οφειλω να συμφωνησω, σε όλα όσα λέει ο αντώνης ....
όμως ο συνδικαλισμός δεν είναι κατά ανάγκη κακός... τα άτομα τον έχουν κάνει έτσι... πολλά μπορούν να επιτευχθούν μέσω του σωστού συνδικαλισμού, όπως πχ στην Σύρο. μπορεί να μην υπάρχουν παρατάξεις, υπάρχουν όμως άτομα που ενδιαφέρονται για το πανεπιστήμιο και παλεύουν για καλύτερες συνθήκες και αυτό είναι μια μορφή συνδικαλισμού....
το θέμα είναι ο αυτο σεβασμός... δεν είναι κανένας πρωτοετής τόσο χαζός ώστε να μην μπορεί να γραφτεί μόνος του και να ψάξει μόνος του! και να δεν μπορεί έχει την οικογένεια του! δεν χρειάζεται κάποιον φερέφωνο μιας ιδεολογίας να τον βοηθήσει με ανταλλάγματα.
και εμείς εδώ βοηθάμε όποιον χρειαστεί και αυτό συνδικαλισμός είναι, διότι είμαστε νέοι με ανησυχίες, προβληματισμούς, που ψάχνουμε διεξόδους και λύσεις! αυτός ο συνδικαλισμός πρέπει να υπάρχει και πρέπει να παλεύει να εξαλείψει τον άλλο συνδικαλισμό της τυφλής ιδεολογίας του φανατισμού και των κοκόρων που έφεραν το πανεπιστήμιο εδώ που είναι...
fraoulitsa έγραψε:
όμως ο συνδικαλισμός δεν είναι κατά ανάγκη κακός... τα άτομα τον έχουν κάνει έτσι... πολλά μπορούν να επιτευχθούν μέσω του σωστού συνδικαλισμού, όπως πχ στην Σύρο. μπορεί να μην υπάρχουν παρατάξεις, υπάρχουν όμως άτομα που ενδιαφέρονται για το πανεπιστήμιο και παλεύουν για καλύτερες συνθήκες και αυτό είναι μια μορφή συνδικαλισμού....
το θέμα είναι ο αυτο σεβασμός...
Είχα αφήσει κάτι να υποννοείται σε άλλο topic, αλλά δεν θέλω να δώσω μεγάλη έκταση αυτή τη στιγμή, κυρίως γιατί θέλω να βρίσκομαι σε μια "inclusive" λογική με όλους.
"Συνδικαλισμός" στην πηγαία και υγιή μορφή του είναι κάτι πολύ σημαντικό και αναγκαίο σε μια κοινωνία. Να το πω αλλιώς, πιο "τεχνοκρατικά", αυτό που είναι αναγκαίο σε κάθε "σύστημα" είναι μια πάντα υπαρκτή διαδικασία ανατροφοδότησης, κοινώς "feedback". Δημιουργεί ένα κύκλο εισροών, εκροών και δεδομένων που οδηγούν στην καλυτερευση της όποιας δομής.
Απλοποιημένο παράδειγμα δανειζόμενο από βιολογικούς οργανισμούς: Ο πυρετός: μια "σήμανση" πως κάτι πάει στραβά, κάτι που δημιουργεί μια ανισσοροπία στον οργανισμό. Σου "χτυπάει καμπανάκι" και σε ωθεί στο να λάβεις αποφάσεις με βάση αυτό που έχεις ορίσει ως "υγεία" του οργανισμού σου.
Κάνοντας μια αναγωγή πίσω στο topic, χωρίς να θέλω να "διαφημίσω" ή να "δυσφημίσω" το τί συμβαίνει στη Σύρο: Υπάρχουν άτομα (λίγα ή πολλά, ανάλογα με τις συνθήκες ή τη συγκυρία) που λόγω της "εγγύτητας" στο τμήμα δημιουργούν συνθήκες για να βελτιώνονται ή να αλλάζουν πράγματα. Το "σφιχτό" πρόγραμμα σπουδών -ίσως- βοηθά (όσους είναι συνειδητοποιημένοι, δεν σημαίνει πως ως δια μαγείας όλοι είναι) να είμαστε κοντά στα κοινά και τις εξελίξεις αλλά και να 'πονούμε' για αυτό. Αυτό το θεωρώ αρκετά υγιές, ναι, όταν συμβαίνει.
Εστιάζω, γενικεύοντάς το μαζί με μια άλλη μου σκέψη-τοποθέτηση: ένα κοινό αίσθημα για αρκετό κόσμο: δεν "περιμένουμε" από κάποιον τρίτο να αναλάβει, αλλά αν κάποιος επιθυμεί κάτι, δοκιμάζει να το κάνει. Αν αποτύχει, είναι κομμάτι της μάθησης. Αν επιτύχει, σούπερ, ακόμη καλύτερα!
Κι αν κάτι δεν "λειτουργεί", πασχίζουμε να διορθωθεί. Τί σόι επιστήμονες είμαστε άλλωστε, αν δεν επιδιώκεις να ερμηνεύεις τις διαδικασίες, να αναζητείς λύσεις, να βελτιώνεσαι και να βελτιώνεις? Είναι στη βάση του ηθική. Ηθική ανθρώπου πρώτα, και επαγγελματία έπειτα.
___
α, για να μην παρεξηγηθεί βέβαια, η έννοια "ηθική" που αναφέρομαι, σε σχέση με αυτό που αναφέρει ο tzorvas δεν νομίζω πως έχουν κάποιο σημείο σύγκρισης:
tzorvas έγραψε:
δυστυχώς από πλευράς ηθικής είμαστε.. για τα μπάζα..
άσχετο αν τα ίδια άτομα θεωρούν τον εαυτό τους ηθικά
φίλους και παρέες θα βρείτε και θα κάνετε, δεν χρειάζεστε κανέναν να σας πάρει από το χεράκι και να σας εντάξει στην δικιά του "παρέα" - κλίκα - ιδεολογία
Η "aggressive" λογική "φιλικότητας" που πολλοί επιτελούν είναι σαφώς παρεξηγήσιμη στην πλειονότητα των περιπτώσεων, κι αυτό πιθανότατα γιατί δεν είμαστε "συνηθισμένοι" στην καθημερινότητά μας να λαμβάνουμε "καλό".
Όταν ο άλλος δημιουργεί "πλαστή φιλικότητα" και σε βομβαρδίζει με αυτήν, επιδιώκοντας άλλα ωφέλη, τότε ισχύει πως (α) είτε "γλυκαίνεσαι" στην πλαστή αυτή εικόνα, είτε (β) την αποφεύγεις δημιουργώντας άμυνες.
Σχετίζεται άμεσα μάλλον και με ένα άλλο topic όπου αναφέθηκαν τοποθετήσεις περί "συνειδητοποίησης" για τα κοινά και περί "απαξίωσης" των συλλογικών διαδικασιών. Μεθοδευμένες πολυεπίπεδες εκφάνσεις προς πλήρη διάλυση των αξιών στις σύγχρονες κοινωνίες μας...
Δύσκολοι καιροί, indeed.
