Στη διεύθυνση http://www.gopetition.com/petitions/κατα-τησ-διαπιστωτικησ-πραξησ.html συγκεντρώνονται υπογραφές για την υποστήριξη των αιρετών ακαδημαϊκών οργάνων που απειλούνται με κατάργηση. Εάν συμφωνείτε ότι είναι αναγκαίο τα ακαδημαϊκά όργανα να ελέγχονται στην άσκηση της εξουσίας τους από τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, σας καλούμε να δείτε το σκεπτικό και το κείμενο αυτής της έκκλησης και
α) να συμπαραταχθείτε μαζί μας, υπογράφοντας ΣΗΜΕΡΑ
β) να διαδώσετε αυτή την προσπάθεια σε συναδέλφους και συνεργάτες σας
Η κατάργηση των γενικών συνελεύσεων στα τμήματα θα δημιουργήσει νέες δυσκολίες στη διεκδίκηση των φοιτητικών αιτημάτων
Ο νέος νόμος 4009 καταργεί τις γενικές συνελεύσεις των τμημάτων το αργότερο απο το Μάϊο του 2012. Καταργεί τον αιρετό κοσμήτορα και τον αντικαθιστά με διορισμένο. Καταργεί τη Σύγκλητο και την αντικαθιστά με ένα κουτσουρεμένο νέο όργανο χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες
tzorvas έγραψε:
Είναι δυνατόν να κοροϊδευόμαστε; καθηγητές - εκτρώματα - μόνιμοι - αιρετοί.
(προσοχή, δεν μιλάω για την πλειοψηφία αλλά για την μειοψηφία αυτών που υπάρχουν μέσα στα πανεπιστήμια και κοιτάνε να ξεσπάσουν ή να κάνουν αυτό που τους αρέσει μέσα σε μια σχολή)
Τι γίνεται με αυτούς αλήθεια; και τι θα γίνει;
Γιατί ποτέ δεν παραπονέθηκε κανείς τόσο, για πράγματα όπως αυτά ή για τους αιρετούς που "περνάνε" - "χώνουν" τους φοιτητές "ανίψια" - "γνωστούς" κλπ σε μεταπτυχιακά κ.ό.κ.;
Ίσως βγαίνω εκτός κλίματος, αλλά ίσως και να έχετε μια απάντηση και για μένα.
Mην έχετε αυταπάτες ότι οι καθηγητές των πανεπιστημίων εκπροσωπούν κάτι άλλο εκτός από τα συμφέροντά τους.
Πληροφορηθήκαμε πριν από λίγο την απόφαση φοιτητών του ΟΠΑ για συνέχιση της κατάληψης του πανεπιστημίου, ως αντίδραση στο νομοσχέδιο για την Παιδεία που πριν λίγες εβδομάδες ψήφισε η Βουλή.
Για το θέμα αυτό, το Δ.Σ. του Συλλόγου Μελών ΔΕΠ του ΟΠΑ σημειώνει.
1. Η Πατρίδα μας διέρχεται τη βαθύτερη και πλέον σύνθετη, σε καιρό ειρήνης, κρίση στη σύγχρονη ιστορία της: κρίση οικονομική, κοινωνική, κρίση θεσμών και αξιών. Τα αίτια αυτής της κρίσης πρέπει να αναζητηθούν, μεταξύ άλλων, στα λάθη και τις παραλείψεις, κυρίως εκείνων που άσκησαν κάθε μορφής εξουσίας τα τελευταία 30 χρόνια. Η σκληρή πραγματικότητα ωστόσο παραμένει: βρισκόμαστε μόνο ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική οικονομική κατάρρευση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον κάθε πολίτη.
2. Σε αυτό το ζοφερό οικονομικό περιβάλλον, που βρίσκεται το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο; Πού το έχει οδηγήσει η δράση των κομματικών παρατάξεων με τις ατελείωτες κινητοποιήσεις, τις καταλήψεις, την φαυλότητα, την διαπλοκή, την βία και την υποκουλτούρα, τα τελευταία 30 χρόνια; Πόσο βοήθησαν οι συνθήκες διάλυσης όσους ξεκίνησαν γεμάτοι όνειρα, και χρειάστηκαν διπλάσιο και τριπλάσιο χρόνο να τελειώσουν τις σπουδές τους; Πόσο βοήθησαν οι συνθήκες αυτές εκείνους που δεν κατάφεραν να τελειώσουν και υποτιμητικά αποκαλούνται από κάποιους «αιώνιοι φοιτητές»;
3. Ο νέος νόμος για τα ΑΕΙ είναι μια σοβαρή προσπάθεια προς την αντιμετώπιση της παθογένειας του ελληνικού πανεπιστημίου παρά το ότι έχει σημεία που μπορεί να προκαλούν προβληματισμό ή τριβές, ή και να χρήζουν ερμηνείας ή βελτίωσης.
4. Αυτό που τώρα κύρια διακυβεύεται είναι το εάν οι κομματικές φοιτητικές παρατάξεις εις βάρος της σιωπηλής πλειοψηφίας θα συνεχίζουν να διαφεντεύουν τον πανεπιστημιακό χώρο, εξασφαλίζοντας για ολίγους και εκλεκτούς των ηγεσιών τους την αποκατάσταση στο πελατειακό σύστημα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, το οποίο κατά τα άλλα αντιμάχονται!
5. Η κατάληψη των χώρων του πανεπιστημίου και η κατάργηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας από οποιαδήποτε οργανωμένη μειοψηφία ή και πλειοψηφία βρίσκεται εκτός του νομικού συστήματος της χώρας μας, στηριζόμενη μόνο σε ένα ιδιότυπο ελληνικό «εθιμικό δίκαιο».
Το πιο σημαντικό, η κατάληψη στερείται ηθικής νομιμοποίησης. Είναι αδιανόητο, σε στιγμές μάλιστα κρίσης, κάποιοι, στο βωμό μιας αδιέξοδης σύγκρουσης, να στερούν από όλους τους φοιτητές το αναφαίρετο δικαίωμα της εκπαίδευσης και της ολοκλήρωσης των σπουδών τους. Στα πλαίσια του ισχύοντος νόμου, τα χρονικά περιθώρια να αποφευχθεί η απώλεια είτε της εξεταστικής είτε του εξαμήνου είναι εντελώς οριακά, εάν δεν έχουν ήδη εκπνεύσει.
6. Θεωρούμε αδιανόητο οι συνάδελφοί μας μέλη ΔΕΠ να μην έχουν απρόσκοπτη και ελεύθερη πρόσβαση στα γραφεία τους. Η πολιτεία οφείλει να διασφαλίζει την αυτονόητη πρόσβαση στο χώρο εργασίας έτσι ώστε να γίνεται δυνατή η έρευνα και διδασκαλία, καθήκοντα για τα οποία έχουμε επιλεγεί στις συγκεκριμένες θέσεις.
7. H συνέχιση της κατάληψης προκαλεί ανυπολόγιστη ζημιά στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών ERASMUS στο οποίο το πανεπιστήμιο μας πρωταγωνιστεί, υποδεχόμενο κατ’ έτος μέχρι 250 αλλοδαπούς φοιτητές.
Οι φοιτητές αυτοί, βρίσκοντας το πανεπιστήμιο κλειστό, θα μεταφέρουν στις πατρίδες τους τις χειρότερες εντυπώσεις για το ελληνικό πανεπιστήμιο και τη χώρα μας.
8. Τέλος, το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να λειτουργεί á la carte, με τρόπο που να μειώνει το πολιτικό κόστος (εκλογική πελατεία) των κομματικών παρατάξεων που στηρίζουν την κατάληψη.
H μόνη απάντηση που έχω είναι ότι με το νέο νόμο τα πράγματα αλλάζουν προς το χειρότερο.
Μέχρι σήμερα, σε συνθήκες αυτοδιοίκησης, η ευθύνη για όλα αυτά που αναφέρετε διαχεόταν. Φταίγαμε πολλοί, όχι βέβαια εξ ίσου: άλλοι φταίγαμε γιατί ενεργούσαμε ιδιοτελώς. Άλλοι γιατί κάναμε τα στραβά μάτια -με το αζημίωτο- στην ιδιοτέλεια των "αρχόντων" (όπου κάτι τέτοιο υπήρχε). Άλλοι φταίγαμε για τον ωχαδερφισμό μας. Άλλοι γιατί αντιδρούσαμε αναποτελεσματικά. Αλλά όλοι εμείς κάπου φταίγαμε, αμέσως ή εμμέσως- δεν εξαιρώ καθηγητές, υπαλλήλους αλλά ούτε και τους φοιτητές!
Κάποιοι απο τους φοιτητές, όπως θα ξέρετε, βγήκαν απο την οικογενειακή θαλπωρή με την αξίωση ο "εξω¨κόσμος νάναι όμορφος κι αγγελικά πλασμένος, έτοιμος για να τον απολαύσουν χωρίς καμιά σκοτούρα, αφού για όλα θα είχαν φροντίσει οι "μεγάλοι" - ή όφειλαν να έχουν φροντίσει. Ήσαν βεβαίως τελείως γελασμένοι. Φταίνε κι αυτοί και όχι λίγο γιατί δεν συγχωρείται να μην ξέρει κανείς να διεκδικεί (έστω να προσπαθεί να μάθει!).
Χωρίς σοβαρή φοιτητική παρέμβαση από όσο ξέρω οι καλλίτερες προθέσεις δεν μπορούσαν να οδηγήσουν σε "αγαθά" αποτελέσματα. Δέστε την περίπτωση της καταγγελίας που έκανε ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος στο Ρέθυμνο πριν απο χρόνια. Ο Στέλιος πέθανε αντιδρώντας στις παράνομες εγγραφές στο μεταπτυχιακό. Αποτέλεσμα; Δυσάναλογα μικρό. Δυστυχώς...
Απο σήμερα και στο εξής η ευθύνη θάναι προσωποποιημένη στα στελέχη μιας ανεξέγκτης εξουσίας. Δεν θα μπορούμε ούτε να αντιδράσουμε. Ούτε ένας Στέλιος Αλεξανδρόπουλος δεν θα μπορεί καν να συγκρουστεί, για τον απλό λόγο ότι δεν θα του πέφτει λόγος!
Με ένα παντοδύναμο Συμβούλιο, διορισμένους κοσμήτορες, συμβολική τη νέα σύγκλητο, μια ΑΕ για τη διαχείριση της περιουσίας ελεγχόμενη απο το Συμβούλιο, χωρίς να έχουν σε κανένα συλλογικό όργανο με εξουσία άμεσο λόγο οι ενδιαφερόμενοι - οι πολλοί καθηγητές, οι υπάλληλοι ή οι φοιτητές - το νέο σύστημα θα είναι αυστηρά ιεραρχικό.
Ας σκεφτούμε όμως ότι, στη χώρα μας εύκολα καβαλούν όσοι πέρνουν την εξουσία το καλάμι (γιατί η παράδοση των θεσμών και η κουλτούρα για τη λειτουργία τους χολαίνει κ.λπ).
Όπου δεν συγκροτούνται παράλληλα σημαντικά αντίβαρα το πράγμα φεύγει εντελώς απο τον έλεγχο. Δέστε τα σκάνδαλα (Siemens, Βατοπέδι, δομημένα ομόλογα, το σπίτι του ΄Ακη, o κ. Μαντέλης που μάζευε λεφτά για τις σπουδές του παιδιού του κ.ο.κ.). κοινό τους σημείο ότι οι πρωταίτιοι πίστεψαν -κι όχι αδίκως!- ότι είναι ανεξέγκτοι. Άλλωστε, ουσιαστικά κανείς δεν είναι στην ψειρού για τα καλά - όσοι μπήκαν σιγά-σιγά βγαίνουν. Και οι περισσότεροι, μάλλον θα τη γλυτώσουν. Το συμπέρασμα ποιό είναι; Η ιδιοτελής άσκηση της εξουσίας όπου δεν ελέγχεται, τελικώς ούτε και τιμωρείται.
Αν υπάρχει το αντίβαρο κάποιου ελέγχου ο κόσμος δεν φτιάχνει. Αυτό είναι δύσκολο πολύ. Αλλά κάποιο φρένο μπαίνει. Υπάρχει τουλάχιστον ο "φόβος των Ιουδαίων".
H μόνη απάντηση που έχω είναι ότι με το νέο νόμο τα πράγματα αλλάζουν προς το χειρότερο.
Με ένα παντοδύναμο Συμβούλιο, διορισμένους κοσμήτορες, συμβολική τη νέα σύγκλητο, μια ΑΕ για τη διαχείριση της περιουσίας ελεγχόμενη απο το Συμβούλιο, χωρίς να έχουν σε κανένα συλλογικό όργανο με εξουσία άμεσο λόγο οι ενδιαφερόμενοι -οι πολλοί καθηγητές, οι υπάλληλοι ή οι φοιτητές- το νέο σύστημα θα είναι αυστηρά ιεραρχικό.
Η αρχική σκέψη ήταν κάθε ενδιαφερόμενος σύλλογος ή ομάδα να ορίσει ένα υπευθυνο και σε συνεργασία μαζί μας να φτιαχτεί μια σελίδα ειδική για τους υπογράφοντες του επιμέρους φορέα ώστε να μπορεί να υπάρξει κάποιος έλεγχος και να περιοριστούν οι ανώνυμες απαντήσεις και τα υβριστικά σχόλια
Πάλι όμως δε μας εξηγείτε γιατί, από όλα τα σημεία του νέου νόμου, επιλέγετε να επικεντρωθείτε στην εκπροσώπηση των μελών ΔΕΠ στα όργανα διοίκησης.
Νομίζετε ότι αυτό είναι που προβληματίζει τους περισσότερους φοιτητές;
Να σας υπενθυμίσω ότι στα περισσότερα τμήματα ακόμη δεν έχουν δημοσιευτεί οι Οδηγοί Σπουδών για το ερχόμενο ακαδημαϊκό έτος, πιθανότατα επειδή τα τμήματα δε γνωρίζουν τις πιστώσεις για τους συμβασιούχους διδάσκοντες;
Να θυμίσω την ανεπαρκή κτηριακή υποδομή, που επί 20ετία οι διδάσκοντες του Πανεπιστημίου Αιγαίου ανέχεστε αδιαμαρτύρητα;
Να θυμίσω τα χρονίζοντα προβλήματα της φοιτητικής μέριμνας;
Για όλα αυτά δεν έχετε να σχολιάσετε τίποτα;
Η κατάργηση των γενικών συνελεύσεων στα τμήματα θα δημιουργήσει νέες δυσκολίες στη διεκδίκηση των φοιτητικών αιτημάτων.
Αντιδράστε σήμερα, αποτελεσματικά και νόμιμα απαιτώντας να μη καταργηθούν τα αιρετά ακαδημαϊκά όργανα
Aλήθεια, θεωρείτε ως τον πιο αποτελεσματικό τρόπο αντίδρασης την υπογραφή μίας δημόσιας έκκλησης (petition);
Ειδικά σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, που δεν υπάρχει παράδοση σε τέτοιου είδους δημόσιες πρωτοβουλίες;
