Πολλοί από εμάς, αν όχι όλοι, έχει τύχει να γνωρίσουμε κάποιο/κάποια ο οποίος θα μας συγκινήσει ενδεχομένως, θα κεντρίσει το ενδιαφέρον μας... Αυτός/αυτή μπορεί να αποτελέσει τον/την σύντροφό μας, άλλες φορές όχι... και απλώς να υπάρξει σε ένα ειδικό χώρο στην καρδιά μας..
Πόσο δυνατά λοιπόν "κολλήσατε" με κάποιον/κάποια την τελευταία φορά? Ή την πρώτη ίσως? Πώς νιώθατε, πώς νιώθετε τώρα... Πώς πιστεύετε θα νιώθατε αν τον/την ξαναβλέπατε ή βρισκόσασταν και πάλι, στην περίπτωση βέβαια που δεν είστε μαζί, κατά κάποιο τρόπο...
Εκφραστείτε άφοβα και μοιρασστείτε τις σκέψεις και εμπειρίες σας... Τα ανθρώπινα αισθήματα είναι πολύ έντονα, και είναι όμορφο να τα μοιράζεσαι με άλλους, που πιθανώς να τα βιώνουν παρόμοια...
Κατ' αρχάς θέλω να πω πως πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα και ελπίζω να βρει ικανοποιητική ανταπόκριση...
Λένε πως η πρώτη σου αγάπη είναι και η παντοτινή...
Δεν ξέρω, βέβαια, κατά πόσο ισχύει αυτό για μένα αλλά ξέρω πως ο άνθρωπος αυτός θα βρίσκεται πάντα σε μια ειδική θέση στην καρδιά μου!
Με τον άνθρωπο αυτό γνωριστήκαμε στο γυμνάσιο κάτω από αρκετά "περίεργες" συνθήκες και κάποια στιγμή υπήρξαμε "ζευγάρι" αλλά βέβαια ήταν κάτι ανώριμο αφού κάθε τρεις και λίγο χωρίζαμε και ξανα-ήμασταν μαζι...
Όταν ο άνθρωπος αυτός έφυγε (όχι από τη ζωή!), εγώ έμεινα με ένα τεράστιο κενό και προσπάθησα να καλύψω την απουσία του με άλλους...
Βέβαια ενώ άρχισε να μπαίνει η ζωή μου σ' ένα αυλάκι, εμφανιζόταν ξανά και έφερνε τα πάνω κάτω...
Ακόμη και τώρα προσπαθώ να τον βγάλω από τη ζωή μου και υπάρχουν περίοδοι που τα καταφέρνω, αλλά υπάρχουν και φορές που δεν...
Πάντως, ένα είναι σίγουρο! Ο άνθρωπος αυτός, ό,τι και να μου κάνει, όσο και αν με πόνεσε και μπορεί να με πονέσει, πάντα θα έχει τη δική του ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου...
Αυτό το θέμα ομολογώ οτι είναι όχι μόνο ενδιαφέρον αλλά με προβληματίζει εδώ και πάρα πολύ καιρο!
Πάντα όταν έκανα σχέσεις είχα την εντύπωση ότι πραγματικά ερωτευόμουν και έκανα τα πάντα για να τις κρατήσω.
Όταν έφτανε το τέλος για κάθε μία από αυτές είχα μία μαγική ικανότητα να ξεπερνώ την στενοχώρια μου βρίσκοντας τον επόμενο.
Η αλήθεια είναι πως με καλομαθαίναν όλοι!Χωρίς να το καταλαβαίνω είχα πάντα ότι ήθελα.
Σε οποιαδήποτε διαμάχη είχα πάντα τον τρόπο & με επιχειρήματα πάντα να βρίσκω το δίκιο μου και σε περιπτώσεις που πραγματικά δεν είχα!
Φυσικά τη συγνώμη δεν την γνώριζε το λεξιλόγιό μου!!!
Κάποια στιγμή βρίσκω κάποιον που ανέτρεψε τα πάντα!Ηταν πάρα πολύ καλός μαζί μου,με φρόντιζε αλλά ποτέ δε μου έκανε όλα τα χατήρια και στις διαμάχες που έφτεγα δεν άφηνε να μου περάσει έτσι αν δεν καταλάβαινα πραγματικά οτί είμαι λάθος!
Ενώ είχε δίκιο δεν μπορούσα προφανώς να το καταλάβω και μου προκάλεσε μια περίεργη ένταση!
Άρχισα να παραπονιέμαι συνεχώς να λέω διάφορα του τύπου ότι δεν δίνει σημασία στα πράγματα που θεωρρώ εγώ σημαντικά....ΕΓΩ, ΕΓΩ & πάλι ΕΓΩ!
Αφού τίποτα δε μου περνούσε του λέω να χωρίσουμε με το πάτημα οτι ήξερα οτι με νοιάζεται και ότι κάτι θα αλλάξει.
Αυτό έγινε τα χριστούγεννα και δεν έχει γυρίσει!Βλεπόμαστε συχνά.Πάντα μου λέει ότι ακόμα με αγαπάει ότι κάποια μέρα θα ήμαστε πάλι μαζί αλλά περιμένει να δει κάποια πράγματα από μένα.
Θέλει να μείνει μόνος,έχει βάλει κάποιους στόχους στη ζώη του, να αφοσιωθεί στη δουλειά του πράγμα που για 2 χρόνια κοροϊδευόταν,να γίνει ανεξάρτητος.
Μέσα σε αυτό το χρόνο μου συνέστησε να κάνω το ίδιο μιας και είμαι και εγώ νέα στο επάγγελμα και να περνάω όμορφα.
Είναι σίγουρος για τον εαυτό του οτι θα είμαστε μια μέρα πάλι μαζί!
Σε άλλες περιπτώσεις Θα είχα βρει τον επόμενο.Έλα όμως που δε μπορώ & δεν θέλω?!Πρώτη φορά νιώθω έτσι για κάποιον!Πρώτη φορα βρήκα κάποιον που να θέλει να με κάνει καλύτερο ανθρωπο & να μην το καταλαβαίνω!
Μήπως θα έπρεπε να σκεφτώ για μία φορα πραγματικά τι είναι καλό για εκείνον?!Και αν είναι έτσι όπως τα λέει Θα γυρίσει?
Πριν δύο χρόνια γνώρισα έναν συμφοιτητή μου.Με αναστάτωσε τόσο πολύ αυτή η γνωριμία που ήμουν ανίκανη ν ανοίξω βιβλίο.Μετά από λίγο καιρό φερόμουν σαν ερωτευμένη...όμως είχα αρχίσει να ξαναβρίσκω τους ρυθμούς μου.
Τον ξεχνούσα όταν έμενα μόνη και είχα ήδη αρχίσει να δυσανασχετώ με τις απαιτήσεις του.Σε λίγο καιρό δεν μπορούσα να εξηγήσω τον λόγο που τον συναντούσα.Μπήκα κατα καποιο τροπο σε φάση απομακρυνσης απ αυτη την σχέση.
Ομως αυτός είχε διαφορετική άποψη.Πείστηκα και μπήκα αναγκαστικα...κατα καποιο τροπο,σε μια φάση αναζήτησης κοινών συνηθειών και επιθυμιών με απώτερο σκοπό να συνεχίσουμε αυτη την σχέση με μία άλλη μορφή.Συμβιώσαμε για κάποιους μήνες και το αποτέλεσμα ήταν δραματικό.Ας μη μπώ σε λεπτομέρειες,δεν νομίζω πώς είναι απαραίτητο.Δεν έχει περάσει πολύς καιρός...
Ακόμη δεν μπορώ να πω τί είναι έρωτας και πόσο κρατάει,πώς είναι όταν είσαι ερωτευμένος κι αν είναι απαραίτητο να ζεις κάτι περισσότερο πέρα απ τις ανάγκες σου...
Κατ' αρχήν θέλω να πω κι εγώ με τη σειρά μου πως θίγεται ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα και λίγο πολύ όλοι έχουμε βρεθέι κάποια στιγμή σε ανάλογη θέση!
Από προσωπική μου εμπειρία, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα μεγαλύτερα κολλήματα υφίστανται σε περιπτώσεις απόρριψης ή απωθημένου! Κι αυτό θεωρώ βγαίνει στον καθένα κυρίως για εγωϊστικούς λόγους, ακόμα και υποσυνείδητα! Σε κάθε άλλη περίπτωση κάποια στιγμή το παίρνεις απόφαση και προχωράς, κάτι που σε φάση κολλήματος θα γίνει με πολύ πολύ αργούς ρυθμούς! Το μόνο όμως αποτέλεσμα αυτού είναι να χάνεις χρόνο από την όμορφη ζωή σου!! Γι' αυτό κοιτάμε μπροστά και να θυμάστε ότι δεν είναι πιο πολύτιμο από από την ψυχούλα μας! Κρατήστε τη λοιπόν άφθαρτη!
Βλέπω ότι έχουν περάσει δύο ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που κάποιος έγραψε εδώ. Έχουμε κάποιες εξελίξεις στις ιστορίες που αφηγηθήκατε ή κάτι καινούργιο; Δύσκολο θέμα πράγματι...
XM....ΕΓΩ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΝΙΩΣΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΚΟΛΛΗΜΑ!!!ΑΠΟ ΠΡΩΤΗ ΛΥΚΕΙΟΥ ΗΜΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΛΥΚΕΙΟΥ....ΔΝ ΜΟΥ ΦΕΡΟΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ,ΟΜΩΣ ΕΙΧΑ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΣΥΝΕΧΙΣΑ ΤΝ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ....ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΕΡΘΩ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΑ!ΟΡΙΣΤΙΚΑ!ΠΩΣ ΕΝΙΩΣΑ?ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ!ΠΩΣ ΝΙΩΘΩ ΤΩΡΑ?ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ...ΜΕ ΑΛΛΟΝ....ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΝ ΤΝ ΔΩ ΑΠΛΑ ΘΑ ΤΝ ΧΑΙΡΕΤΗΣΩ!!!
χμμμ...κολληματα ε??? Ασχημο πραγμα το κολλημα με καποια, και ειδικα οταν ειναι αυτη που ειχες την πρωτη σου "επαφη".... και ακομη χειροτερα οταν σε παραταει στα μεσα των πανελλαδικων οταν ξερει πως την εχεις αναγκη... πλεον την εχω ξεπερασει και τις ευχομαι τα καλυτερα... αν και με πληγωσε πολυ να 'ναι παντα καλα...
Παιδια εγω οπως φαινεται ενας τυχαιος ειμαι και απλα θα ηθελα να μοιραστω ενα προβλημα που εχω... θα ηθελα αν εχει καποιος το χρονο να μου απαντισει... Λοιπον για αρχη ειμαι φοιτητης 5ου ετους σε μια σχολη, στην οποια γνωρισα μια κοπελα που για καποιο λογο μου αρεσε πολυ. Δεν της εχω μιλήσει ποτε για κατι τετοιο καθως ειμαστε φιλοι (σε μια παρεα) απο τοτε που την γνωρισα. Τελοσπαντων περασαν τα χρονια απο το 1ο ετος και παρολο που και τοτε που ειχα σχεση με μια κοπελα οπως και τωρα με αλλη, δεν σταματισα να την σκεφτομαι.Ετυχε για μια περιοδο να μην κανουμε συχνα παρεα. Εκεινη εκανε μακροχρονη σχεση και καθως ειμαστε φιλοι καναμε παρεα σαν ζευγαρια οπου και γνωριστηκαν τα "ταιρια" μας. Για να μην κουραζω εγω μετα απο ολα αυτα τα σκηνικα προσπαθω αρκετα να μην δειξω πως την θελω γιατι παρολο που εχει χωρισει εκεινη εγω εχω σχεση και υποτιθετε οτι ειμαι και "φιλος" με τον πρωην της οπως και εκεινη με την κοπελα μου. Μαλλον ειμαι λιγο διαταραγμενος... κοινως δεν μπορω να κανω τιποτα ,σε 3 μηνες τελειωνω απο τη σχολη και εκεινη δεν θα ξερει ποτε πως νιωθω...
Ελπιζω καποιος να δει το μηνυμα μου σε αυτο το ξεχασμενο απο το θεο φορουμ...
Καταρχάς Καλημέρα και καλοσώρισες στο myaegean. Λοιπόν δεν θα μακρυγωρήσω. Πιστεύω ότι καλό θα ήταν να τις δείξεις πως νιώθεις με διακριτικό τροπο και μετα θα κόψεις αντιδράσεις αν η κοπέλα γουστάρει θα στο δείξει αλλά και πάλι εξαρτάται τον χαρακτήρα της αν δεν γουστάρει και πάλι θα στο δείξει.Τώρα αν πάρουμε σαν υπόθεση την πρώτη δλδ οτι γουστάρει και στο δείξει τι κανεις χωρίζεις την κοπέλα που είστε τώρα μαζι και τα φτιάχνεις με αυτήν ή απλά σου λείνεται η απορεία και μέχρι εκει?
Σκεψου τα όλα αυτά και πράξε ανάλογα μην πράξεις με το συναίσθημα αλλά με τη λογικη το συναίσθημα μπορει "να σου τα πάρει όλα" η λογική όχι!
κοινως δεν μπορω να κανω τιποτα ,σε 3 μηνες τελειωνω απο τη σχολη και εκεινη δεν θα ξερει ποτε πως νιωθω...
