Ο Δήμος Παλλήνης είναι ο πρώτος Δήμος πανελλαδικά που έφερε στην τοπική αυτοδιοίκηση τις δράσεις παρέμβασης στο καταναλωτικό κίνημα, με την απευθείας προμήθεια καταναλωτικών προϊόντων από τους παραγωγούς στους καταναλωτές.
Στο πλαίσιο της αυτό-οργάνωσης της τοπικής κοινωνίας και σε μια προσπάθεια προστασίας του καταναλωτή ο Δήμος Παλλήνης θα συνεχίσει τις δράσεις διάθεσης φτηνών και ποιοτικά εγγυημένων αγαθών στους κατοίκους και δημότες του Ενιαίου Καλλικρατικού Δήμου.
Για την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη και για την καλύτερη οργάνωση της διαδικασίας δημιουργήσαμε το παρόν ιστολόγιο.
Την Κυριακή 11 Νοεμβρίου ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του το «Χωριό Παραγωγών» του Δήμου Βύρωνα, στο οποίο παραγωγοί από όλη τη χώρα θα διαθέτουν τα προϊόντα τους, χωρίς μεσάζοντες, κατευθείαν στον καταναλωτή, σε ανταγωνιστικές τιμές.
Τη δεύτερη Κυριακή κάθε μήνα, από τις 9 το πρωί μέχρι τις 4 το απόγευμα, οι πολίτες μπορούν να προμηθευτούν περισσότερα από 60 ελληνικά προϊόντα, εγγυημένης ποιότητας και με πιστοποίηση ταυτότητας, από 13 συνεταιρισμούς παραγωγών από όλη την Ελλάδα, στο πάρκο Καραολή και Δημητρίου στον Βύρωνα.
Το «Χωριό Παραγωγών» αποτελεί τη φυσική συνέχεια του κινήματος διάθεσης προϊόντων χωρίς μεσάζοντες, το οποίο ξεκίνησε ο Δήμος Βύρωνα πριν μερικούς μήνες με τη διάθεση πατάτας και ελαιολάδου. Εκτός από αυτά τα δύο προϊόντα στο «Χωριό Παραγωγών» διατίθενται επιπλέον: γαλακτοκομικά, ελιές, όσπρια και ζυμαρικά, μέλι, ρύζι, αλεύρι, αυγά, πορτοκάλια, γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες αλλά και αφεψήματα και αρωματικά.
Η πρωτοβουλία του Δήμου Βύρωνα είναι ανοιχτή προς όλους τους εμπόρους που ενδιαφέρονται να συμμετέχουν, διαθέτοντας τα προϊόντα τους κατευθείαν στον καταναλωτή.
Οι συγκοινωνίες που εξυπηρετούν την πρόσβαση στο «Χωριό Παραγωγών» είναι: λεωφορεία 203, 204, 212, 232, 732 και το τρόλεϊ 11, ενώ οι κάτοικοι του Βύρωνα έχουν στη διάθεσή τους και τη Δημοτική Συγκοινωνία.
Να σημειωθεί ότι μέσω της συγκεκριμένης δράσης, κάθε μήνα πραγματοποιείται έλεγχος της τιμής διάθεσης των βασικών προϊόντων, δηλαδή λειτουργεί ως Παρατηρητήριο Τιμών, με στόχο την προστασία του καταναλωτή.
Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα τηλ. 213 2008652 (Κώστας Πετρόπουλος) και 213 2008658 (Ειρήνη Μανωλά).
By the end of 2013, economists estimate Greece's recession will reach levels worse than the Great Depression in the U.S. With huge budget cuts, Greeks have been left with a small safety net even as they struggle to access basic needs. Jeffrey Brown reports how austerity measures have torn apart the social fabric of Greece.
Προχώρησε σε μια σπουδαία για εμάς αποκάλυψη (όχι ότι δεν το είχαμε καταλάβει) δηλώνοντας ότι από τον Ιούλιο που άνοιξε το νέο κατάστημα στη Σταδίου 44 δεν έχει καμία συμμετοχή σε αυτό και ότι όσοι έχουν μείνει, ουσιαστικά, κάνουν… αυτοδιαχείριση!
Είτε μας είπε την αλήθεια είτε μας είπε ψέματα, αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι είτε η ψευτοδιοίκηση που έχει απομείνει στη επιχείρηση κάνει «αυτοδιαχείριση» των εισπράξεων του καταστήματος (και μαζί με κάποιους πρώην συναδέλφους μας μοιράζονται τα κέρδη τσεπώνοντας τις δικές μας νόμιμες αποζημιώσεις), είτε τα τσεπώνει μαζί τους και ο Κουρής.
Την ώρα που οι απολυμένοι βρίσκονται σε κινητοποιήσεις ο εργοδότης πάει για καταδύσεις.
«Πλήρωσα 3000 ευρώ για να αγοράσω από έναν ιδιώτη, όλα τα δεδομένα του συστήματος TAXIS και των διαδικασιών περαίωσης από τους πολίτες! Γνωρίζω ότι άλλες τουλάχιστον οκτώ εταιρείες προχωρούν σε εμπόριο δεδομένων για οικονομικές συναλλαγές, χωρίς να έχουν καμία επίπτωση…» Οι περισσότεροι από τους πελάτες της συγκεκριμένης επιχείρησης ήταν εισπρακτικές εταιρείες που αναζητούσαν στοιχεία για δεκάδες χιλιάδες πολίτες ή εταιρείες από τους οποίους υπάρχουν οικονομικές απαιτήσεις.
Την περασμένη Τρίτη το Μονομελές Πρωτοδικείο Πρέβεζας απέρριψε την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων την οποία είχε καταθέσει ο Σύλλογος Οπωροπωλών-Παντοπωλών Πρέβεζας κατά της Ενωσης Νέων Αγροτών Πρέβεζας, η οποία λειτουργεί την καινοτόμα αγορά, με την υποστήριξη του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Έτσι η πρώτη πιλοτική αγορά αγροτών της χώρας θα συνεχίσει τη λειτουργία της.
Πιστεύω ότι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι λένε όχι σε αυτές τις προτάσεις. Αλλά η πιάτσα δεν χαλάει από τους πολλούς. Χαλάει από τους παραιτημένους και είναι πολλοί αυτοί στο δικό μας τομέα. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι δεν είναι διεφθαρμένοι αλλά αδιάφοροι. Και τολμώ να πω απαίδευτοι. Αυτό φαίνεται κυρίως στον προφορικό λόγο, υπό την πίεση του χρόνου. Στο γραπτό όμως βγάζεις την ψυχή σου, όσο και αν το ρεπορτάζ σού επιβάλλει συχνά μια ξύλινη γλώσσα.
- Έμαθες κάτι καινούργιο τελευταία;
Τώρα μάθαμε ότι υπάρχει και κρίση των τραπεζών. Εγώ πάντα πίστευα ότι υπάρχει κρίση των λαών και των φτωχών. Τώρα θα ζήσουμε κάτι που δεν έχουμε δει εδώ και έναν αιώνα τουλάχιστον: την κρίση των πλουσίων.
Εμείς δεν έχουμε μπει ακόμη στην κρίση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης πως είμαστε σε μια οικονομία που βασίζεται στην παραοικονομία και σε μια κοινωνία όπου καλώς ή κακώς η οικογένεια στηρίζει τα νεότερα μέλη της. Είμαστε περιφέρεια του κόσμου και είχαμε και ένα μικρότερο βαθμό έκθεσης, αλλά όταν δεν υπάρχει βιομηχανία ή όταν η βαριά βιομηχανία δεν είναι στις υπηρεσίες και στην πληροφορική αλλά στον τουρισμό, τότε δεν μπορεί παρά να έχεις πρόβλημα. Όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης μιας οικονομίας σαν τη δική μας είναι κάτω του 3%, αυτό σημαίνει αυτομάτως απώλεια θέσεων εργασίας. Είναι προφανές ότι επαναπροσδιορίζονται όλες οι αξίες. Είτε οι μετοχές, είτε η ναυτιλία, είτε η κτηματαγορά. Ελπίζω να μην είναι και οι ατομικές αξίες.
- Στη δύσκολη σχέση μεταξύ ρεπόρτερ και συντάκτη ύλης, εκεί όπου μετριέται η στιβαρότητα ενός κειμένου σε αντιδιαστολή με ένα λίβελο ή μια πατάτα, η Αριστέα έπαιρνε εύκολα το πάνω χέρι αραδιάζοντας ντοκουμέντα κι όχι εύκολες απόψεις ή απροσδιόριστες πηγές. Θυμάμαι το πρωί της Παρασκευής, τον Ιούλιο του 2011, όταν έδωσε το πρώτο από τη σειρά των ρεπορτάζ που αποκαθήλωσαν τον ισχυρό τότε Λαυρεντιάδη. Ηταν τόσο δυνατό που η περισσότερη συζήτηση έγινε όχι για το ίδιο το κείμενο, αλλά για τις επιθέσεις που προβλέπαμε. Και ήρθαν πολλές, από πολιτικούς και «συναδέλφους» της άλλων ΜΜΕ, για τις οποίες φτάσαμε να κάνουμε πλάκα, καθώς με κάθε νέο ρεπορτάζ τούς αποστόμωνε.
Έγραψε το τελευταίο θέμα, για τις χορηγίες του ΟΠΑΠ σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, πριν από τρεις βδομάδες, στο σπίτι, με αφόρητους πόνους από την καταραμένη αρρώστια. Αλλά στο τηλέφωνο δεν ήθελε να μιλάει για τον πόνο, ήθελε να μιλήσει για την επανέκδοση της «Ε»:
«Να κάνουμε καλή δημοσιογραφία, αυτό έχει σημασία».
Ναι, Αριστέα, έχει σημασία…
Μην λέτε “έφυγε”, γιατί δε θα ξαναγυρίσει. Μην εξωραϊζετε τον θάνατο. Μην τον καλοπιάνετε. Δεν του αξίζει, ούτε θα καταφέρετε τίποτα. “Πέθανε” να λέτε, απλά, σκληρά και αναπόδραστα.
Δεν την ήξερα. Όχι εκ του πλησίον. Την διάβαζα, την θαύμαζα, την ζήλευα. Την ξεχώριζα μαζί με άλλους δημοσιογράφους που θεωρώ οτι κοσμούν και δίνουν νόημα σ' αυτό το επάγγελμα. Για τη δημοσιογραφική της επάρκεια, το πείσμα της να ψάχνει τα δύσκολα και “επικίνδυνα”, για την γενναιότητά της, τον ασυμβίβαστο και ακέραιο χαρακτήρα της. Μου άρεσε που δεν έμπαινε στον πειρασμό να “εξαργυρώνει” με δημοσιότητα τις τρανταχτές επιτυχίες της. Εξαιτίας τους έμεινε άνεργη. Αλλά και πάλι. Σιωπηρά συνέχισε, βρήκε αλλού στέγη, δεν αναζήτησε τον “οίκτο του δήμου και τον έπαινο των σοφιστών”. Μετά από κάθε ηχηρό και οχληρό κείμενό της, ρωτούσα τους συναδέλφους: τί άνθρωπος είναι, αν είναι όπως τη διαβάζω, πώς είναι με τους κοντινούς της, τί σκέφτεται, τί πιστεύει, πώς ζεί.
Μόνον αυτός ο άτιμος ο καρκίνος κατόρθωσε να την λυγίσει. Ήταν μόλις 49 χρονών, αφήνει κενό στη δημοσιογραφία γιατί μετριούνται στα δάχτυλα οι όμοιοί της. Δεν ξέρω τι άλλο να πώ. Θύμωσα.
Εξαπλώνουν τη δράση τους σε όλο και περισσότερες περιοχές, κατανοούν ότι η άμεση επαφή με το - αμόρφωτο και απελπισμένο, στις περισσότερες περιπτώσεις - ακροατήριό τους έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τη δημοσιογραφική προβολή. Κλείνουν την πόρτα στους "απατεώνες" δημοσιογράφους και δουλεύουν στις γειτονιές, με δραστήριους τοπικούς πυρήνες. Μια ματιά στην επίσημη ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής αποκαλύπτει ότι κάθε μέρα γίνονται δεκάδες εκδηλώσεις, συζητήσεις, ομιλίες βουλευτών, συγκεντρώσεις τροφίμων και πολλές ακόμη δράσεις, κυριολεκτικά σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Τέρμα η θεωρία: οι χρυσαυγίτες δεν κάνουν αναλύσεις. Μοιράζουν τρόφιμα, οργανώνουν αιμοδοσίες, παρέχουν δωρεάν ιατρική φροντίδα, και στέλνουν τους βουλευτές τους να "δίνουν κουράγιο" σε κάθε γειτονιά - πλασάροντας περίτεχνα τη φασιστική και ρατσιστική προπαγάνδα τους κάτω από έναν ρητορικό μανδύα ενάντια στο μνημόνιο και τη διαφθορά.
