Νιώθοντας αρκετό πόνο και θλίψη για το πρόωρο χαμό της γνωστής, συμφοιτήτριας, φίλης, θα ήθελα να ανοίξω τούτο το θέμα, ώστε αν επιθυμεί κι άλλος να γράψει κάτι, να το προσθέσει... Είναι κάτι μικρό που θα ήθελα να κάνω, εκφράζοντας τη λύπη μου και την πικρία μου από το πρόσφατο συγκλονιστικό αυτό γεγονός.
Τη Ναταλία πολλοί τη γνώριζαν, πολλοί ίσως όχι.. Προσωπικά δεν ήμουν τόσο κοντινός της φίλος, αλλά σίγουρα ήταν ένα κομμάτι του εαυτού μου, ένα κομμάτι της μικρής μας φοιτητικής κοινότητας της Σύρου, ένα κομμάτι όλων μας. Το κενό της απουσίας της ίσως να μείνει για αρκετό καιρό στους πιο κοντινούς της, η ίδια θα μείνει όμως πιστεύω για πάντα στην καρδιά μας και στο νου μας. Ακόμη και τούτες τις γραμμές που γράφω, ειλικρινά δεν το έχω ακόμη συνειδητοποιήσει, ίσως γι' αυτό και είναι το μόνο που βρήκα να κάνω τούτη τη στιγμή. Δεν έχω κάτι άλλο σκεφθεί, δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ.
Πόνος.
Μια τόσο μικρή λέξη με τόσο μεγάλο βάρος. Βάρος μέσα μας βαθύ, πόνος. Κυκλοφορείς στα καθημερινά σοκάκια, στους χώρους της σχολής, στους ερημικούς δρόμους το βράδυ. Πόνος. Συναισθήματα. Έντονα. Ένας κόμπος στο στομάχι, ένα σφίξιμο στην καρδιά. Για έναν νέο άνθρωπο που χάθηκε, και μάλιστα.. τι ειρωνεία της μοίρας, την ημέρα των γενεθλίων του. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι, οι στιγμές που ζούμε και αναπνέουμε, το κάθε λεπτό οφείλουμε να το χαιρόμαστε, οφείλουμε να το τιμούμε. Το νήμα της ζωής είναι τόσο εύθραυστο. Τη μια στιγμή είσαι πάνω του και χοροπηδάς σαν δεξιοτέχνης ακροβάτης, την άλλη στιγμή κόβεται και πέφτεις... Πού; δεν έχει σημασία, έχεις πέσει. Και δεν σηκώνεσαι, δεν μπορείς να επιστρέψεις. Η πορεία σου ως τότε όσο μικρή ή μεγάλη είναι η πορεία σου. Και σε αυτήν έχεις φίλους, συγγενείς, γνωστούς, δικούς σου ανθρώπους. Βαδίσατε μαζί, αγαπηθήκατε. Κι ακόμη αγαπιέστε. Ακόμη.
Θλίψη.
Ένα ρίγος διαπερνά το κορμί μου στον ερχομό της είδησης. Μακάρι να μην είχε έρθει τούτο το μαντάτο στα αυτιά μου. Μακάρι να σε έβλεπα αγαπητή Ναταλία να σηκώνεσαι, να χαμογελάς, να μας χαιρετάς όλους. Εδώ, στο νησάκι μας. Να κυκλοφορήσουμε παρέα στην παραλία στο λιμάνι, στα μπαράκια το βράδυ. Και να είμαστε μαζί σου, να γιορτάσουμε παρέα όλοι τα γενέθλιά σου. Θλίψη. Γιατί δεν θα είσαι μαζί μας. Θα σε νιώθουμε όμως δίπλα μας. Αυτό είναι σίγουρο.
Σκέψη.
Σκέψεις, αναμνήσεις, σκέψεις, προβληματισμός και πάλι σκέψεις. Σκέψεις που σαν ένα μανιακό σμήνος από θορυβώδεις μέλισσες τριγυρνά στο κεφάλι. Και δε σε αφήνει να ακούσεις τίποτε. Ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό. Σκέψεις. Αγανάκτηση για το απότομο ταξίδι σου. Γιατί έβγαλες ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Γιατί βιάστηκες. Βιάστηκες να ταξιδέψεις.
Καλό σου ταξίδι Ναταλία. Να ξέρεις πως θα σε θυμόμαστε...
Καθένας που έχει χάσει έναν γνωστό του άνθρωπο κοντινό του ή λιγότερο κοντινό του. Αξίζει να τους θυμηθούμε λιγάκι για άλλη μια φορά πιο πολύ. Αξίζει να προχωρούμε, με πάθος για τη ζωή. Γιατί είναι ένα υπέροχο και μοναδικό δώρο που μας χαρίστηκε. Ας το χρησιμοποιήσουμε όσο καλύτερα γίνεται, έχοντας πάντα στο νου και στην καρδιά μας τους δικούς μας ανθρώπους, που σαν την Ναταλία, ξεκίνησαν το ταξίδι τους λίγο πιο πρόωρα.
Να είστε πάντα καλά όλοι σας, να είμαστε καλά όλοι μας.
Ζητώ συγνώμη για τον αυθορμητισμό μου και το ενδεχόμενο ασυναρτησίας των παραπάνω σκέψεων. Ήταν απλώς ένα ταξίδι συνειρμών και προβληματισμών, υπό το φορτισμένο κλίμα της είδησης για το ξαφνικό θάνατο της αγαπητής συμφοιτήτριας.
Καλό ταξίδι Ναταλία μου…
Ένα όνομα που το λες και γεμίζεις…
Ένα άτομο που σε κέρδιζε με το χαρακτήρα του…
Ένα κορίτσι λαμπερό και χαμογελαστό…
Ένα βλέμμα απλά αφοπλιστικό…
Ένα θα σου πω…
Δεν πρόκειται να σε ξεχάσω ποτέ…
Θα μείνουν χαραγμένες βαθιά μέσα μου όλες εκείνες οι όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί. Διάλεξες να φύγεις τόσο γρήγορα όμως…
Θα ήθελα να αναφέρω διάφορες σκέψεις αλλά τις κρατάω για μας Ναταλάκο μου όπως σου τις ψιθυρίζω εδώ και μερικές μέρες κορίτσι μου...
Μακάρι να βρίσκομαι σε όνειρο και να μην έχουν συμβεί όλα αυτά…Αν ονειρεύομαι ξυπνήστε με δεν το αντέχω….
Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή όμως! Πάρα πολύ! Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη κορίτσι μου…
Σημάδια πόνου μ' άφησες
σαν μίσεψες μακριά μου
και προσπαθώ στα όνειρα
να βρίσκεσαι κοντά μου!
Αγάπη μου στον τάφο σου
αν δεις νερό στην άκρη
δεν είναι από την βροχή
μον' ειν' το δικό μου δάκρυ!
Σου είπα αντίο από κοντα..ξέρω ότι δεν θα σε ξαναδω. Αλλά ακόμα κι έτσι δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Οι στιγμές που περάσαμε μαζί δεν σβήνουν. Άλλωστε μας έδεσαν πολλά. Καλά και άσχημα. Και αυτό μαζί μας το πέρασες να το ξέρεις, με τα φιλαράκια σου..
Η Ναταλία δεν χάθηκε, αλλά πέρασε στην αιωνιότητα.
Είναι στα χέρια του Θεού!
Και δεν πεθαίνουμε, δεν χανόμαστε, διότι η ψυχή μας είναι αθάνατη και ο χρόνος μέχρι τη Δεύτερη Παρουσία του Χριστού, είναι μακρύς μόνο για εμάς που ζούμε στον κόσμο αυτό.
Ο πραγματικός θάνατος είναι μόνον ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεό.
Τα “λατρευτά” μας πρόσωπα που η ψυχή τους χωρίστηκε από το σώμα τους, ούτε που καταλαβαίνουν θάνατο, αλλά αυτόματα, σαν να κοιμήθηκαν λίγο και ξύπνησαν, φθάνουν στην Ανάσταση των νεκρών για την οποία λέμε στο Σύμβολο της Πίστεως ότι την προσδοκούμε, για να ζήσουμε την Αιώνια Ζωή.
Όσοι έφυγαν για το ταξίδι της αιωνιότητας πριν από μας, θα μας προλάβουν, όσους ζούμε Εκείνη την Ημέρα, λέει ο απόστολος Παύλος, θα μας προλάβουν στην προϋπάντηση του Χριστού που έρχεται, στο «ουράνιο» ραντεβού, θα μας προλάβουν σωματικά, αναστημένοι!
Άλλωστε η Αγία Γραφή, η Καινή Διαθήκη, τελειώνει (με το βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη) με τα λόγια γεμάτα λαχτάρα: Αμήν! Ναι! Έλα Κύριε Ιησού!..
Η Ναταλία, μας πρόλαβε και έφθασε πρωτύτερα από εμάς στον Λατρευτό μας Ιησού.
Ο θάνατος βέβαια, προκαλεί λύπη διότι είναι κάτι το αφύσικο, έξω από το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο. Το σχέδιο του Θεού, ήταν η αθανασία του ανθρώπου, σχέδιο που το φίδι (ο Διάβολος με την εισαγόμενη αμαρτία), προσπάθησε (αλλά δεν το πέτυχε ολοκληρωτικά) να ματαιώσει.
Εκεί όμως, στον Παράδεισο, έχουμε και το «πρώτο ευαγγέλιο», την υπόσχεση του Θεού ότι θα έρθει ο Χριστός ο Σωτήρας, του οποίου τη φτέρνα μόνο θα δαγκώσει το φίδι (και εννοούσε την Σταύρωση του Χριστού) ενώ Αυτός, ο Χριστός, θα του σπάσει, λέει, το κεφάλι (και εννοούσε την Ανάσταση του αναμάρτητου Ιησού), προσφέροντας την σωτηρία σε όσους τον πιστεύουν, Αυτόν τον Χριστό.
… Εύχομαι λοιπόν και προσεύχομαι, να έχει αναπαύσει ο Θεός την ψυχή της Ναταλίας, και να την έχει κατατάξει στους δίκαιους στην ουράνια Βασιλεία Του.
«Μη κλαίτε, δεν πέθανε αλλά κοιμάται» ήταν και τα λόγια του Ιησού σε μια παρόμοια περίπτωση, πριν το θαύμα Του να αναστήσει νεκρό…
Μια υπέροχη προσωπικότητα..
Ένα πλάσμα αξιοζήλευτο κι αξιαγάπητο..
Μια ύπαρξη που όλοι αγαπούσαν.
Όπου χαμογελούσε έδινε χαρά,
Όπου κοιτούσε έδινε ζωντάνια..
Ναταλία..
Τα λόγια και οι λέξεις δεν είναι ικανά να σε περιγράψουν..
Αγαπούλα μου, γιατί;
Γιατί έπρεπε να φύγεις τόσο νωρίς;
Όσο κι αν αναρωτιέμαι, ξεκάθαρη απάντηση δεν υπάρχει.
Μόνο στο πίσω μέρος του μυαλού υπάρχει μια εξήγηση. Και πιστεύω πολύ σ’ αυτήν:
Ήσουν πολύ καλή γι’ αυτό τον κόσμο.
Γι’ αυτό Αυτός επέλεξε να σ’ έχει κοντά του.
Ήσουν όντως πολύ καλή γλυκιά μου.
Ήσουν ένα πλάσμα γεμάτο από χαρά.
Η λέξη καλοσύνη είναι τόσο μικρή μπροστά σ’αυτό που έκρυβες μες την ψυχούλα σου..
Γιατί μου έφυγες αδελφούλα;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα περάσαμε μαζί, όσα είπαμε, όσα δείξαμε η μια στην άλλη.
Καρδιά μου, πάντα ήσουν δίπλα μου,
Με λόγια απ’ την καρδιά σου,
Με μια ζεστή αγκαλιά,
Με ένα «σ’ αγαπώ» που μου ψιθύριζες στα δύσκολα..
Σ’ ευχαριστώ για όλα ψυχή μου
Ξανθέ μου άγγελε να θυμάσαι:
Κανένας δεν θα μπορέσει να γεμίσει το κενό μες την καρδιά..
Κανένας δεν θα μπορέσει να σε αντικαταστήσει..
Θα ‘ναι σαν να μην έφυγες ποτέ
Η εικόνα σου θα ‘ναι καλά φυλαγμένη στην καρδιά και στο μυαλό
Ομορφιά μου, θα σε θυμάμαι πάντα..
Σ’ αγαπώ
Όταν χάνεις ανθρώπους που αγαπάς και ξέρεις ότι κι αυτοί σ’αγάπησαν, δεν υπάρχουν λόγια. Τα δάκρυα κι η θλίψη, μπορούν να περιγράψουν στο ελάχιστο τον πόνο. Είμαι σίγουρη πως εκεί που είσαι θα είσαι ευτυχισμένη.. κι αυτό πρέπει να μας δίνει δύναμη.
Είμαι σίγουρη πως εκεί που είσαι θα είσαι ευτυχισμένη.. κι αυτό πρέπει να μας δίνει δύναμη.
Αγαπητή elenoui,
Ο Θεόπνευστος ποιητής του 118ου Ψαλμού θλιβόταν πολύ στη ζωή του, όμως δεν έχανε την ελπίδα του. Προχωρούσε γαλήνιος και με θάρρος, διότι έπαιρνε δύναμη, αντλούσε παρηγοριά από το λόγο του Κυρίου Παντοκράτορα. Μελετούσε τακτικά τα ιερά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, την Πεντάτευχο και τους Προφήτες και είχε ως παρηγοριά και στήριγμα του τον λόγο του Θεού στις δυσκολίες του και στις δοκιμασίες του. Ο ίδιος μας βεβαιώνει ότι προσευχόμενος στο Θεό έλεγε: «Κύριε, με βρήκανε θλίψεις και στενοχώριες και ανάγκες πιεστικές. Οι άγιες εντολές Σου όμως είναι η παντοτινή γλυκιά μελέτη μου, διότι αυτή η σπουδή και η μελέτη με παρηγορεί και με ενισχύει» (Ψαλ. ριη΄).
Δεν παρέλειψε ούτε κάτω από δυσμενείς συνθήκες να μελετάει τον νόμο του Θεού. Διάβαζε την Αγία Γραφή και μάθαινε να υπομένει όλα τα δεινά. Αυτό το παράδειγμα μας διδάσκει ότι μέσα στις θλίψεις και τις δοκιμασίες μας, τους πειρασμούς και τις στενοχώριες μας Η ΜΟΝΗ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΠΗΓΗ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ο Θεόγραφος λόγος Του, που πρέπει να σπουδάζουμε και να μελετάμε τακτικά.
Μας χρειάζεται αυτή η μελέτη της Αγίας Γραφής, της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Διότι με αυτή μας μιλάει ο Θεός. Μελέτη, ιδίως ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΥΣΚΟΛΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ, ΟΤΑΝ ΚΥΜΑΤΑ ΑΓΡΙΑ ΧΤΥΠΟΥΝ ΑΛΥΠΗΤΑ ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ Ή ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ. Και είναι τα κύματα αυτά, δηλαδή οι θλίψεις και οι δοκιμασίες μας, πολλές φορές μεγάλα, ξαφνικά, απειλητικά…
…Και μας κάνουν να πονούμε και να απελπιζόμαστε!
…Είναι οι θάνατοι προσφιλών (κακώς λέμε «λατρευτών») μας προσώπων, οι αρρώστιες που ίσως είναι πολυχρόνιες, τα οικονομικά αδιέξοδα, οι αδικίες και οι συκοφαντίες, οι διωγμοί και η αχαριστία των ανθρώπων που ευεργετήσαμε, η εγκατάλειψη από οικείους μας, λυπηρά γεγονότα που μας πικραίνουν – απελπίζουν και μας στενοχωρούν πολύ, και τόσα άλλα δεινά.
Αγαπητή elenoui,
…Ποιος λοιπόν, θα μας ενισχύσει – στηρίξει και παρηγορήσει στις θλίψεις μας τις μικρές και τις μεγάλες, στον πόνο μας και στις πιεστικές ανάγκες μας; Πλούτη και χρήματα, διπλώματα και αξιώματα, περιούσιες και ανέσεις αδυνατούν να μας παρηγορήσουν. Μήπως άνθρωποι γνωστοί και άγνωστοι, οι οποίοι δεν έχουν φόβο Θεού, δεν μελετούν τον λόγο του Θεού, και δεν είναι συνδεδεμένοι με τον Χριστό και την Εκκλησία Του; Αυτοί, αντί να μας παρηγορήσουν στον πόνο μας, με τα λόγια τους πληγώνουν περισσότερο την καρδιά μας, παρουσιάζονται κοντά μας αδέξιοι παρηγορητές, «παρακλήτορες κακών πάντες».
Πηγή παρηγοριάς για κάθε πονεμένο και θλιβόμενο είναι η Αγία Γραφή, η οποία είναι έργο του Αγίου Πνεύματος, το Οποίον ονομάζεται «Παράκλητος». Είναι ο κατ’ εξοχήν Παρηγορητής όλων των ανθρώπων. Μέσα στις Θεόπνευστες σελίδες της, η πονεμένη ψυχή αναπαύεται, ενισχύεται, παρηγορείται.
Γιατί άραγε παρηγορούμαστε διαβάζονται τα ιερά κείμενά της; Διότι μέσα σε αυτά θαυμάζουμε την απέραντη αγάπη του Θεού. Βλέπουμε ότι ο Θεός δεν είναι μόνο ο Πλάστης μας, αλλά και ο Ουράνιος Πατέρας που στοργικά προνοεί για εμάς τα παιδιά Του. Με την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη μας μιλάει ο Ίδιος ο Θεός και μας υπόσχεται ότι ποτέ δεν θα μας εγκαταλείψει, αλλά θα παραμείνει κοντά μας όλες τις ημέρες της ζωής μας. «Ου μη σε ανώ ουδ’ ου μη σε εγκαταλίπω». Διαβάζουμε μέσα στην Αγία Γραφή ότι ο Κύριος μας υπόσχεται ότι φροντίζει ασυγκρίτως περισσότερο για την τροφή μας και την ενδυμασία μας από ό,τι φροντίζει για τα άνθη του αγρού και τα πετεινά του ουρανού. Αλήθεια πόσο μας παρηγορούν και ανακουφίζουν αυτές οι υποσχέσεις περί προστασίας, πατρικής και στοργικής Πρόνοιας του Θεού!
Ακόμη πληροφορούμαστε μέσα από το νόμο του Θεού ότι ο πανάγαθος Κύριος υπόσχεται ανταμοιβή σε αυτούς που υπομένουν τις θλίψεις τους. Επιτρέπει η πατρική Του αγάπη τις θλίψεις για τη σωτηρία της ψυχής μας και μας υπόσχεται ότι δεν θα μας αφήσει να δοκιμαστούμε περισσότερο από ό,τι μπορούμε. Ζητάει την υπομονή στις θλίψεις μας, αλλά υπόσχεται και την αμοιβή της υπομονής. Υπόσχεται στους υπομένοντες, την μακάρια και αιώνια ζωή, την επουράνια Βασιλεία Του με τα αιώνια κάλλη της και τα πνευματικά αγαθά της. Και ό,τι υπόσχεται ο Θεός το εκπληρώνει επακριβώς. «Πιστός γαρ ο επαγγειλόμενος» λέει ο απόστολος Παύλος.
Είναι η Αγία Γραφή η μοναδική πηγή παρηγοριάς.
Στις σελίδες της διαβάζουμε: «Δια της υπομονής και της παρακλήσεως των γραφών την ελπίδα έχωμεν». Πληροφορούμαστε ότι ο Θεός είναι «Θεός πάσης παρακλήσεως», είναι «ο παρακαλών ημάς εν πάση τη θλίψη ημών», και οι εντολές Του «λόγοι παρακλήσεως». Από το Ευαγγέλιο ακούνε οι θλιμμένοι το προσκλητήριο του Κυρίου: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς». Όλοι οι κουρασμένοι από το βάρος της αμαρτίας, από τα βάσανα, τις ταλαιπωρίες, τις απογοητεύσεις της ζωής, κοντά στον Κύριο θα βρουν τη γαλήνη, την ειρήνη και την ειρήνη της ψυχής τους.
Λοιπόν, «Ας μαίνεται, ας αφρίζει η θάλασσα της ζωής μας. Εμείς πλέουμε με γαλήνη. Διότι έχουμε κυβερνήτη την ανάγνωση των Γραφών», μας λέει ο ιερός Χρυσόστομος.
Παραθέτω μια ανακοίνωση που μόλις στάλθηκε από την Γραμματεία στα μέλη της Πανεπιστημιακής Μονάδας Σύρου. Νομίζω πως αξίζει να γίνει ένα reference εδώ.
Προς όλα τα μέλη της Πανεπιστημιακής Μονάδας Σύρου :
Δεδομένου του τραγικού και αιφνίδιου θανάτου, από τροχαίο ατύχημα, της φοιτήτριας του τμήματός μας, Ναταλίας Τζωρακοελευθεράκη, την Κυριακή 11/2/2007, δραματικό γεγονός που συγκλόνισε όλους και προκάλεσε ανείπωτη θλίψη, σάς ενημερώνουμε ότι μέχρι και τις 30/4/2007 (ημέρα Δευτέρα) θα μπορείτε, όσοι ενδιαφέρεστε, να καταθέσετε στο Γραφείο Διοικητικού Προσωπικού & Ε.Τ.Ε.Π. (υπόψιν κ. Γ. Καλογεράκη / Τηλ. 22810 97003) το όποιο χρηματικό ποσό επιθυμείτε.
Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν πρόκειται να κατατεθούν σε συγκεκριμένο ίδρυμα, με το πέρας της παραπάνω χρονικής προθεσμίας, με τη μορφή δωρεάς σε τραπεζικό λογ/σμό, που αντιστοιχεί στις εκδόσεις Α. Μυκονιάτης (εφημερίδα «Πατρίδα» της περιοχής), ως έκφραση θερμών συλλυπητηρίων και εις μνήμη της φοιτήτριας.
Η μητέρα της Ναταλίας, έπειτα από συνεννόηση με συνάδελφο στη Γραμματεία του Τμήματός μας, εξέφρασε την επιθυμία για κατάθεση της δωρεάς στο κέντρο για παιδιά ειδικών αναγκών «Αγ. Σπυρίδωνας», στο Ηράκλειο Κρήτης.
Όσοι απουσιάζετε εκτός Σύρου και δεν είναι δυνατόν να καταθέσετε το ποσό οι ίδιοι απευθείας στο Γρ. Δ. Πρ., θα πρέπει να έρθετε τηλεφωνικώς ή μέσω e-mail σε επαφή μαζί μου (δείτε παρακάτω στοιχεία επικοινωνίας) ώστε να συζητήσουμε εναλλακτικό τρόπο κατάθεσης της δωρεάς σας.
Ευχαριστούμε, εκ των προτέρων, όλους για την αποτελεσματική και έγκαιρη συνεργασία τους και την έμπρακτη απόδειξη ευαισθησίας κι ανθρωπιάς τους σε τέτοια δραματικά γεγονότα!
Ευελπιστούμε να μην επαναληφθούν παρόμοια και να μην βιώσουμε ξανά αντίστοιχες στιγμές θλίψης!
Με εκτίμηση και θερμούς χαιρετισμούς,
Γ.Κ.
Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων
Περιφερειακή Διεύθυνση Διοικητικής Υποστήριξης Πανεπιστημιακής Μονάδας Σύρου
Τμήμα Διοικητικού Προσωπικού & ΕΤΕΠ
Γεωργία Καλογεράκη
Οδός Κωνσταντινουπόλεως 1
Τ.Κ. 84 100, Ερμούπολη Σύρου
Τηλ. 2281 0 97003
Fax: 2281 0 97009
E-mail: geka ΣΤΟ aegean ΤΕΛΕΙΑ gr
Η Θεμ. Ενότητα κλειδώνει πλέον και μόνο ανακοινώσεις ή εξουσιοδοτημένα μέλη θα μπορούν να αναρτούν εδώ. Μπορεί να εξελιχθεί έτσι ως ένας άτυπος "χώρος ανακοινώσεων" σχετικά με ενέργειες που γίνονται γύρω από την αγαπημένη μας φίλη, συγγενή, συμφοιτήτρια..
Οι συμφοιτητές-φίλοι της Ναταλίας Τζωρακολευθεράκη σε συνεννόηση με τους γονείς της, τελούν μνημόσυνο για τα τρίμηνά της, την Κυριακή 13/5/2007 στον ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Ερμούπολης Σύρου στο τέλος της λειτουργίας (δηλαδή γύρω στις 9:30π.μ. με 10:00π.μ.) και καλούν τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας του τμήματος ΜΣΠΣ να παρευρεθούν.
Και με απόφαση της Π.Γ.Σ. του Τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων η Ναταλία Τζωρακολευθεράκη θα ανακηρυχθεί τιμητικά διπλωματούχος στην επόμενη απονομή διπλωμάτων.
