Από τις παρεμβάσεις του υποφαινόμενου πιο κάτω φαίνεται ότι το αρχικό λάθος του συνδικαλιστικού οργάνου της πανεπιστημιακής κοινότητας ΠΟΣΔΕΠ να απέχει από το διάλογο με το ΥΠΕΠΘ έχει οδηγήσει σε μία σειρά λαθών αποκορύφωμα των οποίων είναι: «… Επιπλέον, η ΠOΣΔΕΠ θεωρεί ότι σε επόμενο στάδιο θα πρέπει να ακολουθήσει γραμμή «πολιτικής ανυπακοής», δηλαδή στην πράξη οι πανεπιστημιακοί δεν θα εφαρμόζουν τις διατάξεις του νέου νόμου...». Εδώ προφανώς η ΠΟΣΔΕΠ με ύφος «αποφασίζομε και διατάσσουμε» ουσιαστικά παρακάμπτει τη βουλή των Ελλήνων και κάθε είδους νομιμότητα. Απλά προς υπενθύμιση παραθέτω τον όρκο που έχουμε δώσει σαν μέλη ΔΕΠ: «Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη εις την πατρίδα, υπακοήν εις το Σύνταγμα και τους Νόμους και να εκπληρώ ευσυνειδήτως τα καθήκοντά μου». Επιπλέον η ΠΟΣΔΕΠ παρακάμπτει και την ευσυνειδησία στην εκτέλεση των καθηκόντων παροτρύνοντας τα μέλη ΔΕΠ σε απεργία και παροτρύνοντας ταυτόχρονα τις συγκλήτους να βρουν τρόπο ώστε να μην χάσουν οι φοιτητές το εξάμηνο αδιαφορώντας αν τηρείται έστω και στοιχειωδώς η ευσυνείδητη εκπαιδευτική διαδικασία. Αλλά όλα αυτά είναι η κορυφή του παγόβουνου γιατί αν τα προσέξει κανείς καλύτερα όλα έχουν ένα κοινό παρανομαστή που είναι το ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ.
Η ισχυρή προκατάληψη και ο ουσιαστικός στόχος όλων αυτών των σκόπιμων λαθών είναι ένας: να συκοφαντηθεί, να ευτελισθεί, να διαπομπευθεί, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και το πετυχαίνουν επιδοκιμάζοντας το κλείσιμο του. Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο όταν είναι ανοικτό ακτινοβολεί το φως που οκ ολίγοι συνάδελφοι με ηρωικές προσπάθειες καταφέρνουν να συντηρούν. Οι εχθροί όμως του Δημόσιου Πανεπιστημίου ενοχλούνται από αυτό το φως και το θέλουν κλειστό και θέλουν να το μετατρέψουν σε χαρτοπαιχτική λέσχη με τράπουλες τάβλια και υπνόσακους.
Φιλικά,
Ι. Ν. Χατζόπουλος (12-3-2007)
Από: Hatzopoulos Ioannis
Αποστολή: Παρασκευή, 25 Φεβρουαρίου 2005 10:15 πμ
Προς: Troumbis Andreas
Κοινοποίηση: Bellou Chrisanthi
Θέμα: FW: Απόφαση Ε.Γ. ΠΟΣΔΕΠ για αποχώρηση από "διάλογο"
Παρακαλώ να προωθηθεί σε όλα τα μέλη ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Αιγαίου η παρακάτω απάντηση στην απόφαση του Ε. Γ. της ΠΟΣΔΕΠ.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Σε απάντηση της απόφασης της ΠΟΣΔΕΠ για αποχώρηση από το διάλογο με το ΥΠΕΠΘ έχω να δηλώσω τα εξής:
Η δύναμη της Πανεπιστημιακής και γενικότερα της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι η δύναμη του λόγου η οποία συνδέεται άμεσα με την ανθρώπινη σκέψη που είναι η μεγαλύτερη δύναμη στο σύμπαν. Οποιαδήποτε άλλη δύναμη όπως π. χ. οι δυναμικές κινητοποιήσεις είναι σαφέστατα υποδεέστερες της σκέψης. Επειδή όμως εμείς σαν εκπαιδευτικοί θεωρούμαστε ότι είμαστε οι θεράποντες ιατροί της σκέψεις πρέπει να δείχνουμε σε κάθε μας ενέργεια ότι διαθέτουμε αφ΄ ενός μεν υγιή σκέψη, αφ΄ ετέρου δε δια της υγιούς σκέψης διαμορφώνουμε ισχυρό λόγο ο οποίος μάλιστα είναι πιο ικανός από οποιαδήποτε άλλη δύναμη ώστε να διεκδικήσουμε αποτελεσματικά αυτά που δικαιούμαστε.
Με τιμή,
Καθηγητής Ι. Ν. Χατζόπουλος
Τμήμα Περιβάλλοντος
-----Original Message-----
From: Syllogos Didaskonton
Sent: Friday, February 25, 2005 9:09 AM
To: Aegean Faculty
Subject: Απόφαση Ε.Γ. ΠΟΣΔΕΠ για αποχώρηση από "διάλογο"
ΑΠΟΦΑΣΗ Ε.Γ. ΠΟΣΔΕΠ
Η Ε.Γ. της ΠΟΣΔΕΠ, μετά τις δύο ολομέλειες του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ), εξέτασε όλα τα δεδομένα και τις εξελίξεις και διαπιστώνει ότι η κυβέρνηση δεν έχει την πρόθεση να ανοίξει ουσιαστικό διάλογο για την παιδεία ενώ θέλει να χρησιμοποιήσει τον θεσμό αυτόν προσχηματικά, προκειμένου να νομιμοποιήσει προειλημμένες αποφάσεις.
Επειδή δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις ουσιαστικού διαλόγου, από τον οποίο να προκύπτει το συνολικό πλαίσιο προτεραιοτήτων για μια εκπαιδευτική πολιτική, και δεν υπάρχει καμία σχετική δέσμευση της κυβέρνησης, αναγκαζόμαστε να αποχωρήσουμε από έναν τέτοιο "διάλογο".
Καλούμε τους Πρυτάνεις, που εκπροσωπούν τις διοικήσεις των ΑΕΙ, να αναλογιστούν τις ευθύνες που αναλαμβάνουν με τη συμμετοχή τους στο Συμβούλιο Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, χωρίς δεσμεύσεις εκ μέρους του Υπουργείου Παιδείας για πλαίσιο εκπαιδευτικής πολιτικής στα Πανεπιστήμια και χωρίς τις προϋποθέσεις ουσιαστικού διαλόγου.
Η ΠΟΣΔΕΠ επεξεργάζεται πρόγραμμα ενεργειών και κινητοποιήσεων σ' όλη την Ελλάδα, σε συνεργασία με τους Συλλόγους μελών ΔΕΠ , για να συνεχίσει ο πραγματικός διάλογος μέσα στις πανεπιστημιακές κοινότητες και την κοινωνία. Καλεί τους Συλλόγους να αναλάβουν πρωτοβουλίες σε συνεργασία με τους φοιτητές για την υπεράσπιση του δημόσιου και ακαδημαϊκού Πανεπιστημίου.
Σ' αυτό το πλαίσιο, προτείνει ως πρώτη κινητοποίηση 24-ωρη απεργία στις 28/02/05, ημέρα κοινής σύσκεψης των Συμβουλίων Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΣΑΠΕ) και Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΣΑΤΕ) και συμμετοχή στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, που οργανώνεται την ίδια μέρα (συγκέντρωση στο Σύνταγμα, στις 12:00).
Για την Εκτελεστική Γραμματεία της ΠΟΣΔΕΠ
Ο Πρόεδρος
Λ. Απέκης Ο Γραμματέας
Γ. Μαΐστρος
________________________________________
Από: Hatzopoulos Ioannis
Αποστολή: Παρασκευή, 4 Μαρτίου 2005 6:45 μμ
Προς: Troumbis Andreas
Κοινοποίηση: Bellou Chrisanthi
Θέμα: Διάλογος
Κ. Πρόεδρε,
Παρακαλώ το ακόλουθο μήνυμα να σταλεί σε ολόκληρη την Πανεπιστημιακή κοινότητα του Αιγαίου
Με τιμή,
Ι. Ν. Χατζόπουλος
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Σχετικά με απάντηση μήνυμα της ΠΟΣΔΕΠ Τρίτη, 1 Μαρτίου 2005 2:45, με θέμα: Απάντηση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού Πανεπιστήμιου Αιγαίου στις επιστολές των συναδέλφων Ι.Χατζόπουλου και Ι. Λυριτζή.
Έχω να παρατηρήσω τα εξής:
Είναι ενθαρρυντικό που η ΠΟΣΔΕΠ θεωρεί σημαντικό ένα εσωτερικό διάλογο και εφόσον η τεχνολογία υπάρχει μέσα από το δίκτυο του Πανεπιστημίου δεν απομένει παρά να μπουν κάποιες προδιαγραφές ώστε να μην επιβαρύνεται το δίκτυο και να υλοποιηθεί.
Το πιο σημαντικό συμπέρασμα από την ΠΟΣΔΕΠ φαίνεται να είναι:
… Κατά συνέπεια, αγαπητοί συνάδελφοι, ο ισχυρός λόγος πραγματικά είναι πιο ικανός από οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Προϋπόθεση για αυτό είναι να υπάρχει καλοπροαίρετος ακροατής …
Η ουσία αυτής της έκφρασης είναι ότι ο λόγος έχει απεριόριστη δύναμη η οποία εξαφανίζεται όταν ο συνομιλητής έχει προκατάληψη. Αυτό είναι λάθος διότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο δηλαδή ο λόγος που έχει προκατάληψη δεν έχει ισχύ και δύναμη διότι δεν είναι ορθός λόγος. Από το άλλο μέρος αν έχεις ένα συνομιλητή με προκατάληψη και την αποκαλύψεις θα είναι ο ηττημένος και θα πρέπει να παραδεχτεί το λάθος του διαφορετικά θα πρέπει να προσπαθήσει να το δικαιολογήσει με άλλο πιο σοβαρό λάθος κ.ο.κ.
Το ερώτημα είναι αν η Πανεπιστημιακή κοινότητα έχει προκαταλήψεις. Η δική μου απάντηση είναι θετική και μάλιστα πολλές και σημαντικές και αυτή είναι η αιτία που δεν έχει δύναμη ο λόγος της και καταφεύγει σε άλλου είδους κινητοποιήσεις. Θα πρέπει να δούμε λοιπόν κατάματα ποιες είναι αυτές οι προκαταλήψεις και να τις αντιμετωπίσουμε. Αυτός είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος να ενισχύσει η πανεπιστημιακή κοινότητα τη θέση της και οι εκπρόσωποι της σε διεκδικήσεις να έχουν τη δύναμη του λόγου.
Δεν θέλω να υποστηρίξω κάποια πλευρά, εξάλλου το θέμα των κινητοποιήσεων συζητήται εδώ και καιρό.
Απλά θα τονίσω ότι τα δημοκρατικά ηθικά διλήμματα, έχουν βάση σε πραγματικά δημοκρατικές (αμεσοδημοκρατικες) κοινωνίες. Και σε διαλόγους ανοιχτούς και όχι μόνο πάνω σε δεδομένες προτάσεις.
Απάντηση για MentoriS:
Σκόπιμα λάθη δεν σημαίνει ηθικά διλήματα, σημαίνει δραστηριόπτητα για λογαριασμό τρίτων. Δεν είναι ξεκάθαρο ποιοί είναι αυτοί οι "τρίτοι" οι στόχοι τους είναι όμως ξεκάθαροι και ένας απο αυτούς τους στόχους είναι το κλείσιμο και ο ευτελισμός του Δημόσιου Πανεπιστημίου (χαρτοπαιχτική λέσχη κτλ.) το οποίο πετυχαίνουν μέχρι στιγμής. Οι περισσότεροι φοιτητές που κλείνουν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι ακούσια όργανα τους. Απο το άλλο μέρος αυτός που κάνει σκόπιμα λάθη διαπράτει αδίκημα και παρόμοια αδικήματα διαπράττει ο επίορκος, ο προδότης κτλ. Ας μην παίζουμε λοιπόν με τις λέξεις και να ασχοληθούμε με την ουσία.
Κύριε Χατζόπουλε (θα μου επιτρέψετε να μη σας προσφωνώ με τον πλήρη τίτλο σας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχω την τάση να σας μειώσω ή ότι δε δείχνει σεβασμό προς το πρόσωπο σας),
Σας υπενθυμίζω πως η ηλεκτρονική ανταλλαγή απόψεων στο πανεπιστήμιο Αιγαίου, ξεκίνησε κάπως έτσι όταν ακόμα επιτρέπονταν τα μαζικά email...
Τρομάζω βλέποντας γύρω μου αυτό που οι άλλοι ονομάζουν ευτυχία. Μας δόθηκε η ζωή και εμείς την κάναμε θάνατο. Όταν μιλάμε δεν λέμε τίποτα, όταν κοιτάμε δε βλέπουμε τίποτα, όταν νιώθουμε δεν αισθανόμαστε τίποτα, γελάμε χωρίς να χαιρόμαστε για τίποτα, θα φύγουμε χωρίς τελικά να έχουμε ζήσει τίποτα . Κοιτώντας τον ουρανό δεν ξέρω αν θα δούμε το πραγματικό του χρώμα ή αν θα συνεχίσουμε να βλέπουμε το γαλάζιο που όλοι οι άλλοι βλέπουν, γιατί σε όλους μας είπαν ότι αυτό είναι το χρώμα του.
Έτσι, αυστηρά καθορισμένα μας είπαν κάποια πράγματα που πρέπει να πιστεύουμε σ’ όλη μας τη ζωή: ο ουρανός είναι μπλε, ζωή κι αυτή που κάνουν οι γονείς μας, ευτυχία οι σχέσεις μας, κοινωνική πρόοδος η μεγιστοποίηση της εκμετάλλευσης.
Ζωή είναι κάτι που κανείς δεν θα το μάθει στο βαθμό που θέλει. Καθένας οφείλει να προσπαθήσει να βρει το νόημά της. Για την ευτυχία δεν έχω τίποτα να πω. Δεν μπορώ να την οριοθετήσω μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, άλλοι όμως μπορούν (ή έτσι νομίζουν...). Λένε ευτυχία την καταπίεση των επιθυμιών τους. Ελπίζω να την απολαμβάνουν...
Οι νέοι όμως θέλουν να ζήσουν. Θα μπορέσουν να δουν τα άλλα χρώματα του ουρανού; θα συνεχίσουν να τρώνε την ίδια τροφή ή θα θέσουν τα θεμέλια για κάτι νέο και υγιές; Εφόσον μπορούν να διακρίνουν το νόημα της ζωής θα κάνουν κάτι να το αποκτήσουν;;;
Το συγκεκριμένο κείμενο στάλθηκε από έναν και μόνο φοιτητή, από τότε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Μυτιλήνη, γεννήθηκαν φοιτητικές επιτροπές δράσεις, επιτροπές καταλήψεων, μουσικές, χορευτικές ομάδες, συζήτησης για τους εμφυλίους στις διάφορες χώρες της Αφρικής, μαζέψαμε υπογραφές για κοινωνικά και όχι μόνο, κάποιοι πήγαν στους Ζαπατίστας, γεννήθηκε η επιτροπή (αντί-)δράσης, καταλήφθηκαν άδεια σπίτια στην παλιά πόλη και έγιναν αυτοσχέδια θεατρικά εργαστήρια, φωτογραφικά στούντιο, δανειστικές βιβλιοθήκες...
Η διαδικασία ωρίμανσης του φοιτητικού κινήματος της πανεπιστημιακής μονάδας Μυτιλήνης, δεν ήρθε με παρθενογένεση αλλά με πολυετή ζύμωση, στην οποία και εσείς και κάθε όμοιος σας συνέβαλατε, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι...
Ίσως δεν το θυμάστε, αλλά στο αρχικό email, μου απαντήσατε, όπως και ο κ Σοφούλης, το περιεχόμενο της απάντησης δεν έχει σημασία, αλλά ότι μπήκατε στη διαδικασία, σημαίνει πως πιστεύετε, τουλάχιστον πιστεύατε πως μπορείτε να συμβάλετε στην ολοκλήρωση αυτού του άγνωστου φοιτητή, αυτού του πιθανού μαθητή σας, ο οποίος με σαφή τρόπο δήλωνε τι πιστεύει για τον κοινωνικό του περίγυρω και όχι μόνο.
Στο προηγούμενο ποστ σας εδώ, αναφέρετε πως οι φοιτητές (με δικά μου λόγια) πια φέρονται και άγονται από τους συνδικαλιστές διδάσκοντες. Ακυρώνετε ταυτόχρονα από τη μία αυτό που δεί(δα)ξατε μερικά χρόνια νωρίτερα και ότι δε πια θεωρείτε σημαντικές τις ανησυχίες των νεαρών συντρόφων σας στη γνώση και τις πράξεις τους απόρροια της ωρίμανσης του και από την άλλη καταχαρακώνετε στα μάτια των φοιτητών τους υπόλοιπους διδάσκοντες ως αγωγιάτες του κινήματος τους...
Από τα email σας, δεν μπορώ να ξέρω αν τις απόψεις σας τις αναφέρετε κατ' ιδίαν και στο συνδικαλιστικό σας όργανο και τις δημοσιοποιείτε στη συνέχεια ή ακολουθείτε ένα μοναχικό δρόμο που ουσιαστικά αποδυναμώνει κι εσάς και το σύνολο που ανήκετε, έχοντας κιόλας δώσει όρκο...
Οι τράπουλες, τα τάβλια και οι υπνόσακοι, συνυπάρχουν με τις συζητήσεις, τις αγωνίες, τους έρωτες, την ενημέρωση, τη μουσική, το θέατρο, την καθημερινή τριβή με τον χώρο...
Ίσως και να το θυμάστε, οι φοιτητές του ΤΕΘ "έκλεισαν" το Λόφο του Πανεπιστημίου, με μόνο αίτημα, δώστε μας εργαστήρια και αίθουσες διδασκαλίας, με σκοπό να "ανοίξει" το τμήμα, να νιώθουμε άνετα διδάσκοντες και διδασκόμενοι, να προσκαλούνται, να κάνουμε εργαστήρια, να ξεκινήσουν πτυχιακές... Τα ίδια κίνητρα είναι και τώρα!!!
Και κλείνω τις σκόρπιες αυτές σκέψεις με την κακή διατύπωση με το βίντεο από τη Σύρο... Ακούστε τι ζητάνε!!!
Την θυμάμαι πολύ καλά την αλληλογραφία μας και με τη σειρά μου είμαι απογοητευμένος από τα λεγόμενα σου τα οποία δεν πείθουν την κοινή λογική ότι το κλείσιμο του δημόσιου σχολείου θα φέρει κάτι καλύτερο. Είναι σαν αυτό που αναφέρει ο Πλάτωνας ότι προσπαθούμε να θεραπεύσουμε την αίσθηση της όρασης από το ακριβώς αντίθετο δηλαδή την τύφλα, βγάζοντας δηλαδή με τα ίδια μας τα χέρια τα ίδια μας τα μάτια.
Μία παρέμβαση: Σε τούτο εδώ το φόρουμ κατά καιρούς αναπαράγονται και ανακυκλώνονται παρεμφερείς απόψεις και διάλογοι λίγο-πολύ "ξανα ζεσταμένο φαγητό". Σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να αποδώσω ευθύνες και να κάνω κρίσεις και επικρίσεις. Εκφράζω αυτό που διαπιστώνω και έχω να σχολιάσω το εξής:
-Πρώτον: Το όραμα των νέων και η δύναμη προόδου αρχίζουν και πεθαίνουν στο κλείσιμο των σχολών; Η πεμπτουσία του αγώνα έστω, είναι το τάβλι και οι κουλτουριάρικες αναζητήσεις μέσα σε κλειστά ιδρύματα; Πριν απαντήσει κάποιος "όχι βέβαια" θα ήθελα να πω πώς δυστυχώς δε βλέπω να προβάλλεται κάτι άλλο τόσο πολύ!
-Δεύτερον: Ο αγώνας πρέπει να μπαίνει σε νόρμες της αριστεράς και της δεξιάς;;...Αν Εγώ ο ίδιος θέλω να εκφραστώ και να αντιδράσω γιατί πρέπει να βαφτιστώ με μία ιδεολογία και αναπόφευκτα να ακολουθήσω το "κοπάδι" της παράταξής μου; Δυστυχώς νιώθω ανελεύθερος που δεν μπορώ μέσα στο ελληνικό πανεπιστήμιο να μιλήσω, να πω αυτά που πιστεύω και να μη δεχτώ τις λοιδωρίες και τις ύβρεις...Αυτή είναι η Ελλάδα της μεταπολίτευσης; Γι'αυτό έγιναν αγώνες επί αγώνων;
-Τρίτον: Σε σας τους ακαδημαϊκούς μιλάω τώρα...Εσείς κύριοι τι θέση έχετε πάρει; Φέρετε ευθύνη ως πνευματικοί άνθρωποι τούτου του τόπου...Πού είναι οι θέσεις σας γιά αλλαγή του τοπίου στην Παιδεία; Πώς επιτέλους συνεννοείστε μεταξύ σας;; Σας "μάρανε" κι εσάς ο συνδικαλισμός;;
-Τέταρτον: Η Παιδεία του τόπου, είμαι πεπεισμένος, ότι μπορεί να εξυγειανθεί, μπορεί και πρέπει να γίνει από τις καλύτερες στην Ευρώπη. Η καλώς εννοούμενη Δημοκρατία μας δίνει τη δυνατότητα μέσα από τον υγιή διάλογο. Κι αυτό πάει σε όλους: Σταματήστε τις συρράξεις και τα ψευτο-διλλήματα..Μην υπονομεύετε τον επίμονο, παραγωγικό και αληθή διάλογο..Αρχίστε να κατεβαίνετε όλοι με προτάσεις...με πάθος..με δυναμικότητα..Εδώ και τώρα να γίνει η κατάρρευση των μύθων και της μονολιθικότητας...
Υ.Γ. Θα παρακαλέσω απαξάπαντες συμμετέχοντες του παρόντος φόρουμ..Αρχίστε να καταθέτετε απόψεις και θέσεις για το πώς ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ η Παιδεία μας θα γίνει καλύτερη..Ας αρχίσει από εδώ κατι που ομολογουμένως είναι το πιό δύσκολο. δηλ. Να πάψουν οι αλληλοκατηγορίες και να αρχίσει η ουσία! Σας ευχαριστώ φίλοι και συμπολίτες μου..σας ευχαριστώ που διαβάσατε την ανόθευτη και ελεύθερη άποψή μου..θα χαρώ ιδιαίτερα να διαβάσω και τη δική σας...
Η λύση του προβλήματος στα ΑΕΙ είναι πολύ απλή και την γνωρίζουν όλοι μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Ένα παράδειγμα είναι η λύση που έδωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος για να φτιάξει το Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Σμύρνη, πήρε τον κορυφαίο στον κόσμο τον Καραθοδωρή και του είπε φτυάξτο. Το ίδιο μπορεί να γίνει και τώρα υπάρχουν κορυφαίοι στο είδος ανά τον κόσμο και μπορούν να μας λύσουν το πρόβλημα. Όταν κάνουμε έρευνα την ίδια μεθοδολογία ακoλουθούμε μελετούμε τι είναι κορυφαίο στον κόσμο και προχωρούμε από εκεί και πέρα.
Η κάθε κοινωνική ζύμωση είναι ζητούμενο της φοιτητικής/ ακαδημαϊκής ιδιότητας, η γνώση έρχεται δεύτερη. Δε θα προσπαθήσω να αποδείξω πως τον οποιοδήποτε 18-23χρονο, δεν μπορείς να τον χαλιναγωγήσεις, απλά είναι κρίμα να υποτιμούμε την πιο ενεργή (πνευματικά) μερίδα του πληθυσμού, βάζοντας ταμπέλες χειραγώγησης.
Προς Dali_Doc,
Ο μύθος λέει πως το "ψάρι βρωμίζει από το κεφάλι", ας μου επιτραπεί η διόρθωση του, το ψάρι βρωμίζει από τα σωθικά του και αυτό που εννοώ είναι πως η βελτίωση του Πανεπιστημίου προαπαιτεί βελτίωση του σχολείου...
Αυτό που ακολουθεί είναι η άποψη μου όπως έχει καταγραφεί σε ιστόχωρο πολιτικού ανδρός.
Παράθεση:
Αφού θίγεται το θέμα της πανεπιστημιακή εκπαίδευσης, σας μεταφέρω τους προβληματισμούς μου σχετικά με την παιδεία, όπως έχουν διατυπωθεί σε προσωπικές ιστοσελίδες, fora, etc.
2 χρόνια νηπιαγωγείο
6 χρόνια δημοτικό
3 χρόνια γυμνάσιο (εδώ το ελληνικό σύνταγμα μας θεωρεί ολοκληρωμένους πολίτες)
3 χρόνια λύκειο
1, 2, 3... χρόνια πανεπιστήμιο
12 χρόνια παιδείας και δεν έχουμε παρακολουθήσει ούτε μία θεατρική παράσταση επιλεγμένη από τους δασκάλους (κατ' όνομα) μας, αλλά μια φορά το μήνα εκκλησιασμό.
12 χρόνια παιδείας και έχουμε διδαχθεί ότι ο (Έλληνας) Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στην κόκκινη μηλιά, ανοίγοντας πολιτιστικά κέντρα και μέγαρα μουσικής και όχι πολεμώντας, οι κοτσαμπάσηδες ήταν αυτοί οι καλοί άνθρωποι που "χάρισαν" την περιουσία τους για την "επανάσταση κατά των Τούρκων-Μωαμεθανών" δυναστών του αδούλωτου ελληνικού πνεύματος και ότι η Μεγάλη Ιδέα του Βενιζέλου δεν εγκαταλείφθηκε ακόμα κι από τον ίδιο.
12 χρόνια παιδείας, περίπου 800 ώρες χριστιανικής (και ούτε καν θρησκευτικής) αποχαύνωσης.
12 χρόνια παιδείας και ούτε μία λέξη από τον οποιοδήποτε καραγκιόζη/δάσκαλο για την ελευθερία, την ισονομία, την ισότητα, τη δημοκρατία, τη διαφορετικότητα.
12 χρόνια παιδείας ευλογώντας τους αρχαίους υμών τε και ημών προγόνους, λες και ξέρει κανείς από που κατάγεται η μαμά και ο μπαμπάς του Αριστοτέλη, του Θουκυδίδη, του Θαλή, του Ασκληπιού ή η χρήση μιας φράσης του τύπου "τα πάντα ρει" αγνοώντας τις υπόλοιπες δεκάδες σελίδες που την εξηγούν...
12 χρόνια παιδείας και ας θυμηθούμε το μάθημα των καλλιτεχνικών, της μουσικής, της γυμναστικής, όπου μάθαμε τα βασικά για την ιστορία της τέχνης, τις τεχνικές της ζωγραφικής, την αρχιτεκτονική. Ας μου έλεγε ένας δάσκαλος μου να ακούσω αν όχι Pink Floyd, έστω Μ. Χατζιδάκι και να πάω cinema να δω μία ταινία και να αγαπήσω την άθληση, έστω το περπάτημα.
12 χρόνια παιδείας και ένα εξωσχολικό βιβλίο δε μου έχει προτείνει κανείς από το σχολείο μου.
12 χρόνια παιδείας και αυτό που μάθαμε είναι όχι να αγαπάμε τη γλώσσα που μιλάμε λόγω του τόπου που γεννηθήκαμε, αλλά να παπαγαλίζουμε εκθέσεις και ιδέες του Παπανούτσου για να μπούμε σε κανα πανεπιστήμιο.
12 χρόνια παιδείας και τα βιβλία ιστορίας είναι του "ελληνικού έθνους" και όχι της βαλκανικής χερσονήσου, της μεσογείου, της Ευρώπης λες και οι έχοντες την ελληνική υπηκοότητα φέρουν το 24 χρωμόσωμα στο DNA τους. Και βέβαια στα ψιλά και ούτε πολιτισμοί όπως της Αιγύπτου, Μεσοποταμίας, Ινδίας, Κίνας, μάγια, Μασάι...
12 χρόνια παιδείας και (τώρα πια) τουλάχιστον 6 χρόνια παραπαιδείας, γιατί 7 ώρες του σχολείου συν 3-4 ώρες κατ' οίκον μελέτη δεν είναι αρκετές για να μορφωθούν τα παιδιά μας.
12 χρόνια παιδείας και ένας δάσκαλος να δίδαξε με τη χρήση, την αξία του διαλόγου και όχι λιβανίζοντας τη "διαλεκτική μέθοδο" και απαιτώντας να τον λέμε "κύριο" και χωρίς να αποδεικνύει ότι όντως είναι. Άγνωστες έννοιες το άσυλο και η ελευθερία του λόγου.
Συστηματική καλλιέργειας αμορφωσιάς, απαιδευσιάς, αποχαύνωσης, ηλιθιότητας και επικεντρωνόμαστε στο τέλος στην τριτοβάθμια παιδεία και χωρίς να ρίξουμε μια ματιά στα υπόλοιπα 15 χρόνια πνευματικής μονοκαλλιέργειας...
Πες μου ρε (λογοκρισία) υπουργέ και εσύ και ο προηγούμενος και ο προ-προηγούμενος και όλοι σας, πως ζητάς να προσέλθει κάποιος σε διάλογο αν από τη μία τον έχεις εκπαιδεύσει ως μηρυκαστικό των ιδεών σου και από την άλλη του κρύβεις τη μισή αλήθεια (βλέπε οργάνωση λήψης αποφάσεων της ΕΕ);;;
Μήπως θα έπρεπε να λυθούν κάποια από τα παραπάνω προβλήματα που άπτονται του πυρήνα της βασικής εκπαίδευσης;;;
Και αφού το θέμα της συζήτησης (των παράλληλων μονολόγων δηλαδή) έχει να κάνει και με την αναθεώρηση του Συντάγματος ας συνεχίσω και ζητώ την τοποθέτηση σας, έχοντας υπάρξει υπουργός πολιτισμού.
- Ποιος λαμβάνει τις αποφάσεις για όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης;
Ο φορέας που ασχολείται με την παιδεία, ονομάζεται Υπουργείο Παιδείας και θρησκευμάτων και ταυτόχρονα υπάρχει και το υπουργείο Πολιτισμού.
Τρεις νοητικές ασυνέχειες περιγράφει η παραπάνω πρόταση, άλλος είναι υπεύθυνος για την παιδεία (η οποία συνδέεται και με τα θρησκεύματα?!?), άλλος είναι υπεύθυνος για τον πολιτισμό που βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον επιφορτισμένο για θέματα παιδείας φορέα χωρίς όμως να συνεργάζονται και να αλληλεπιδρούν, τουλάχιστον φανερά ή με τρόπο που δε γίνεται αισθητός σε κανέναν μέλος της κοινωνίας.
Με το συμπάθιο αλλά η σχέση πολιτισμού και παιδείας είναι οριζόντια και αμφίδρομη, η πρωτοτυπία του διοικητικού συστήματος των παράλληλων φορέων, εξυπηρετεί μόνο την ύπαρξη και δεύτερης υπουργικής θέσης.
Το σχολείο έχει την υποχρέωση να παρέχει μόρφωση, όπως σωστά ορίζεται, αλλά αυτό που προσφέρει είναι μόνο γνώση, η οποία είναι περίπου το 50% της υποχρέωσης του (και το Υπ. παιδείας κουτσά στραβά αυτό το έχει καταφέρει), το άλλο 50% που είναι ο εκπολιτισμός των μαθητών και θα όφειλε να είναι υπό την ευθύνη του υπουργείου πολιτισμού, γιατί δεν προσφέρεται;;;
- Πριν την εισαγωγή του οπουδήποτε στο Πανεπιστήμιο υπάρχει ένας 12ετής κύκλος σπουδών, αλλά όλες οι "μεταρρυθμίσεις", κρατούν όσο και ο υπουργός που τις υπέγραψε με μέγιστο τα 3χρόνια. Δεν υπάρχει κανένας στατιστικός έλεγχος που να μπορεί να εφαρμοσθεί στο παραπάνω πείραμα και να εξαχθεί το οποιοδήποτε συμπέρασμα, αν δηλαδή η όποια μεταρρύθμιση βελτίωσε ή χειροτέρεψε την παρεχόμενη παιδεία.
Το συμπέρασμα από τις 2 παυλίτσες, είναι ότι πρέπει να αλλάξει το επίπεδο λήψης αποφάσεων που σχετίζονται με την παιδεία-πολιτισμό, αφού ενοποιηθούν αυτοί οι δύο φορείς, και να εξισωθεί τουλάχιστον με αυτό της συνταγματικής αναθεώρησης, δηλαδή με ελάχιστο χρόνο τα 5χρόνια και δίχως να είναι δυνατή η αλλαγή του με την αντίστοιχη αλλαγή κυβέρνησης.
Αυτός ο φορέας θα πρέπει να αφογκράζεται τις ανάγκες της κάθε εποχής, έχοντας χαράξει μία στρατηγική παιδείας για τα επόμενα 15-20 χρόνια, να μπορεί να ελίσσεται στις ανάγκες του μέλλοντος, υπόλοιπα είναι ευχολόγια και σπασμωδικές κινήσεις πχ Η/Υ στους άριστους μαθητές, που δε βοηθούν στην αντιμετώπιση των σύγχρονων απαιτήσεων.
Επίσης, αποφάσεις που δεν εξηγούνται στο λαό, δεν έχουν κανένα νόημα (ο κατάπτυστος Καρατζαφέρης έχει μόνο ένα καλό την εβδομαδιαία ενημέρωση του κοινού σχετικά με τα πεπραγμένα που το αφορούν, σε γλώσσα κατανοητή και όχι παραλλάσσοντας ρηχά συμπεράσματα του Wittgenstein). Δυστυχώς μας έχετε δημιουργήσει το φόβο της επιβολής. Πόσοι πολίτες ή ενδιαφερόμενοι φορείς ξέρουν πως μπορούν να συμμετέχουν στις διαβουλεύσεις για τη χάραξη της στρατηγικής στην ΕΕ (πχ στον ένα χρόνο μετά την υπογραφή της συνθήκης της Πράγας, στη συζήτηση που έγινε στην Αθήνα δεν υπήρχε ούτε ένας εκπρόσωπος των Ελλήνων φοιτητών, αν αυτό σας λέει κάτι);
Στη βάση ιεράρχησης των αναγκών του κράτους, πρέπει να αντιστοιχηθεί και η οικονομική διαχείριση. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που αποτελούν σπατάλη δημοσίου χρήματος, όλοι έχουμε τέτοια στο μυαλό μας. Η παιδεία είναι ο τομέας που πρέπει να γίνει "επένδυση χρήματος".
Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, πετρέλαιο, ορυκτούς πόρους, βιομηχανία, κάμπους για καλλιέργεια κλπ δεν έχουμε. Αυτό που μπορούμε να στηριχθούμε είναι οι υπηρεσίες τουρισμός, παιδεία, έρευνα, υγεία.
Τα οποία προέρχονται από την ίδια την παιδεία στο ανώτερο επίπεδο της.
Μέχρι σήμερα, την τριτοβάθμια παιδεία την έχει μονοπωλήσει το δημόσιο, με τα αρνητικά του και τα θετικά του. Το κύριο θετικό είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε όλους.
Τα αρνητικά είναι όλα αυτά που ταυτίζονται με τη μονιμότητα, τον ωχαδερφισμό, την έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών. Σε αυτό το σημείο, διάφοροι συνομιλητές θα δυσανασχετήσουν, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να υπάρξει έλεγχος σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η παιδεία είναι αγαθό που προσφέρεται και δε θα πρέπει να το χρησιμοποιεί ο οποιοσδήποτε για προσωπική του προβολή ή για ιδίους σκοπούς. Ο δάσκαλος της οποιασδήποτε βαθμίδας παραμένει δάσκαλος.Τσιφλίκια στην παιδεία δεν πρέπει να αποδεχόμαστε.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως το απαραίτητο, γενναίο βήμα είναι
η αναδιάρθρωση της παιδείας από το δημοτικό μέχρι και το λύκειο με προκαθορισμένους στόχους, ισχυροποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου με τους τρόπους που ζητάει η σύνοδος των πρυτάνεων και η ΠΟΣΔΕΠ, οι φοιτητές, το υπουργείο, ο κυρ Μήτσος ο περιπτεράς που έχει κάνει το σκ**ό του παξιμάδι για να σπουδάσει τα παιδιά του, εσύ κι εγώ...
Αυτά που έχουν ακουσθεί μέχρι σήμερα για εμένα τουλάχιστον, αποτελούν βεβιασμένες κινήσεις που δε στηρίζονται σε κανένα προγραμματισμό, που δεν έχουν στόχο, δεν εξυπηρετούν την παιδεία, δε βοηθούν την κοινωνία σε κανέναν της τομέα και δεν αποσκοπούν γενικότερα σε τίποτα.
Τα παραπάνω αποτελούν σίγουρα μία θέση περί Παιδείας, στην ουσία ένα "κατηγορώ"...Δεκτόν...είναι μία άποψη με αναφορές και ιστορικότητα. Το ζητούμενο, τουλάχιστον αυτό που ο ίδιος έθεσα εδώ είναι να μπούμε στο μεδούλι...ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΑ.. να τεθούν προτάσεις κλειδί για την αλλαγή στην Παιδεία. Ίσως το ύφος του φόρουμ να μην το επιτρέπει...Πιστεύω οτι μπορεί να γίνει όμως συζήτηση σε τέτοιο επίπεδο.
Συνεχίστε να καταθέτετε απόψεις, κάτι καλό θα προκύψει εν τέλει...
Κάποιος μπορεί να γνωρίζει κάτι περισσότερο για νους σημερινούς νέους όταν έχει ήδη περάσει αυτό το στάδιο, έχει μεγαλώσει τρία παιδιά στην ηλικία τους και έρχεται καθημερινά σε επαφή μαζί τους συνομιλώντας μάλιστα άμεσα και επί ώρες μέσα στο χώρο των καταλήψεων.
Δεν μπορώ να φέρω αντίρρηση σε αυτά που λες αλλά το πρόβλημα δεν είναι να αναφέρουμε τα κακώς κείμενα και να κλαίμε τη μοίρα μας. Το πρόβλημα είναι να βρούμε τη ρίζα του κακού και να βρούμε μεθόδους αγώνα να φέρουμε αποτέλεσμα και βελτιώσεις. Ένα μέγιστο κακό ξεκινά το 1982 με το νόμο πλαίσιο τον οποίο αντί να τον συντάξουν οι κορυφαίοι (π. χ. Καραθοδωρή) στο είδος τον συνέταξαν αυτοί που τον συνέταξαν και μάλιστα μερικοί από αυτούς επειδή φαίνεται το είχαν βάρος στη συνείδηση τους αρκετά χρόνια αργότερα είπαν ότι έκαναν λάθος (με δημοσίευμα στο Βήμα mea culpa). Εδώ λοιπόν υπάρχει ένα σκόπιμο λάθος από την όποια πολιτική ηγεσία (δεν ανήκω σε καμία πολιτική παράταξη). Η πανεπιστημιακή κοινότητα θα μπορούσε να καλέσει αυτή τους κορυφαίους στον κόσμο και να τους αναθέσει να φτιάξουν ένα σύγχρονο Νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ ώστε να μπορεί να έχει ισχυρό λόγο ορθό λόγο τεκμηριωμένο λόγο για το τι θέλει όταν έλθει σε διαπραγματεύσεις με την πολιτική ηγεσία για την αναθεώρηση του υφιστάμενου Νόμου. Αυτό ούτε οι πρυτάνεις το έχουν πράξει ούτε η ΠΟΣΔΕΠ ούτε και ενδιαφέρθηκε ποτέ η Πανεπιστημιακή κοινότητα για κάτι τέτοιο που σημαίνει ότι κάνει και αυτή ένα σκόπιμο λάθος. Η πανεπιστημιακή κοινότητα φέρει τεράστιες ευθύνες γιατί από τη φύση της πρέπει να έχει δυνατό και τεκμηριωμένο λόγο γιατί με ισχυρά τεκμήρια κάνει την έρευνα που είναι το ισχυρό ατού των Πανεπιστημίων.
Ο νόμος που ψηφίσθηκε καθώς και η αναθεώρηση του συντάγματος είναι θέματα που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με το κλείσιμο το Πανεπιστημίου ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης τους είναι η ισχυρή τεκμηρίωση απόψεων που τα βελτιώνουν.
