Εγώ πάλι θυμάμαι, πριν από 2-3 χρόνια, ρεβεγιόν πρωτοχρονιάς κάναμε σε κάποια θεία μου, όπως συνηθιζόταν.. Για after δεν είχαμε κανονίσει κάτι, αλλά είχε την σκέψη/ιδέα ένας ξάδερφός μου να πάμε κέντρο Αθήνα, σε κάποιο γνωστό jazz bar (μην κάνουμε κι διαφήμιση)...
Ωραία ως ιδέα, και άλλωστε και η μουσική πρόταση για μένα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, μιας και δεν είχα πάει σε κάποιο jazz live από κοντά..
Το θέμα ήταν πως δεν είχαμε κλείσει τραπέζι, τπτ! Πήγαμε στην ουσία στα ..."κουτουρού"! Too risky, για τέτοια μέρα, τέτοιο μέρος! Δεν επιδιώξαμε αυτοκίνητο να πάρουμε (πού να βρεις να παρκάρεις κι όλας), μιας και μας έφερε ο θείος μου, περιττό να πω πως φάγαμε κίνηση στην Κηφισίας (κεντρική λεωφόρο των Αθηνών, για όσους δεν γνωρίζουν) που δεν περιγράφεται! Πώς δεν ξημερώσαμε πάνω στην άσφαλτο, θαύμα ήταν!
Το πιο τρελό όμως ήταν μόλις φτάσαμε στο μαγαζί, κι αφού βρεθήκαμε και με άλλους γνωστούς στην είσοδο, τολμήσαμε να μπούμε.
Γεμάτο όσο δεν γίνεται!
Η ώρα όμως που πήγαμε τελικά αποδείχθηκε πως ήταν η "κατάλληλη" (αυτό το timing όπως λέμε), για ορισμένους θαμώνες (που προφανώς είχαν κάνει αλλαγή χρόνου εκεί) να αποχωρήσουν... Και χωρίς να περιμένουμε σχεδόν καθόλου,
βρήκαμε "πρώτο τραπέζι πίστα" έτοιμο να μας περιμένει!! Η βραδιά κύλισε υπέροχα και ο πανικός-άγχος που είχαμε μήπως δεν βρούμε κάτι, έδωσε την θέση του σε μπυροποσίες και χαβαλέ!
Υ.Γ: Ο τυπάς που έπαιζε κιθάρα ήταν όλα τα λεφτά! Μαύρο γυαλί και να κοιτά με σηκωμένο κεφάλι, στο βάθος ευθεία... Στον "κόσμο του" όπως λέμε... δεν "ένιωθε!" 
