Ελπίζοντας να μπορέσουμε να μοιραστούμε χρήσιμα πράγματα και πληροφορίες με όλες κι όλους, θα ασχοληθούμε με τη λιποθυμία και την τεχνητή – άμεση αναπνοή και το πώς μπορούμε να χειριστούμε ανάλογες καταστάσεις!
Καλό είναι όλοι μας να έχουμε γνώση ορισμένων στοιχειωδών πραγμάτων, ώστε αν προκύψει κάτι σε κάποιον δίπλα μας (που το απευχόμαστε βέβαια!), να γνωρίζουμε δυο-τρία πραγματάκια...
Λιποθυμία
Ο ασθενής ή απλώνεται ανάσκελα (καλύτερα πάνω σ' ένα κρεβάτι), με το κεφάλι στο ίδιο επίπεδο ή λίγο χαμηλότερα από το υπόλοιπο σώμα για να ξανα-αποκτήσει ο εγκέφαλος την κανονική του κυκλοφορία. Γι' αυτόν το σκοπό καλό είναι να τοποθετείται ένα μαξιλάρι ή άλλο αντικείμενο κάτω από τα πόδια για να σηκωθούν λίγο ψηλότερα από το υπόλοιπο σώμα.
Λύνονται αμέσως τα πιο σφικτά ρούχα: ζώνες, κορδέλες, γραβάτες γιακάδες κτλ. Είναι σημαντικό να μην εμποδίζονται με κανέναν τρόπο η αναπνοή και η κυκλοφορία του εγκεφάλου.
Προσπαθούμε μ' όλους τους τρόπους να αναζωογονήσουμε τον ασθενή, χωρίς όμως να υπερβάλλουμε. Συνίσταται να καταφεύγουμε σε κρύες κομπρέσες στο πρόσωπο και το μέτωπο και σε ισχυρές εντριβές με οινόπνευμα. Πολύ σημαντικό είναι, επίσης, να καταφεύγουμε στην εισπνοή αμμωνίας. Σαν χρήσιμη κρίνεται και η εφαρμογή καταπλασμάτων στο στήθος.
Τεχνητή αναπνοή - άμεση αναπνοή
Πρέπει να γύρουμε καλά το κεφάλι του άτυχου προς τα πίσω, βάζοντας το ένα χέρι μας κάτω από τον αυχένα (αν πρόκειται για πνιγμένο ή για έναν τραυματία που καλύφθηκε από χιονοστοιβάδα ή κατολίσθηση).
Να βεβαιωθούμε με το δάκτυλο ότι δεν έχει τίποτα μέσα στο στόμα του. Ν' ανασηκώσουμε τους ώμους για να πέσει λίγο προς τα πίσω το κεφάλι, ελευθερώνοντας όσο γίνεται περισσότερο την αναπνευστική οδό στο επάνω μέρος της.
Να συγκρατούμε το σαγόνι προς τα επάνω πιέζοντας το κόκαλο της γνάθου κάτω από το αυτί για να εμποδίζεται το τράβηγμα της γλώσσας προς τα μέσα.
Αφού ανοίγουμε το στόμα καλά του ατόμου, το σφαλίζουμε με το δικό μας με δύναμη, κλείνοντας τα ρουθούνια και φυσάμε μέχρι που ν' ανασηκωθεί το στήθος (αν είναι μικρό παιδί τότε χρειάζεται να φυσάμε ταυτόχρονα από το στόμα και από τη μύτη). Ένα μαντίλι ανάμεσα στα δύο στόματα δε θα εμποδίσει την ενέργεια.
Συνεχίζεται το φύσημα με ρυθμό 15-18 φορές το λεπτό, όταν το άτομο είναι ενήλικος και ύστερα από 10 φυσήματα, πρέπει να σταματήσουμε για να ακούσουμε τον αέρα να βγαίνει ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούμε και το χαμήλωμα του θώρακα.
Αν δεν υπάρχει εξαγωγή του αέρα πρέπει να ελέγξουμε τη θέση του κεφαλιού, γιατί ενδέχεται η γλώσσα να εμποδίζει την εισαγωγή του αέρα και να ξαναρχίσουμε το φύσημα από το στόμα.
Αν δεν έχουμε αποτέλεσμα τότε πρέπει να γυρίσουμε το άτομο στο πλάι και να δώσουμε μερικά κτυπήματα με την παλάμη του χεριού ανάμεσα στις ωμοπλάτες.
Σε κάθε περίπτωση η αναπνοή στόμα με στόμα πρέπει να συνεχίσει σε μάκρος και να μην σταματήσει παρά μόνο όταν το άτομο αρχίσει να αναπνέει μόνο του. Στους ενήλικες πρέπει να φυσάμε ενεργητικά με ρυθμό τεσσάρων δευτερολέπτων για κάθε εισαγωγή αέρα. Στα μικρά παιδιά η επιτάχυνση του φυσήματος πρέπει να γίνεται προσεχτικά.
Στην περίπτωση που χρειάζεται και εξωτερική μάλαξη της καρδιάς, αυτή θα γίνεται με μια πίεση στην καρδιακή περιοχή με την παλάμη του χεριού και με ρυθμό τρεις πιέσεις στην καρδιά και ένα φύσημα για 20-30 λεπτά.
Κανονικά το άτομο συνέρχεται αρκετά γρήγορα. Μόλις συνέλθει και μπορεί ν' αναπνεύσει μόνο του, χρειάζεται να το σκεπάσουμε με κουβέρτες ή ρούχα και να μείνει ξαπλωμένο για μια ώρα τουλάχιστον, γιατί ο οργανισμός του με την έλλειψη οξυγόνου, μπορεί με μια νέα προσπάθεια που θα θελήσει να κάνει να πάθει μια κατάρρευση αρκετά σοβαρή.
______________
φωτό: Pietro Longhi, Mike Miley, Rama(1), Rama(2)
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
By 
