Από ένα Email που κυκλοφορεί τελευταία από φιλικά πρόσωπα σε φιλικά πρόσωπα, λάβαμε ένα κείμενο-έκκληση για μαζική διαμαρτυρία για την τρομερή καταστροφή της Πάρνηθας από την πρόσφατη πυρκαγιά.
Το παραθέτω όπως το έλαβα, δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο, αλλά φαίνεται πως κάτι πρέπει να γίνει, για να διασώσουμε τον τελευταίο πνεύμονα οξυγόνου της Αθήνας, τα δώρα που δανειστήκαμε από τα παιδιά μας και που αλόγιστα τα καταστρέφουμε, με τις πράξεις και την αδιαφορία μας κυρίως.
Παράθεση:
ΠΑΡΝΗΘΑ - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
Πέμπτη 5 και Παρασκευή 6 Ιουλίου στις 12 το μεσημέρι, θα αποσταλλέι μαζικά ένα κείμενο-διαμαρτυρία(του οποίου αντίγραφο υπάρχει στο τέλος του μηνύματος), μέσω e-mail στους κάτωθι αποδέκτες:
Όποιος θέλει μπορεί να αφαιρέσει ή να προσθέσει ανάλογα.
Με copy-paste στον mailer που έχετε είναι έτοιμη η λίστα των αποδεκτών.
Όποιος δεν συμφωνεί με το κείμενο, μπορεί να στείλει ότι επιθυμεί ακόμη και ένα μικρό μήνυμα ή ένα μπάνερ.
Για να πετύχουμε κάτι πρέπει να γίνει γνωστό και να συμμετάσχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι διαδώστε την προσπάθεια.
Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ, ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.
Το σημαντικό είναι η μαζικότητα και ο συγχρονισμός. Για να φτάσει στα αυτιά του κάθε "μεγαλοσχήμονα " ένα κείμενο περνάει απο σαράντα γραμματείς και παρατρεχάμενους.
Το κείμενο διαμαρτυρίας ήδη έχει αποσταλεί στα παρακάτω Μ.Μ.Ε. :
Εδώ και μισό αιώνα νομιμοποιείτε την αυθαιρεσία μας και εμείς σε αντάλλαγμα στηρίζουμε και οικοδομούμε την χυδαία ιδιοτέλεια σας. Πολίτες και επαγγελματίες της εξουσίας καταφέραμε να επεκτείνουμε το αβίωτο αστικό χάος σε βάρος της ίδιας της ύπαρξης μας, περιορίζοντας δραματικά, οτιδήποτε ανταγωνιστικό στα «τσιμεντένια» όνειρά μας. Δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα την καταστροφή της γης και την συνακόλουθη «αξιοποίηση» της από τους καταπατητές, τους οικοπεδοφάγους, τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς σε τέλεια συνεργασία και διαπλοκή με συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους πολιτικούς. Ο στόχος της καταλήστευσης του κοινωνικού πλούτου επετεύχθη. Η αττική γη αποτελεί παρελθόν και η διάχυση της ασχήμιας στην ελλαδική γη είναι ζήτημα χρόνου παρά θέλησης.
Φτάνει πια
Η συνείδησή μας και το ένστικτό της επιβίωσης μας είναι πιο δυνατά από τα τσιμεντένια όνειρα, την «αξιοποίηση», τις διαπλοκές των «αποχαρακτηρισμών». Τα βουνά και οι θάλασσες είναι κοινωνικό κεφάλαιο και μοναδικό στόχο έχουμε να το διατηρήσουμε, ότι έχει απομείνει, ανέπαφο.
Ως πολίτες
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί και αναζητούμε τρόπους δράσης. Δεν θα ανεχτούμε την επανάληψη των φαινομένων «Πεντέλης», των «αξιοποιήσεων» των ακτών, της υποβάθμισης των πόλεων, την εγκληματική έλλειψη σχεδίων πρόληψης και αντιμετώπισης "κρίσεων", την αμέλεια και ανικανότητα φορέων και επιχειρήσεων, τους "κομματικούς φίλους", την αναποτελεσματικότητα της διοίκησης.
Πολλοί απο μάς εκφράζουν την επιθυμία να αυτενεργήσουμε καλύπτοντας τα κενά που ηθελημένα αφήνει η πολιτική βούληση.
Ως πολιτικοί
Αναλάβετε και εσείς τις ευθύνες των λόγων και των πράξεων σας δείχνοντας μας ότι είστε άξιοι της εμπιστοσύνης μας. Η έλλειψη σχεδίου και η εγκληματική αμέλεια (ο αρμόδιος υπουργός προτίμησε την θερινή σύναξη υποψηφίων αγροφυλάκων) στην διαχείριση των πρόσφατων "κρίσεων" αποδεικνύει ότι στόχος σας, είναι η ικανοποίηση των ανίκανων και ανήθικων πολιτικών "φίλων". Αξιοποιείστε αξιοκρατικά το πλούσιο "ανθρώπινο κεφάλαιο" που διαθέτει ο τόπος μας και δώστε σημασία στην πρόληψη, στα μείζονα και όχι στα ελάσσονα. Η πρόσφατη ανεύθυνη συμπεριφορά σας δεν εμπνέει καμία ελπίδα για το μέλλον, ωστόσο αυτήν την ύστατη ώρα αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων. Επιτέλους σταματήστε τις "εκ των υστέρων" δηλώσεις, την ανεύθυνη "τηλεοπτική δημοκρατία", μοιραστείτε μαζί μας τα πολιτικά σας οράματα, εάν έχετε.
Δημοσιοποιείστε άμεσα,
Τους τρόπους, τους πόρους, τα μέτρα και τα μέσα που εγγυώνται την διαφύλαξη και αποκατάσταση όλων των πρόσφατα καμένων εκτάσεων.
Την προετοιμασία και την πρόληψη για την αποφυγή παρόμοιων καταστάσεων.
Δώστε στούς πολίτες το δικαίωμα και τις ευκαιρίες να συμμετέχουν ενεργά στην πρόληψη και τη διαχείριση.
Περιμένουμε,
Η απόγνωση, η αγανάκτηση και η θλίψη μας, περιορίζουν τα περιθώρια της υπομονής μας.
Δεν πέρασαν ούτε 4 μήνες από την τελευταία εκδρομή στην Πάρνηθα.
Ούτε 4 μήνες από την τελευταία ξάπλα κάτω από τα έλατα.
Ούτε 4 μήνες από εκείνο το μεσημέρι που μάζευα τις γόπες μου στο σελοφάν του πακέτου μου, για να μη μαγαρίσω την ομορφιά που έβλεπα. Τι μ******!
Σήμερα ο ουρανός γέμισε στάχτη.
Γιατί κάποιος αποφάσισε ότι μια-δυο-τριακόσιες βιλίτσες με θέα το καζίνο, θα γίνουν ανάρπαστες. Κι έτσι, θα βγάλει τόσα λεφτά, ώστε η τράπεζα να του προσφέρει «πρόσωπο» προκειμένου να εκτελεί δημόσια έργα.
Δεν ήτανε τυχαία η φωτιά. Δεν άναψε την πιο ζεστή μέρα του Ιούνη, αλλά μόλις έπιασε το βοριαδάκι.
Είμαι θυμωμένος. Πενθώ, όχι για τις επόμενες γενιές που θα ζήσουν στα πλημμυρισμένα βαλτοτόπια του Μοσχάτου, αλλά για τις χαμένες ανοιξιάτικες βόλτες μου, που θα έκαναν ανεκτή τη μιζέρια του καθημερινού τσιμέντου.
Μαζί μου πενθούν κι οι φίλοι μου. Και είναι κι εκείνοι οργισμένοι.
Και κάθε φορά που θα μιζεριάζουν στο τσιμεντένιο τους γραφείο, θα θυμώνουν ξανά, που δε μπορούν να ξεφύγουν. Κι αυτό θα γίνεται κάθε Παρασκευή για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Λέω λοιπόν να αρχίσω τις απειλές. Όχι τις «προειδοποιήσεις».
Η Πάρνηθα φιλοξενεί τον Εγκέλαδο. Και είμαι σίγουρος ότι ο Τιτάνας θα φροντίσει να καθαρίσει το τοπίο του. Η φύση έπειτα θα το ξαναφυτέψει, όπως της αρέσει.
Λέω να βοηθήσω. Να κάνω τις αντισεισμικές κατασκευές λιγότερο αντισεισμικές.
Λέω να αρχίσω τις περιπολίες και να ρίχνω αλάτι στα μπετά των νέων κτιρίων που θα φυτρώνουν.
Δεν είναι δύσκολο.
Λεω επίσης να αρχίσω να καίω όλα τα μηχανήματα που θα ανέβουν να φτιάξουν δρόμους και τα αυτοκίνητα των νέων κατοίκων επίσης.
Μαζί με τα χλωρά, καίγονται και τα ξερά. Έτσι δεν παίζεται το παιχνίδι;
Αλλά κι αυτοί οι νέοι «οικιστές» ξέρουν που μπλέκουν.
Λέω να αρχίσω να τρομοκρατώ όσους σκοπεύουν να αγοράσουν «οικόπεδο» εκεί γύρω. Να τους πείσω ότι αυτή η γειτονιά είναι χειρότερη από γκέτο. Κι ότι οι επενδύσεις τους εκεί είναι αμφίβολες.
Λέω να περνάω νυχτιάτικα και να ουρλιάζω, χαλώντας τον ύπνο του δικαίου των νέων οικιστών.
Τα ζώα δεν θα ενοχληθούν, είμαι σίγουρος πως δεν θα συχνάζουν πια.
Λέω να γίνω «τρομοκράτης» και να αγωνιστώ για τα δίκαια της φύσης. Όχι τα δικά μου.
Και να μην σταματήσω τις εξορμήσεις, μέχρι κάποιος από τους μ*****ς εκεί πάνω, να με πείσει ότι θα αφήσουν το βουνό στην ησυχία του.
Τι λες; Πάμε μια «ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ»;
Για μένα η Παρνηθα ήταν ένα μέρος που πέρναγα καλά με τους φίλους μου, πηγαίναμε στο χιόνι το χειμώνα που έπιανε στο πίσω μέρος που κάηκε του βουνού, πηγαίναμε στο καταφύγιο, βλέπαμε την θέα της γκρίζας αθήνας ανάμεσα από την δροσιά των ελάτων, χαιρόμασταν να περπατάμε στο δάσος ...τα παιδιά μας θα βλέπουν μόνο φωτογραφίες και θα συνδιάζουν το βουνό με ένα ακόμα φαλακρό μέρος από δέντρα, όπως σε πολλά μέρη της ελλάδας, που βλέπεις την μαυρίλα και σου σπαράζει η καρδιά...
λύπη...δεν θέλω να ξαναπάω εκεί, θέλω να μείνω με την όμορφη εικόνα του δάσους
Η κατάσταση είναι αν μη τι άλλο, λυπηρή... Τραγικά λυπηρή...
Αν αξίζει, ας το τρέξουμε αυτό το "campaign"... μην ξεχνάτε, σήμερα και αύριο στις 12 το μεσημέρι.. Και αν έχουμε τπτ εξελίξεις ή μάθει κανείς τπτ από αντιδράσεις κλπ... μη διστάσετε να το αναφέρετε εδώ, να το μάθουμε κι άλλοι!!
Το ειδα και με επιασε καταθληψη.
Ξερετε, πολλες φορες πηγεναμε με τους γονεις μου και αυτες οι φοτογραφιες μου θυμησανε πολλα.
Η μητερα μου μια φορα ειχε δει και ενα ελαφι καποτε ενω εκανε την τοσο γνωστη σε μενα διαδρομη απο την βαση του τελεφερικ μεχρι το καταφηγειο του μπαφη.
Σε αυτο το καταφυγειο η σπεσιαλιτε του ειναι η φαβα, η φασολαδα και τα ψητα λουκανικα. Οταν επιτελους φθαναμε κουρασμενοι απο την ποληωρη πορεια και το κρυο (γιατι συνηθως πηγεναμε χειμωνα) καθωμασταν εκει και τρωγαμε.
Σας πληροφορω πως οταν εισαι κουρασμενος περα του οτι τρως οτι σου δινουν σου φαινεται και απιστευτα νοστιμο
Και μετα κατευεναμε το φαραγκι στο οποιο Βλεπει το καταφηγειο μεχρι παλι την βαση του τελεφερικ οπου βρησκοταν και το αυτοκινητο μας.
Εκει μησησα το χιονι γιατι οταν μπει μες τα παπουτσια σου και εσυ πρεπει να προχωρησεις για αρκετες ωρες ακομα, τα ποδια σου παγωνουν και υποφερεις αφανταστα.
Ηταν το πρωτο μου βουνο.
Και μετα απο αυτο ακολουθησαν 15 χρονια ορειβασειας.
Δεν μπορω να πειστεψω οτι ολα αυτα καικαν.
Πως θα διαβασω τωρα με τετοια καταθληψη εε?
Περα απο τα καμενα τοπια το βιντακι αρχιζει με εναν σκουπιδοτοπο που πρεπει να πω πως και αυτος επισης μου θυμιζει πολλααααααααααααααα
μα καλα ποσο γυφτοι μπορει να ειναι καποιοι η ποσο καλομαθημενοι.
Δηλαδη τοοοοοσο ΜΑΜΑΚΑΣ ειμουνα που παντα ειχα μια σακουλα για τα σκουπιδια μου και τα πεταγα επιτα στον καδο των αρχιστων?
Επρεπε να γινεται σαν σε αλλες χωρες που οχι μονο τα σκουπιδια σου πρεπει να α πετας σε καδους αχριστων αλλα ουτε κλαδακι δεν σε αφηνουν να κοψεις χωρις να ξεφυτρωσει ενας αστηνομικος απο το πουθενα να σου βαλει ενα χοντροοοο προστημο!
Δηλαδη αυτη ειναι η φυση μας?
Χωρις αστηνομοκρατεια ειμαστε γουρουνια?
Αλλο ειναι να εισαι ελευθερος και αλλο ειναι το να καταχραζεσαι την ελευθερεια που σου δινεται. Νομιζω οτι αρκετα φωναξα sori για τα νευρα αλλα καπως ετσι ενα πολυ ομορφο μερος καταστρεφεται και μεσα σε αυτο διμιουργουντε εστιες μολυνση και εστιες πυρκαγιων
http://my.aegean.gr/gallery/Other_Stuff/Parnitha.pps.html
