Δεν έχεις άδικο να το βλέπεις έτσι Hipisa, αλλά αυτό είναι πρόβλημα γενικότερο στον ιατρικό χώρο. Οι ορθοπεδικοί τσακώνονται με τους νευροχειρουργούς, οι χειρουργοί με τους παθολόγους,αλλά και οι ειδικότητες μεταξύ τους...
Πίσω από κάθε "ψυχρό πόλεμο" νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε ότι κρύβονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Είναι γνωστό ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι πολαπλάσια φτηνότερα από αυτά της κλασσικής ιατρικής, πράγμα που δίνει στο θέμα μια τεράστια οικονομική διάσταση. [δεν έχει νόημα να συζητήσουμε το προφανές ότι κανονικά μοναδικό κριτήριο θα έπρεπε να είναι η υγεία του ασθενούς]
Σε καμία περίπτωση δεν θα ισχυριζόμουν ότι οι συνάδελφοι ομοιοπαθητικοί είναι πιο ηθικοί από τους συναδέλφους μη ομοιοπαθητικούς - απλά αυτή τη στιγμή η ομοιοπαθητική ιατρική είναι περισσότερο απελευθερωμένη από τις φαρμακευτικές εταιρίες-κολοσσούς που ράβουν και δένουν μέσα στα νοσοκομεία, και κατευθύνουν την επιστημονική έρευνα και γνώση προς την κατεύθυνση που θα ισχυροποιήσουν τη θέση τους [και θα φουσκώνουν τις τσέπες τους]
-τώρα που ξαναδιάβασα τι έχω γράψει βλέπω ότι είμαι λίγο εκτός θέματος...-άραγε σε κάλυψα;
Το θέμα έχει καιρό που ανοίχτηκε, τώρα όμως βρήκα την ευκαιρία να γράψω κάτι...
Η Ομοιοπαθητική λοιπόν, με έχει απασχολήσει εδώ και καιρό ως φιλοσοφία στους κόλπους της Ιατρικής. Θα ήθελα να παραθέσω κάποιες γενικές πληροφορίες και για τον πλέον αμύητο, έτσι ώστε να υπάρξει συμμετοχή στο μέλλον και γενικότερο ενδιαφέρον.
Η Ομοιοπαθητική είναι μια άλλη μορφή "ολιστικής Ιατρικής", δηλαδή το να θεραπεύσουμε κάτι θεωρώντας τον ανθρώπινο οργανισμό ως ένα όλον και όχι μεμονωμένο σημείο του σώματος που πάσχει. Ένα παράδειγμα ολιστικής φιλοσοφίας είναι η Γιόγκα, η οποία σκοπό της έχει τη σωματική και πνευματική ευεξία, χρησιμοποιώντας την ικανότητα του οργανισμού να αυτοθεραπεύεται...ο,τι δηλαδή πρεσβεύει και η Ομοιοπαθητική!
Η κλασσική Ιατρική έχει στο "οπλοστάσιό" της φάρμακα τα οποία έχουν έντονο το "Αντι-", δηλαδή αντιμάχονται την ασθένεια ενεργώντας αντίθετα με την αρρώστια και τα συμπτώματά της. Έτσι υπάρχουν για παράδειγμα, τα αντι-φλεγμονώδη, τα αντι-βιοτικά, τα αντι-καταθλιπτικά κ.ο.κ. Η Ομοιοπαθητική σε αντιδιαστολή με το "Αντι-" της κλασσικής Ιατρικής έρχεται να φέρει την ιδέα του "Ομοιου". Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έχουν την ικανότητα να προκαλούν όμοια συμπτώματα με αυτά που εμφανίζει ο ασθενής. Είναι δηλαδή η αρχή του "όμοιο θεραπεύει όμοιο". Τα φάρμακα όμως αυτά, είναι αραιωμένα πάρα πολλές φορές, και λέγεται οτί δρουν περισσότερο σε επίπεδο ενέργειας παρά ύλης. Επίσης στην Ομοιοπαθητική υπάρχει η "ευαισθησία" της κατανόησης του κάθε οργανισμού ξεχωριστά! Το οτι κάθε άτομο δεν εμφανίζει την ίδια ασθένεια με τον ίδιο τρόπο είναι βασική αρχή της, πράγμα που η κλασσική Ιατρική το παραβλέπει βάζοντας όλους τους ασθενείς "στο ίδιο τσουβάλι"..ας μας επιτραπεί η έκφραση...Στην Ομοιοπαθητική σημασία έχει γιατί δίνεται κάτι και όχι το τι δίνεται! Γίνεται κατανοητό λοιπόν, πως σαυτή τη σχολή σκέψης ο ασθενής κρίνεται ως ξεχωριστή οντότητα και το θεραπευτικό σχήμα προσαρμόζεται στις πολύ ιδιαίτερες ανάγκες του.
Προς το παρόν αυτά τα ολίγα....
Περιμένουμε συνέχεια και απορίες...
Dali_doc χαίρομαι που μπήκες και εσύ σε αυτήν τη συζήτηση - δεν είχαμε ευκαιρία να συζητήσουμε πάνω στο θέμα και χαίρομαι που βλέπω ότι έχει ασχοληθεί και εσύ με την Ομοιοπαθητική. Είναι σημαντικό στον ιατρικό χώρο να υπάρχουν άτομα που γνωρίζουν τι εστί ομοιοπαθητική ακόμη και αν δεν την ασκούν. Έτσι γλιτώνεις από δυσειδαιμονίες και τον φόβο του άγνωστου.
Να ρωτησω κατι? Οταν λεμε οτι δινεται στον εν λογω ασθενη, φαρμακα που προκαλουν ομοια συμπτωματα με αυτα που εχει, εννοουμε οτι αν ο αλλος εχει ιλαρα και βγαζει εξανθηματα του δινεις φαρμακα που κανουν πιο εντονο το προβλημα του?Αυτο που ζηταμε ειναι η λυση του προβληματος η οποια ερχεται.. πως? Και κατι ακομη.Η ομοιοπαθητικη αντιμετωπιζει συγκεκριμενες ασθενειες η ολες?
Πειτε μου να μαθαινω...
Τα εμβόλια έχουν παρόμοια λογική με την ομοιοπαθητική αλλά αποτελούν μέρος της φαρμακολογίας της κλασσικής και όχι της ομοιοπαθητικής ιατρικής.
Για να καταλάβει κανείς πως μπορούμε να έχουμε επιδείνωση και μετά θεραπεία πρέπει να δει το εξής: ότι τα συμπτώματα που παρατηρούμε πάνω στον οργανισμό αποτελούν εκδηλώσεις του αμυντικού μηχανισμού : πχ ο πυρετός βοηθάει την αντιμετώπιση ενός μικροβίου, διότι δημιουργεί αντίξοες συνθηκες για τον μικροοργανισμό ή ο βήχας απομανρύνει τους μικροοργανισμούς από το αναπνευστικό σύστημα.
Ένα πιο σιχαμένο παράδειγμα: Τι είναι η μύξα? Στην πραγματικότητα είναι νεκρά κύτταρα του ανοσοποιητικού και νεκρά μικρόβια τυλιγμένα σε βλέννη. Αν εγώ δώσω ένα φάρμακο και αυξήσω την παραγωγή μύξας [!] στην πραγματικότητα έχω στείλει περισσότερους στρατιώτες στη μάχη...Αν κάποιος το δει επιφανειακά τότε καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αφού έχω περισσότερα συμπτώματα τότε είμαι χειρότερα. Η κλινική εμπειρία όμως δείχνει ότι μετά από την αρχική επιδείνωση έρχεται πλήρης ύφεση των συμπτωμάτων. Και είναι λογικό αφού έχουμε έντονη ενεργοποίηση των αμυντικών μηχανισμών. [αυτό πολλές φορές το παραβλέπει η κλασσική ιατρική και προβαίνει στην ατυχή χορήγηση αντι-βηχικών/αντι-φλεγμονωδών και άλλων αντι- φαρμάκων που καταπιέζουν τα συμπτώματα, όπως έχει αναφέρει και παραπάνω ο συνάδελφος Dali_Doc
Ένα συνοπτικό παράδειγμα θεραπείας: Έχουμε μια κοπέλα που έρχεται στο ιατρείο παραπονούμενη για πόνους στο στομάχι. Φαίνεται νευρική και εκνευρίζεται εύκολα. Πέρνουμε ιστορικό το οποίο κρατάει κατά μέσο όρο 1-2 ώρες και χορηγούμε το φάρμακο που θεωρούμε κατάλληλο [μεγάλο κεφάλαιο η επιλογή φαρμάκου] πχ Nux Vomica. Σε μια επιτυχημένη θεραπεία θα έχουμε άμεση βελτίωση της ψυχοδιανοητικής εικόνας- δηλαδή ο εκνευρισμός θα φύγει πολύ σύντομα αλλά ο πόνος στο στομάχι αρχικά ενδέχεται να επιδεινωθεί [αλλαγή κέντρου βάρους των συμπτωμάτων]. Σε δεύτερη φάση ο πόνος στο στομάχι θα φύγει και δε θα χρειαστεί άλλη φαρμακευτική παρέμβαση για αρκετό καιρό.
Χαίρετε και πάλι, να ευχαριστήσω τα παιδιά που συνεισφέρουν στο θέμα αυτό, το οποίο απ'ότι παρατηρείται εγείρει ενδιαφέρουσες συζητήσεις σε πολλές κοινότητες και χώρους συζητήσεων...
Παρατηρώ όσο μπορώ το θέμα, καθώς δεν έχω άμεση συσχέτιση με τον ιατρικό χώρο. Η συσχέτιση όμως με την Συστημική και τις επεκτάσεις κι εφαρμογές της στην Ολιστική προσέγγιση και τρόπο σκέψης, με κάνει να βλέπω με ενδιαφέρον την κίνηση, σίγουρα η σύνδεση αυτή είναι πολύ σημαντική και νομίζω καθόλου "αυθαίρετη", όπως πολλοί επιμένουν να αναφέρουν...
Παράθεση: Η Ομοιοπαθητική κάνει Μάστερ στη Σύρο
7/12/2007
Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου υποδέχθηκε φοιτητές και διδάσκοντες ενός μεταπτυχιακού προγράμματος που αποτελεί «κόκκινο πανί» για μερίδα του ιατρικού κόσμου.
Με το πρόγραμμα του πρώτου εξαμήνου ανά χείρας αναζητώ στα σοκάκια της Ερμούπολης το κτίριο του Επιμελητηρίου Κυκλάδων. Εκεί θα στεγάζεται προσωρινά το διετές Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου με τίτλο «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα - Κλασική Ομοιοπαθητική».
Φτάνω αργοπορημένη, κάθομαι και ρωτάω σιγανά το διπλανό μου: «Γιατρός κι εσύ;». «Εεε, περίπου...» Από την πίσω σειρά με επαναφέρουν στην τάξη: «Σσσςς!».
Στρέφω την προσοχή μου στον Πρόεδρο του Τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων και Διευθυντή του συγκεκριμένου μεταπτυχιακού, καθηγητή κ. Ι. Δαρζέντα:
«Πρόκειται για ιστορική στιγμή! Η Ομοιοπαθητική συναντιέται με τη Συστημική Θεωρία. Η ολιστική προσέγγιση, με τη οποία αντιμετωπίζει η Ομοιοπαθητική τον ασθενή, καλύπτεται άμεσα από τη συστημική σκέψη. Στόχος αυτού του Μάστερ είναι η επιστημονική θεμελίωση των όσων λέει η Ομοιοπαθητική ».
Το λόγο μετά παίρνει ο διεθνούς φήμης και βραβευμένος με το εναλλακτικό Νομπέλ καθηγητής κ. Γ. Βυθούλκας, διδάσκων στο Τμήμα και συντονιστής των σχετικών με την Ομοιοπαθητική μαθημάτων: «Χαίρομαι ιδιαίτερα γι' αυτό το δυναμικό ξεκίνημα της Ομοιοπαθητικής σε μια συντηρητική χώρα όπως η Ελλάδα. Στη Ρουμανία, στη Μολδαβία και στην Εσθονία υπάρχει η πρόθεση να μπει η Ομοιοπαθητική σε μεταπτυχιακό επίπεδο σπουδών.
Ελπίζω σύντομα και στη Δύση...».Ακολουθούν χειροκροτήματα, ο διπλανός μου δηλώνει με ενθουσιασμό: «Φωτισμένο μυαλό ο Βυθούλκας, Δάσκαλος!».
Ξεκινάει το πρώτο μάθημα. «Εισαγωγή στη Συστημική Θεωρία / Συστημική Σκέψη» και πλέον δεν είμαι η μόνη που σημειώνει πυρετωδώς.
«Το όλο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του. Σε αντίθεση με τη μηχανιστική - αναλυτική προσέγγιση, η συστημική σκέψη θεωρεί πως τα μέρη του όλου αλληλοσχετίζονται και επιδρούν μεταξύ τους.
Τα συστήματα βρίσκονται σε σχέση αλληλεπίδρασης και με το περιβάλλον», εξηγεί ο διδάσκων, κ. Α. Αρνέλλος. «Πιο αργά παρακαλώ! », ζητάει μια φοιτήτρια. Είναι πολλές οι νέες πληροφορίες.
Διάλειμμα. Ευκαιρία να μετρήσω άτομα: 29 ενθουσιώδεις μεταπτυχιακοί φοιτητές από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κύπρο, Ικαρία, Κύθηρα...
Μόνο δυο από την ιατρική κοινότητα της Σύρου που αντιμετώπισε με σκεπτικισμό την έναρξη του μεταπτυχιακού. Τρεις οδοντίατροι, οι υπόλοιποι διαφόρων ειδικοτήτων και ηλικιών.
Οι προσδοκίες ποικίλλουν. Περίπου οι μισοί, έμπειροι ομοιοπαθητικοί ιατροί και« βυθουλκικοί», ήρθαν να αναζητήσουν με πάθος την επιστημολογική τεκμηρίωση όσων χρόνια εφαρμόζουν.
Οι νεότεροι -αρκετοί πρόσφατοι απόφοιτοι ιατρικών σχολών- με την ελπίδα να αποκτήσουν νέες γνώσεις· να γίνουν καλύτεροι γιατροί.
Επόμενο μάθημα η Φαρμακολογία ή MateriaMedica κατά την Ομοιοπαθητική. Ονόματα φαρμάκων, όπως Anacardium, Aurum Metallicum κι άλλα προκαλούν μια μικρή σύγχυση. Αρχίζουν ερωτήσεις για βιβλία και διαθεσιμότητα στη βιβλιοθήκη. Η λίστα μεγάλη, αρκετά δαπανηρή...
Κριτική και αντίλογος
Τι κάνει ένα Μάστερ (MSc) Ομοιοπαθητικής στο Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων; Ο αναμφισβήτητα ασυνήθιστος εκπαιδευτικός συνδυασμός έδωσε λαβή για αιχμηρά σχόλια.
Σε κρατικό, πανεπιστημιακό επίπεδο στην Ελλάδα η Ομοιοπαθητική μέχρι σήμερα διδάσκεται μόνο από τον Τομέα της Φαρμακογνωσίας στη Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών.
Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου πριν από τρία χρόνια ξεκίνησε ένα διετή σεμιναριακό κύκλο 400 ωρών στην Ομοιοπαθητική, με το πέρας του οποίου απονέμεται απλώς βεβαίωση παρακολούθησης. Πλέον ανεστάλη λόγω του μεταπτυχιακού.
Το νεοσύστατο MSc στην Ομοιοπαθητική δέχεται μόνο απόφοιτους ιατρικών και οδοντιατρικών σχολών. Ελλείψει πανεπιστημιακών καθηγητών Ομοιοπαθητικής, στην πλειοψηφία τους οι διδάσκοντες είναι εξωτερικοί συνεργάτες, ομοιοπαθητικοί γιατροί από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Τα βασικά σημεία κριτικής που εκφράστηκαν από ιατρικούς συλλόγους και Σχολές Ιατρικής μέσω επίσημων επιστολών προς το Υπουργείο Παιδείας καθώς και σε blogs στο Διαδίκτυο:
Πώς είναι δυνατό να δημιουργείται μεταπτυχιακό στην Ομοιοπαθητική, όταν δεν έχει καν αναγνωριστεί από το κράτος ως επίσημη ιατρική ειδικότητα; Πώς οργανώνεται από εκπαιδευτικό φορέα που δεν έχει σχέση με την ιατρική επιστήμη; Τι έχει να κερδίσει ένα περιφερειακό πανεπιστημιακό Τμήμα από μια τέτοια κίνηση; Γιατί να διατίθενται πόροι ύψους 320.000 ευρώ στη μελέτη μιας «ψευδοεπιστήμης»; Γιατί να πληρώσει ένας φοιτητής 8.000 ευρώ για έναν αμφιλεγόμενο μεταπτυχιακό τίτλο;
Συζητήσαμε τα παραπάνω -και όχι μόνο-με τους κ. Βυθούλκα και κ. Δαρζέντα:
Γ.Β.: «Ξέραμε ότι επρόκειτο να αντιμετωπίσουμε αυτή την κριτική. Καμία πανεπιστημιακή ιατρική σχολή στην Ελλάδα δεν μαςείχε δώσει ενδείξεις ότι θα ήθελε να πρωτοπορήσει. Από τη στιγμή που έχουμε θεραπεύσει γιατρούς που είναι μέσα σε ιατρικές σχολές, θα περιμέναμε μια πρωτοβουλία. Όταν προχωρούσαν όμως σε προτάσεις μέσα στη Σύγκλητο, μάλλον δεν τύγχαναν αποδοχής. ..
Ίσως εκφυλιζόταν μια τέτοια προσπάθεια μέσα σε μια Ιατρική Σχολή που δεν θα μπορούσε να υιοθετήσει νέες απόψεις. Σε αυτό το Πανεπιστήμιο, το έδαφος ήταν πρόσφορο. Συγκρατήθηκαν πολλοί με όσα διάβασαν και δεν έστειλαν αίτηση. Όταν οι φαρμακοβιομηχανίες χάνουν από την εξάπλωση της ομοιοπαθητικής, βάζουν τα διάφορα παπαγαλάκια τους να κάνουν τη διάβρωση. Λένε για μαγεία, για βουντού...».
Ι.Δ.: « Το Τμήμα μας βασίζεται πάρα πολύ στη διεπιστημονικότητα και μπορεί να στηρίξει ένα τέτοιο μάστερ. Έχουμε εντρυφήσει στις θεωρίες συστημάτων, όλα βασίζονται στο όλον και στον άνθρωπο ως έννοια. Επειδή η Ομοιοπαθητική δεν έχει θεσμοθέτηση, περιτριγυρίζεται από τυχάρπαστες καταστάσεις. Μπορούμε να βοηθήσουμε πολύ να δομηθεί ένα θεσμικό πλαίσιο και από την άλλη να βρούμε ένα χώρο εφαρμογών και έρευνας στα ανθρωποκεντρικά συστήματα. Θα κερδίσουμε όλοι σε γνώση! Η Ιατρική θα έπρεπε να ανησυχεί, αν ξεκινούσαμε 5ετή ειδικότητα στην Ομοιοπαθητική. Ένα μάστερ είναι σε άλλη λογική ».
Για τον προϋπολογισμό και τις δαπάνες του μεταπτυχιακού σύμφωνα με το ΦΕΚ ίδρυσης (τεύχος Β', 1912,29.12.06) ρωτήσαμε τον κ. Δαρζέντα:
«Εμείς οι ήδη διδάσκοντες στο Πανεπιστήμιο δεν πληρωνόμαστε εξτρά. Ο κ. Βυθούλκας όχι μόνο δεν θέλει να πληρωθεί, αλλά έχει κάνει και δωρεές στη βιβλιοθήκη. Για τους εξωτερικούς συνεργάτες καλύπτουμε τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής. Πώς όμως να τους ξεπληρώσει κανείς τον προσωπικό χρόνο και όσα χάνουν, κλείνοντας το ιατρείο τους; Θα πληρωθούν μάλλον ανά ώρα, δεν μπορούμε να δώσουμε παραπάνω από τη νόρμα».
Σχετικά με την αναφερθείσα στο ΦΕΚ δυνατότητα για συνέχεια σε διδακτορικό επίπεδο, χωρίς όμως να απαιτείται πτυχίο Ιατρικής; «Υπάρχει μια μικρή ιδιομορφία εδώ. Το διδακτορικό είναι κίνητρο για άλλες ειδικότητες, δεν σου δίνει δικαίωμα εξάσκησης Ομοιοπαθητικής. Θα θέλαμε, για παράδειγμα, ένα βιολόγο που θα κάνει συστημική πάνω σε ολιστικά συστήματα, ίσως και θεραπευτικά». Προς το παρόν, οι χορηγίες από ιδιωτικούς φορείς έχουν φθάσει τα 32.000 ευρώ και στόχος είναι να διατεθούν σε υποτροφίες.
Ένα σημείο κριτικής προς τον κ. Βυθούλκα, το οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει «χτύπημα κάτω από τη μέση », είναι το ότι δεν κατέχει πτυχίο Ιατρικής Σχολής. «Από το 1960 ασχολούμαι με την Ομοιοπαθητική επί 24ωρου βάσεως. 47 ολόκληρα χρόνια! Ναι, στην... προϊστορία μου ήμουν στο Μικρό Πολυτεχνείο, 11 χρόνων πουλούσα τσιγάρα στους δρόμους, στο Γυμνάσιο ήμουν από τους καλύτερους στα Μαθηματικά... Εντάξει! Ποια είναι η εξειδίκευση μου; Το ότι διδάσκω σε τόσους γιατρούς σε όλο τον κόσμο σημαίνει ότι η Ιατρική που ξέρω είναι καλύτερη από εκείνη που ξέρουν αυτοί. Δεν μπορείς να διδάσκεις σε επιστήμονες και να μην είσαι γνώστης!».
Τι θα έλεγαν και οι δύο σε κάποιον που δίστασε να στείλει αίτηση;
Ι.Δ.: «Ελπίζουμε να τους πείσουμε μετά αποτελέσματα μας. Οι ευχαριστημένοι και ολοκληρωμένοι απόφοιτοι είναι η καλύτερη διαφήμιση».
Γ.Β.: «Θα του έλεγα πρώτα απ'όλα κρίμα, έχασε μια ευκαιρία. Στο κάτω-κάτω δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο μέλλον. Δεδομένου ότι όσοι ακολούθησαν την Ομοιοπαθητική έγιναν και διάσημοι και πλούσιοι, έχασαν την ευκαιρία να γίνουν και διάσημοι και πλούσιοι!» (χαμογελώντας).
Οραματιστές ή/και επιχειρηματίες;
Ατεκμηρίωτος ή/και πρωτοποριακός εκπαιδευτικός συνδυασμός το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό; Ευκαιρία για κέρδος ή/και ευκαιρία για έρευνα και βελτίωση; Μέσο άσκησης πιέσεων ή/και μέσο κοινωνικής προσφοράς; Κλασική Ιατρική ή/και Ομοιοπαθητική; Στη ζωή υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο; Ο λόγος στον κ. Δαρζέντα: «Από την επαφή με το σύγχρονο σύστημα υγείας λείπει η κοινωνική διάσταση. Πάμε στο νοσοκομείο και μας λείπει μια αγκαλιά, λίγο χρώμα, λίγο φως...». Τα συμπεράσματα δικά σας...
Ελένη Αλαγιάννη 48
Εργάζεται στο νοσοκομείο των Κυθήρων, ως διευθύντρια Αναισθησιολογικού Τμήματος. Προσπαθεί να πάρει μετάθεση σε κάποια λιγότερο απομακρυσμένη περιοχή ώστε να παρακολουθήσει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα.
«Αυτή η άκρως ανθρωποκεντρική θεραπευτική μέθοδος προστατεύει τον ασθενή, σε αντίθεση με την κλασική ιατρική που δεν υπολογίζει το συνολικό κόστος, προκειμένου να έχει ένα αποτέλεσμα σε ένα πολύ μικρό τομέα. Αυτό όμως θα το πληρώσει ο ασθενής σε 20 - 30 χρόνια. Ως τυπικό προσόν το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό δεν μου προσφέρει κάτι. Είμαι ήδη στην ανώτερη βαθμίδα της καριέρας μου. Προσόν της Ομοιοπαθητικής είναι το αποτέλεσμα. Ελάττωμα της, ότι δεν μπορεί να αποδείξει πώς λειτουργεί το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Είμαι θετική επιστήμονας, θέλω και τις αποδείξεις με μετρήσεις. Χρειάζεται μια ζεύξη επιστημών. Η Ομοιοπαθητική πιθανώς να είναι η Ιατρική του μέλλοντος, αφού αποκτήσει όμως τα πολύ δυνατά επιχειρήματα!»
Μαρία Ζερβού 38
Εργάζεται στη Σύρο ως ειδική παθολόγος -εντατικολόγος
«Ήταν μια ευκαιρία που δεν θα την άφηνα με τίποτα να πάει χαμένη! θεωρώ πως αυτό το μεταπτυχιακό μπορεί να συμπληρώσει τις γνώσεις μου, πως θα με κάνει καλύτερη γιατρό με πιο ανοιχτό μυαλό! Η κλασική ιατρική είναι το Α και το Ω, όμως συχνά αγνοεί πως ο άνθρωπος λειτουργεί ως σύνολο. Πρόκειται για μια άλλη προσέγγιση που ίσως -ακόμα λέω ίσως- βοηθήσει εμάς τους γιατρούς να ενεργήσουμε πιο αποτελεσματικά. Η κλασική Ιατρική και η Ομοιοπαθητική πρέπει να συμπορεύονται. Γι' αυτό και είναι απαραίτητο η Ομοιοπαθητική να εξασκείται από γιατρούς. Πώς μπορείς να κατακρίνεις κάτι νέο, όταν έχεις άγνοια; Το μελετάς και βλέπεις στη διαδρομή...»
Σταυρούλα Νικητοπούλου 32
Εργάζεται στην Αθήνα ως γιατρός που εφαρμόζει και την Κλασική Ομοιοπαθητική Ιατρική.
«Πρώτα δοκίμασα την Ομοιοπαθητική πάνω μου και μετά την εμπιστεύτηκα. Αρχικά ήμουν αρνητική, αλλά κάτι μου έλειπε κι από την Κλασική Ιατρική. Παρακολουθούσα στην Αθήνα το διετή κύκλο σπουδών Ομοιοπαθητικής του Πανεπιστημίου Αιγαίου, το μεταπτυχιακό ήρθε ως φυσική εξέλιξη. Αυτό που προσδοκώ από το μεταπτυχιακό είναι η επιστημονικά τεκμηριωμένη γνώση»
Δημοσθένης Παπαμεθοδίου 39
Εργάζεται στην Αθήνα ως γιατρός – νευρολόγος που εφαρμόζει και την Κλασική Ομοιοπαθητική Ιατρική.
«Από φοιτητής ξεκίνησα τα μαθήματα Ομοιοπαθητικής στο ΝΙΜΙΤΣ. Αρχικά ήμουν επιφυλακτικός, αλλά όταν είδα να δουλεύει... Τη θεωρώ ένα πλήρες θεραπευτικό σύστημα σε σωματικό και ψυχοδιανοητικό επίπεδο! Είναι μεγάλο άνοιγμα για την Ομοιοπαθητική αυτό το Μάστερ.
Λόγω της διεπιστημονικότητας του ανοίγονται νέες προοπτικές για έρευνα στις θεωρίες των ολιστικών συστημάτων. Θέλουμε να μπουν κι άλλοι γιατροί στην Ομοιοπαθητική! Είναι κίνδυνος για τη δημόσια υγεία να ασχολείται κάποιος μη γιατρός. Η συντήρηση της παρούσας κατάστασης βοηθάει στον εκφυλισμό της Ομοιοπαθητικής. Ναι, υπάρχει και άρνηση και προκατάληψη. Τις περισσότερες φορές προέρχεται από άγνοια, όμως υπάρχουν και συμφέροντα από πίσω. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα κοστίζουν πολύ λιγότερο...»
anemos έγραψε:
Χτες το μεταπτυχιακό ήρθε ξανά στην επιφάνεια με ένα καταπληκτικό άρθρο του κ.Γ.Βυθούλκα στο ΒήμαScience.
Και για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν το σχετικό άρθρο...
Παράθεση: Νέα σελίδα στην επιστημονική έρευνα θεραπευτικών συστημάτων Το μεταπτυχιακό Ομοιοπαθητικής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου φέρνει την εναλλακτική ιατρική στην αγκαλιά της συστημικής θεωρίας
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΥΘΟΥΛΚΑΣ
Η ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει τον ανθρώπινο οργανισμό ως ένα όλον, την εγγενή δύναμη του οποίου προσπαθεί να ενισχύσει.
Από τον Οκτώβριο του 2007 λειτουργεί στο Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου ένα διετές Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών, με τίτλο «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα - Κλασική Ομοιοπαθητική». Το συγκεκριμένο ΜΠΣ απευθύνεται σε γιατρούς και οδοντιάτρους, ενώ βασικά στοιχεία του επιστημονικού αντικειμένου του είναι η ολιστική θεώρηση και κατ' επέκταση η διεπιστημονικότητα. (www.syros.aegean.gr/homeopathy)
Πώς δικαιολογείται όμως να ιδρύεται ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα ομοιοπαθητικής, μιας θεραπευτικής μεθόδου δηλαδή, σε ένα πανεπιστημιακό τμήμα που εκπαιδεύει μηχανικούς συστημάτων;
Ομοιοπαθητική και συστημική θεωρία
Στο συγκεκριμένο τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου διδάσκεται εδώ και αρκετά χρόνια η Συστημική Θεωρία, δηλαδή ερευνώνται οι δυνατότητες και ο τρόπος λειτουργίας πολύπλοκων ολικών συστημάτων ως εξέλιξη της κυβερνητικής θεωρίας του Νόρμπερτ Βίνερ. Ένα τέτοιο σύστημα είναι και ο ανθρώπινος οργανισμός, που στο σύνολό του είναι εξαιρετικά πιο πολύπλοκο από τα μέρη - τα όργανα - που τον αποτελούν.
Η Ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει θεραπευτικά τον κάθε ασθενή, ως έναν σύνθετο και μοναδικό ανθρώπινο οργανισμό, ο οποίος πρέπει να ενισχυθεί ως «συνολική οντότητα», προκειμένου να αντιδράσει στην αρρώστια με τον δικό του πολύπλοκο και μοναδικό τρόπο.
Αντιθέτως, η κλασική ιατρική επεμβαίνει θεραπευτικά στο όργανο που πάσχει - την καρδιά, το ήπαρ, τα νεφρά κτλ. - καταστέλλοντας τα συμπτώματα, ανεξάρτητα από τη συνολική πολυπλοκότητα του οργανισμού και τη συγκεκριμένη, ξεχωριστή ιδιοσυστασία τού κάθε ασθενούς.
Είναι φυσικό λοιπόν εμείς οι μελετητές της κλασικής ομοιοπαθητικής, που ασχολούμαστε με το εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού, να συνεργασθούμε με το συγκεκριμένο τμήμα, που έχει ήδη εντρυφήσει στη συστημική θεωρία και έχει αρχίσει να διερευνά τις αρχές και τους νόμους που διέπουν τους ζώντες οργανισμούς-συστήματα.
Αυτό το κοινό μας ενδιαφέρον να διεισδύσουμε σε ένα εξαιρετικά πολύπλοκο και οργανωτικά τέλειο σύστημα, όπως ο ανθρώπινος οργανισμός, είχε αποτέλεσμα την επιστημονική μας συνάντηση στο συγκεκριμένο ΜΠΣ.
Η κυβερνητική αλλά και η συστημική σκέψη και θεωρία, που διδάσκονται εδώ και πολλά χρόνια στα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής, μπορούν να μας δώσουν τα εργαλεία για να κατανοήσουμε τις πολύπλοκες οργανωτικές διασυνδέσεις και αντιδράσεις του ανθρώπινου οργανισμού.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τη διαπίστωση της κυβερνητικής ότι ένας οργανισμός, όσο πιο πολύπλοκος είναι, τόσο καλύτερα και ολοκληρωμένα αντιδρά σε ένα ερέθισμα, εσωτερικό ή εξωτερικό. Αν αυτή τη διαπίστωση την εφαρμόσουμε στον ανθρώπινο οργανισμό, τότε θα πρέπει να δούμε με τελείως διαφορετική θεώρηση τα συμπτώματα που εμφανίζονται όταν ο οργανισμός μας αντιδρά σε έναν νοσογόνο παράγοντα. Μήπως όταν ανεβάζουμε πυρετό, μαζί με τα άλλα γνωστά συμπτώματα, αυτή είναι η καλύτερη δυνατή αντίδραση του οργανισμού μας, την οποία ίσως θα πρέπει να σεβαστούμε και να ενισχύσουμε, αντί να την καταστείλουμε;
Η θαυμαστή ανθρώπινη μηχανή
Το μεταπτυχιακό προσφέρεται ως ένας τέτοιος χώρος ζύμωσης διαφορετικών απόψεων και θεωρήσεων, από τις οποίες ελπίζουμε να προκύψουν νέα δεδομένα, χρήσιμα όχι μόνο για εμάς αλλά και για τους ασθενείς. Η «ιερή περιέργεια» να ερευνούμε, να μαθαίνουμε, να βελτιώνουμε τα εργαλεία με τα οποία κατανοούμε τη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού πρέπει να υποστηριχθεί και να ενισχυθεί, αντί να καταδικαστεί, από την επιστημονική κοινότητα.
Σε μια μηχανή, όταν καταστρέψουμε ή αφαιρέσουμε ένα μέρος της, συνήθως αυτή παύει να λειτουργεί. Ο ανθρώπινος οργανισμός, αντιθέτως, έχει τη δυνατότητα να αποκαταστήσει τη λειτουργία του ακόμη και με την ανάπλαση ενός κατεστραμμένου οργάνου, έχει δηλαδή τη δυνατότητα να ανταλλάσσει ενέργεια και ύλη με το περιβάλλον του. Δεν είναι πραγματικά θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο ο οργανισμός αναπληρώνει την απώλεια; Γιατί όταν ένας οργανισμός διεγείρεται από μια χημική ουσία η αντίδρασή του δεν είναι πάντα προβλέψιμη και πολλές φορές ξεπερνά και τους πιο ακραίους υπολογισμούς; Πώς λειτούργησε, π.χ., η θαλιδομίδη μέσα στην πολυπλοκότητα του οργανισμού και οι έγκυες γυναίκες που τη χρησιμοποίησαν έφεραν στον κόσμο παιδιά που τους έλειπαν διάφορα μέλη; Τι συνέβη και το «σύστημα» λειτούργησε με έναν τόσο αρνητικό τρόπο; Αυτά είναι εύλογα ερωτήματα που έχουν μείνει αναπάντητα. Αλλά κάτι ανάλογο δεν είναι ακόμη «ζητούμενο» στον τρόπο με τον οποίο αντιδρά ένα τόσο πολύπλοκο σύστημα, όπως ο ανθρώπινος οργανισμός, αναπτύσσοντας τις παρενέργειες των χημικών φαρμάκων που πολλές φορές έχουν επιφέρει όχι μόνο τερατογενέσεις αλλά ακόμη και τον θάνατο;
Για τη συμβατική ιατρική, η στόχευση είναι να εξαλείψει τα συμπτώματα του οργάνου που πάσχει.
Για την ομοιοπαθητική, η στόχευση είναι η ενίσχυση του οργανισμού στο σύνολό του, ώστε αυτό το εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα, αν διεγερθεί με σωστό τρόπο, να αποκαταστήσει τη βλάβη με τις δικές του δυνάμεις.
Από εδώ προκύπτει και η ανάγκη μας να διερευνήσουμε τη λειτουργία τέτοιων πολύπλοκων συστημάτων, με τη βοήθεια της συστημικής θεωρίας και σκέψης, αλλά και με τη βοήθεια που προέρχεται από μια διεπιστημονική προσέγγιση (βιολογία, γενετική κτλ.) στο τεράστιο πρόβλημα των επιδημικών ασθενειών αλλά και των χρόνιων νοσημάτων από τα οποία υποφέρει όλο και περισσότερο σήμερα η ανθρωπότητα.
Ο κ. Γεώργιος Βυθούλκας είναι διευθυντής της Διεθνούς Ακαδημίας Κλασικής Ομοιοπαθητικής που εδρεύει στην Αλόννησο και έχει βραβευθεί με το Εναλλακτικό Βραβείο Νομπέλ το 1996. Είναι τακτικός καθηγητής στην έδρα της Ομοιοπαθητικής στην Ιατρική Ακαδημία του Κιέβου, επίτιμος καθηγητής της Ιατρικής Ακαδημίας της Μόσχας και συνεργάτης καθηγητής στην Ιατρική Σχολή των Βάσκων στην Ισπανία. Επίσης είναι τακτικό μέλος της Academy of Science της Νέας Υόρκης, της American Association for the Advancement of Science κ.ά.
Βασικά δεν ξέρω για κανέναν άλλον αλλά εγώ με αυτά που γράφετε εδώ πέρα άκρη για το τι ήταν ομοιπαθητική δεν έβγαλα.Ναι ντάξει "χρησιμοποιούμε το ίδιο πράγμα που προκαλεί συμπτώματα κτλ κτλ" αλλά λεπτομέρειες για το τι είναι αυτό,πως το βρίσκουνε ποιο είναι και τι κάνουνε διαφορετικό από τα άλλα φάρμακα γιοκ.
Τεσπα ξαμολήθηκα στον internet.
Εχουμε και λέμε(και διωρθώστε με αν κάνω λάθος τώρα τα διάβασα και εγω).
Κάθε οργανισμός έχει κάτι που λέγεται "ζωτική δύναμη".Τι είναι αυτή η ζωτική δε ξέρουμε ακριβώς.Ορισμό δε βρήκα.
Κάθε παθογόνη αιτία λοιπόν επηρεάζει αυτή την ζωτική δύναμη και την κάνει να χάνει την ισσοροπία της.Αυτό λέγεται πρωτογενής αντίδραση.Στην συνέχεια η ζωτική δύναμη προσπαθεί να επανέλθει στη φυσιολογική της κατάσταση και αυτό λέγεται δευτερογενής αντίδραση.
Το πιάσαμε?Ωραια.
Η ομοιοπαθητική τώρα τι κάνει.Σου λέει η ασθένεια σου έχει αυτό και το άλλο σύμπτωμα?Ωραία.Θα σου χορηγήσω εγώ μια ουσία που που προκαλεί τα ίδια συμπτώματα για να τα "τονίσω" και έτσι θα σε βοηθήσω στη θεραπεία σου.Εχεις πυρετό ας πουμε?θα σου δώσω κάτι που στον ανεβάζει τον πυρετό και έτσι θα θεραπευτείς(ο πυρετός είναι όντως η άμυνα του οργανισμού απέναντι στους ιούς).
Ουσιαστικά δηλαδή δεν παρεμβαίνουμε στην θεραπεία τυο οργανισμού απλά βοηθάμε τον οργανισμό να θεραπευτεί μόνος του.Εχει διαφορά.Το λέει και στο άρθρο:
Σε μια μηχανή, όταν καταστρέψουμε ή αφαιρέσουμε ένα μέρος της, συνήθως αυτή παύει να λειτουργεί. Ο ανθρώπινος οργανισμός, αντιθέτως, έχει τη δυνατότητα να αποκαταστήσει τη λειτουργία του ακόμη και με την ανάπλαση ενός κατεστραμμένου οργάνου, έχει δηλαδή τη δυνατότητα να ανταλλάσσει ενέργεια και ύλη με το περιβάλλον του. Δεν είναι πραγματικά θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο ο οργανισμός αναπληρώνει την απώλεια; Γιατί όταν ένας οργανισμός διεγείρεται από μια χημική ουσία η αντίδρασή του δεν είναι πάντα προβλέψιμη και πολλές φορές ξεπερνά και τους πιο ακραίους υπολογισμούς;
Τα εμβόλια λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και είναι η πιο σημαντική προσφορά της ομοιπαθητικής:Χορηγούμε στον οργανισμό αποδυναμωμένα κύτταρα μιας ασθένειας(βασικά θράυσματα αυτών).Η άμυνα του οργανισμού ενεργοποιήται και αντιμετωπίζει την εισβολή όμως στη συνέχεια "θυμάται" τον εισβολέα και όταν έρθει στα αλήθεια η ασθένεια είναι πανέτοιμη και του δίνει και καταλαβαίνει.
Μέχρι εδώ όλα καλά.
Πως όμως διαλέγουμε τις ουσίες που θα χορηγήσουμε στους ασθενείς?
Προσδεθείτε.
Καταρχήν πρέπει πρώτα να βρούμε ποια ουσία προκαλεί τα ίδια συμπτώματα με την ασθένεια που θέλουμε να καταπολεμήσουμε.Αυτό το κάνουμε... εμπειρικά.Μάλιστα εμπειρικά.Για να συνδέσουμε μια ουσία με τα συμπτώματα ακολουθούμε μια διαδικασία που ονομάζεται "Απόδειξη".Τη χορηγούμε σε υγιείς οργανισμους και βλέπουμε τη προκαλεί.Μάλιστα καταγράφουμε όχι μόνο τοξικολογικά αποτελέσματα αλλά και ψυχολογικά νοητικά κτλ.Οταν μια ουσιά διαπιστωθεί οτι σε οποιαδήποτε ποσότητα προκαλεί τα συμπτώματα αυτά η απόδειξη ονομάζεται πλήρης.Ο καφές για παράδειγμα έχει αποδειχτεί οτι προκαλεί αυπνία.Αρα για τα προβλήματα της αυπνίας θα μπορούσε να χορηγηθεί καφές σαν φάρμακο.
(εδώ επιτρέψτε μου να πω οτι αυτό για μένα δε βγάζει κανένα νόημα.Θέλω να πω με τον πυρετό το καταλαβαίνω το σύμπτωμα μακροπρέθεσμα σημαίνει κάτι καλό αλλά με τον καφέ?Δηλαδή θέλουμε ουσιαστικά να προκαλέσουμε ανοσία στον οργανισμό?Τελοσπάντων).
Επιστημονικά αυστηρή μέθοδος για την παρατήρηση όλων αυτών των συμπτωμάτων δεν υπάρχει.Είναι λίγο φλου τα πράγματα.Για μένα αυτό είναι απαράδεκτο αλλά κάνω τα στραβά μάτια.Θέλω να δω τι έχει να πει.
Επίσης όλο αυτό το "αντιμετώπιση του κάθε ασθενή σαν μια οντότητα ξεχωριστή" είναι καλό.Σου λέει δεν είμαστε όλοι ίδιοι και ας έχουμε τις ίδιες ασθένειες.Σωστά κάποια φάρμακα σε άλλους πιάνουν και σε άλλους όχι.Σημαίνει όμως επίσης οτι είναι καθαρά υποκειμενικό για τον έναν ή τον άλλο γιατρό τι θα χορηγήσει.
Είναι ένας πολιτισμένος τρόπος για να πεις οτι ο καθένας μάλλον θα κάνει ελαφρώς του κεφαλιού του.
Πάμε παρακάτω.
Αποφασίσαμε λοιπόν τι φάρμακο θα χορηγήσουμε(το βρήκαμε το επαληθεύσαμε κτλ).Πως το χορηγούμε?Προφανώς όχι αυτόυσιο.Φαντάζεστε σε ένα άτομα με 40 πθρετό να χορηγήσουμε "έξτρα" πυρετό?Τον διαλύσαμε.Τα δίνουμε σε διαλυμμένες ποσότητες.
Τι νόημα έχει όμως τότε?
Εδώ αρχίζει το γλέντι.
Σύμφωνα με την ομοιπαθητική ένα συστατικό διαλυμένο μπορεί να διατηρεί τις "θεραπυτικές του δυνάμεις" ΚΑΙ να μειώνεται η τοξικότητα του.Κρατάμε τα καλά και πετάμε τα κακά.Το να μειώνεται η τοξικότητα του κατανοητό η θεραπευτικές δυνάμεις όμως??Και όταν μιλάμε για αραίωση δε μιλάμε για αστεία... Της τάξης του 100 εις την μείον 300 και τέτοια.Με τέτοια όμως αραίωση ούτε καν θα υπάρχει η μοριακή δομή της αρχικής ουσίας!Ψιλα πράγματα καθώς αυτό εξηγείται με την "μνήμη του νερού".Το νερό δηλαδή "θυμάται τις ουσίες με τις οποίες ήρθε σε επαφή".Πως γίνεται αυτό άγνωστο.Μάλλον θα έχει DDR3 ή κάτι τέτοιο.Αν γίνεται είναι επίσης άγνωστο αλλά δε βαριέσαι.
Αυτό γίνεται με μια απλή αραίωση?Οχι βέβαια!Πρέπει ταυτόχρονα να το ταρακουνάς το διάλυμμα αλλιώς δε γίνεται καλά η δουλεία.Ναι δε κάνω πλάκα.Πρέπει να το ταρακουνάς ή να το κάνεις να δονείται.Αυτό λέγεται "δυναμοποίηση".Το κουνάς?Δυναμώνει.Δεν το κουνάς?φτιάχνεις νερόσουπα.
Το αν βέβαια μπορείς να φιτάξεις με μια σταγόνα βότκα και ένα βαρέλι νερό μια νταμιτζάνα από διάλυμμα με το οποίο θα μπορείς να μεθάς εξίσου καλά παραμένει άγνωστο προς μεγάλη αγωνία των μπεκρήδων ανά τον κόσμο.
Ο ίδιος ο Χάνεμαν αυτός που έφτιαξε την ομοιπαθητική προσπάθησε να το εξηγήσει συγκρίνοντας τα με το μαγνητισμό ξέρω εγώ (που ούτε και αυτό ξέρανε τότε τι είναι).Σου λέει περιέργο το ένα περιέργο και το άλλο θα βγάλω μιαν άκρη.Βέβαια με τον καιρό μάθαμε τι είναι μαγνητισμός αλλά το όλο κόλπο με την δυναμοποίηση παραμένει μυστήριο προς μεγάλη αγωνία ,ακόμα,των μπεκρήδων.
Συγγνώμη αλλά κάπου εδώ βλέπετε έχασα την υπομονή μου με την ομοιοπαθητική.
Υπάρχει και μια τρίτη αρχή της ομοιοπαθητικής που δεν αντιμετωπίζει μόνο τα συμπτώματα της ασθένειας αλλά της τα συμπτώματα του οργανισμού σε σύνολο.Δεν αναγνωρίζει δηλαδή ασθένειες αλλά ασθενείς οργανισμούς.Πολύ σημαντικό και αυτό.Να τα λέμε όλα.
Δεν υπάρχουν έρευνες που να αποδεικνείουν ξεκάθαρα την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής.Υπαρχουν κάτι σημάδια αλλά αυτά εξηγούνται και με το placebo.Aν έχετε θα ήθελα να το δω.
Α ναι επίσης τα φάρμακα τις ομοιοπαθητικής καταστρέφονται στον ήλιο.Δε ξέρω γιατί.Και από κάποιες αρωματικές ουσίες.Κατάλογο όμως με επικύδινες κολόνιες πάλι δε βρήκα.
Επίσης θα διαβάσετε οτι τα φάρμακα της ομοιοπαθητικής είναι απο "υλικά της φύσης κτλ κτλ".Ο,τι ακούμε και στα τελεμάρκετινγκ δηλαδή...
Εν κατακλείδι?Ενα κίνημα που ξεκίνησε πριν την εγκαθίδρυση της επιστημονικής έρευνα ς και... έμεινε εκεί.Δε λέω κάτι μπορεί να υπάρχει στο βάθος (τόσα εμπειρικά αποτελέσματα όλο και κάτι θα έχουν να πούνε αν και τώρα ποιος είδε τι και ποιος τον πίστεψε-τέλοσπαντων).Υπάρχουν όντως πράγματα που δεν εξηγούνται απόλυτα με τα σημερινά μέσα.Ειδικά στο γιατί τα φάρμακα σε κάποιους πιάνουν και σε κάποιους άλλους όχι είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα.Αλλά και αν η ομοιοπαθητική έχει πιάσει κάτι έχει πολλυυυυυ δρόμο ακόμα για γίνει κάτι πραγματικά καλό.
Λυπάμαι παιδιά το ξέρω οτι αυτή τη στιγμή πετάω το μεταπτυχιακό σας στα σκουπίδια και φαίνομαι μ****** αλλά τα περί "ενδυναμώσεων" και "ζωτικών δυνάμεων" απλά δεν μπορώ να τα δεχτώ.Για το 18 αιώνα ήταν καλά.Αλλά σήμερα μου φαίνονται τραγικά.
