση και ο αναστοχαστικός χαρακτήρας των νοηματικών πλαισιώσεων.
Η συγκεκριμένη έρευνα εξέτασε τη σχέση μεταξύ της αστικής μορφής και της βιώσιμης κατανάλωσης σε 24 πόλεις και μητροπολιτικές περιοχές του ΟΟΣΑ. Μέσα από την ανάλυση χαρακτηριστικών αστικής μορφής των πόλεων, βιώσιμης συμπεριφοράς και κοινωνικοοικονομικών παραμέτρων των κατοίκων τους, προέκυψε ότι η ανάπτυξη προτύπων βιώσιμης κατανάλωσης, είναι συνάρτηση των προσωπικών παραγόντων. Κάποια χωρικά χαρακτηριστικά (περιοχές με χώρους πρασίνου, πληθυσμιακή πυκνότητα, μέγεθος πληθυσμού) έχουν μέτρια επίπτωση στην καθημερινή πρακτική βιώσιμης συμπεριφοράς των ανθρώπων.
Tα τελευταία χρόνια η ενσωμάτωση ορθών περιβαλλοντικών πρακτικών στα ευρωπαϊκά λιμάνια κερδίζει έδαφος. Η παρούσα μελέτη εστιάζει στις τρέχουσες τάσεις και στις αλλαγές περιβαλλοντικών προτεραιοτήτων που θέτουν τα ευρωπαϊκά λιμάνια κατά την τελευταία εικοσαετία (1994-2013), όπως αυτές προκύπτουν από την έκθεση του Οργανισμού Ευρωπαϊκών Λιμένων του 2013. Από τα αποτελέσματα της έρευνας διακρίνεται αύξηση 33% στην ύπαρξη περιβαλλοντικής διαχείρισης και καταγραφής των ρύπων στα ευρωπαϊκά λιμάνια τα τελευταία 9 χρόνια, με το 90% να δηλώνει ότι έχει περιβαλλοντική πολιτική και το 94% ότι διαθέτει καταρτισμένο προσωπικό. Γενικά, τα ευρωπαϊκά λιμάνια δίνουν έμφαση στα θέματα διαχείρισης της ενέργειας, της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και των αποβλήτων.