Διαβάζοντας πριν καιρό κάποια άρθρα στο http://www.gurforum.org/ (πρώην http://greekuniversityreform.wordpress.com/), ο συντάκτης των άρθρων και ιδιοκτήτης των forums (Θέμης Λαζαρίδης), αναφέρθηκε στο θέμα συνένωσης πανεπιστημίων και τμημάτων σε ιδρύματα του εξωτερικού. Σας παραθέτω τις απόψεις του και τα κείμενα που ανάρτησε ελαφρώς τροποποιημένα ως προς τη μορφή και όχι ως προς το περιεχόμενο, για να έχουμε ένα ολοκληρωμένο θέμα.
Το Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου είναι απΆτην 1η Ιανουαρίου 2009 το μεγαλύτερο ακαδημαϊκό ίδρυμα της Γαλλίας, συνενώνοντας 3 παλιότερα πανεπιστήμια με δυναμικό πάνω από 40000 φοιτητές και 4000 ερευνητές.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη στην Φινλανδία πέρυσι. Κι εμείς στην Ελλάδα συνεχίζουμε αγέρωχοι με «κολοσσιαία» ιδρύματα όπως αυτό της Αιτωλοακαρνανίας και της Στερεάς Ελλάδας με τα «πολυθεματικά διαπεδιακά» τους αντικείμενα και τα «δεκάδες συνεργαζόμενα» ΔΕΠ.
Όταν άλλες χώρες προχωρούν σε συγχωνεύσεις πανεπιστημίων για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα (βλ. Δανία, Φινλανδία), εμείς συνεχίζουμε στο δρόμο της διασποράς και της πολυδιάσπασης. Φαίνεται έρχονται εκλογές.
Η Φινλανδία, χώρα που στις τελευταίες εκθέσεις PISA του ΟΟΣΑ βρίσκεται στις πρώτες θέσεις με διαφορά, συνεχίζει τις μεταρρυθμίσεις στον τομέα της Παιδείας, αυτήν την φορά με ρηξικέλευθες κινήσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
Το νέο έρχεται απΆτη συγχώνευση τριών μεγάλων πανεπιστημίων στην πρωτεύουσα: το Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Ελσίνκι, η [Ανωτέρα] Σχολή Οικονομικών του Ελσίνκι, και το Πανεπιστήμιο Τεχνών και Σχεδίου του Ελσίνκι.
Το project αυτό επιδιώκει τη συγκέντρωση ενός μεγάλου αριθμού επιστημόνων από διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα με απώτερο σκοπό την ανάπτυξη αποτελεσματικής διαπεδιακής έρευνας σε νέους τομείς.
Το Aalto University θα ανοίξει τις πόρτες του τον Αύγουστο του 2009.
ΑπΆτο παραπάνω ίσως τελικά να μαθαίνουμε πως το μοντέλο του πανεπιστήμιο-σκορποχώρι δεν έχει μέλλον και τα περιφερειακά ελληνικά ιδρύματα είναι καταδικασμένα στη μετριότητα εφόσον δε συγκεντρώσουν το δυναμικό τους σε λίγες αλλά ισχυρές έδρες, με όσο το δυνατόν λιγότερα παραρτήματα και απομονωμένα τμήματα.
Συγκεκριμένα ο συντάκτης του forum αναφέρει:
“Μια από τις πιό ενδιαφέρουσες ομιλίες για μένα στο συνέδριο ήταν αυτή του Δανού καθηγητή Per Holten-Andersen, πρώην πρύτανη του Royal Veterinary and Agricultural University της Κοπεγχάγης. Έμαθα λοιπόν ότι τα τελευταία 10 χρόνια συντελέστηκαν μεγάλες αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση της Δανίας. Αυτές περιλαμβάνουν το Innovation Act του 1999 (σύμφωνα με το οποίο η πνευματική ιδιοκτησία από την έρευνα αποδίδεται στο πανεπιστήμιο· αυτό οδήγησε σε σημαντική αύξηση των ευρεσιτεχνιών), ένας νέος «νόμος πλαίσιο» το 2003, και η συγχώνευση πανεπιστημίων που άρχισε το 2007. Έμαθα επίσης ότι από το 2001 που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση οι συντηρητικοί-φιλελεύθεροι, το δημόσιο χρέος της Δανίας έχει ξεπληρωθεί και η ανεργία έχει σχεδόν μηδενιστεί! Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα είχε ο νόμος πλαίσιο του 2003 που επέφερε σημαντικές αλλαγές στον τρόπο διοίκησης των πανεπιστημίων. Η συμμετοχή των φοιτητών στη διοίκηση (που είχε θεσπιστεί τη δεκαετία του 70) είχε ήδη καταργηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Το 2003 έγιναν οι εξής αλλαγές: θεσπίστηκε Συμβούλιο για τη διοίκηση του πανεπιστημίου στο οποίο την πλειοψηφία έχουν πλέον τα εξωτερικά μέλη. Τα εξωτερικά μέλη δεν διορίζονται από την πολιτεία. Αρχικά επιλέχθηκαν από τη Σύγκλητο, ενώ στο μέλλον θα επιλέγονται από το ίδιο το Συμβούλιο. Όλες οι διοικητικές θέσεις (πρύτανης, κοσμήτορες, πρόεδροι τμημάτων) διορίζονται πλέον από το Συμβούλιο αντί να εκλέγονται. Όλη η ευθύνη εντοπίζεται πλέον σε πρόσωπα και όχι σε συλλογικά όργανα. Οι αλλαγές αυτές συνοδεύτηκαν από μείωση του κρατικού ελέγχου. Ο λόγος που έγιναν οι αλλαγές αυτές ήταν η αναποτελεσματικότητα της διοίκησης και η έλλειψη εμπιστοσύνης της πολιτικής ηγεσίας στην ηγεσία των πανεπιστημίων (σας θυμίζει τίποτα αυτό;). Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις στα κεντρικά πανεπιστήμια αλλά τώρα έχουν κοπάσει. Βρήκα συναρπαστική αυτή την ομιλία γιατί πιστεύω ότι τέτοιες ακριβώς είναι οι αλλαγές που χρειάζεται και το ελληνικό πανεπιστήμιο.
Στο συνέδριο μίλησε ακόμη ένας πανεπιστημιακός από τη Δανία, ο Bent Dalum. Η δική του παρουσίαση είχε να κάνει με τη σύνδεση πανεπιστημίου-βιομηχανίας. Είπε ότι ξεκίνησε ως ακτιβιστής φοιτητής στις αρχές της δεκαετίας του 70 και είναι τώρα διορισμένος πρόεδρος στο τμήμα του, επιλεγμένος μετά από ανταγωνιστική διαδικασία. Απαντώντας σε ερώτηση ανέφερε ότι στη Δανία δεν υπάρχει καμιά αντίρρηση στη συνεργασία των πανεπιστημίων με τη βιομηχανία.”
Εν κατακλείδι ο συντάκτης καταλήγει:
“Δυό προτεινόμενα μέτρα:
# Σταματήστε άμεσα την ίδρυση νέων Ιδρυμάτων/Τμημάτων/Παραρτημάτων. Από δω και πέρα να κλείνει ένα μη παραγωγικό Τμήμα πριν την έναρξη λειτουργίας ενός άλλου, κατά προτίμηση στον τόπο που γίνεται αυτό το turnover. (δηλαδή αν κλείσει ένα Τμήμα στη Λάρισα να ανοίγει ένα άλλο στη Λάρισα, όχι στην Πελοπόννησο)
# Αξιολόγηση των ΤΕΙ και συγχώνευση με τα ΑΕΙ στις πόλεις που συνυπάρχουν. Στις [μικρές] πόλεις που δε συνυπάρχουν ενίσχυση στα παραγωγικά Τμήματα (είτε ΤΕΙ είτε ΑΕΙ) και κλείσιμο αυτών που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και δεν επιλέγονται απΆτους σπουδαστές. Τέρμα στις πριμοδοτήσεις ιδρυμάτων απλά για να χαίρονται οι τοπικοί άρχοντες, οι ενοικιαστές, και οι γυρατζήδες.”
Προσωπικά συμφωνώ με τις απόψεις του περί συνένωσης πανεπιστημίων/τμημάτων αλλά και κατάργηση κάποιων άλλων. Ίσως είναι στιγμή να αλλάξουμε τη δομή και τη μορφή διοίκησης των Πανεπιστημίων στην Ελλάδα και επιτέλους να ολοκλήρωσουμε την αξιολόγηση. Περισσότερα σχόλια και απόψεις άλλων μπορείτε να βρείτε στα αντίστοιχα posts στο http://www.gurforum.org/
Τι γνώμη έχετε για το συγκεκριμένο θέμα?
Έγινε επεξεργασία από τον/την problem_child στις Παρ, 10 Ιούλ 2009 10:33 am, 3 φορές συνολικά
Ενδιαφέρουσα η παράθεσή σου problem_child!
(Μερικά Links είναι ανενεργά δυστυχώς, check για typos)
Είναι αν δεν κάνω λάθος ένα μέρος αυτού που λέμε "economy of scale", η πολιτική που περιγράφεται παραπάνω, στη λογική του συνδυασμού παραγωγικών/ανθρώπινων/γνωσιακών πόρων, κάτι σαν τις "συγχωνεύσεις εταιρειών" που παρατηρείται γενικά, στον εμπορικό-οικονομικό τομέα... Ποιόν άλλωστε δεν έχει πλήξει αυτή η κατάσταση? Έχει τα καλά της και τα άσχημά της βέβαια η παραπάνω προσέγγιση...
Γενικώς έχει ενδιαφέρον το θέμα, κι επιφυλάσσομαι να επανέλθω!
Ευχαριστώ inertia για την επισύμανση. Διόρθωσα τα broken links, κάποια ήταν small typos, ωστόσο ένα link (http://www.e-tipos.com/newsitem?id=54498) φαίνεται να έχει πρόβλημα με τον ίδιο το server (ίσως επειδή είχε δημοσιευθεί στον ΕΤ ο οποίος και έκλεισε).
Και πλέον έχουμε και τη "βιομηχανία" μεταπτυχιακών να συντηρήσουμε...
Παράθεση:Μεταπτυχιακό κατά ανεργίας
Οι μεταπτυχιακές σπουδές είναι το «διαβατήριο» για την εξασφάλιση σε σύντομο χρονικό διάστημα μιας καλής θέσης στην αγορά εργασίας. Στον αντίποδα, οι απόφοιτοι λυκείου είναι οι πλέον ευάλωτοι στη μακροχρόνια ανεργία.
Μάλιστα, αν καταφέρουν να βρουν μετά την αποφοίτησή τους εργασία, αυτή τις περισσότερες φορές είναι χαμηλόμισθη και ιδιαίτερα επισφαλής.
Τα παραπάνω προκύπτουν από τη μελέτη για την απασχόληση των πτυχιούχων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα, που οργάνωσε η Μορφωτική και Αναπτυξιακή Πρωτοβουλία την οποία αποτελούν τα Ιδρύματα Ευγενίδου, Ι. Φ. Κωστόπουλου, Λαμπράκη, Λεβέντη, Μποδοσάκη, Στ. Νιάρχος, Α. Σ. Ωνάσης και το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης.
( σημ: όλοι οι "καλοί" και "επιφανείς" ευεργέτες μας... )
H μελέτη αποτελεί σύνθεση επιμέρους ερευνών που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα τη διετία 2006-2008, με εκτενή επεξεργασία και ανάλυση των δεδομένων της Ερευνας Εργατικού Δυναμικού κατά την τελευταία 15ετία.
Ειδικότερα, έως και 5 χρόνια μετά την ολοκλήρωση των σπουδών, τα ποσοστά της ανεργίας είναι μικρότερα για τους κατόχους μεταπτυχιακού.
Μάλιστα, ακόμη καλύτερες είναι οι προοπτικές για όσους διαθέτουν διδακτορικό.
Η ανεργία στους κατόχους μεταπτυχιακού έως και πέντε χρόνια μετά την αποφοίτησή τους προσεγγίζει το 16%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των αποφοίτων ΑΕΙ το 24%.
Στον αντίποδα, στην πιο δύσκολη θέση βρίσκονται όσοι έχουν μόνο απολυτήριο λυκείου καθώς η ανεργία γι' αυτήν την ομάδα φτάνει το 32% -για όσους έχουν αποφοιτήσει το πολύ προ πενταετίας- και στο 9% για όσους έχουν αποφοιτήσει από πέντε χρόνια και παραπάνω.
Μάλιστα, ενώ οι άνδρες απόφοιτοι λυκείου βρίσκουν έστω και χαμηλόμισθες εργασίες, η θέση των αντίστοιχων γυναικών είναι δεινή.
Από τους κλάδους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, σε χειρότερη μοίρα βρίσκονται οι απόφοιτοι των φυσικών και των ανθρωπιστικών επιστημών.
Αντίθετα οι σπουδές σε νομική, πληροφορική και πολυτεχνεία φαίνεται ότι εξασφαλίζουν καλύτερη πρόσβαση στην αγορά εργασίας.
«Ζητούμενο για την ελληνική κοινωνία και την οικονομία είναι να μειωθεί η ανεργία, αλλά και η ετεροαπασχόληση σε εργασίες κατώτερων προσόντων, ώστε και η κοινωνική δικαιοσύνη να υπηρετηθεί, αλλά και η ανάπτυξη της χώρας να διασφαλισθεί» ανέφερε, κατά την παρουσίαση της μελέτης, η πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής Μορφωτικής και Αναπτυξιακής Πρωτοβουλίας κ. Εφη Τσιότσιου.
Ο γραμματέας ΑΕΙ του ΥΠΕΠΘ κ. Αθ. Κυριαζής τόνισε ότι «η εντυπωσιακή επέκταση των ΑΕΙ την τελευταία 15ετία έχει φέρει όλους μας μπροστά σε αναγκαίες αποφάσεις. Χρειάζεται υιοθέτηση πλαισίων ποιότητας, διαδικασιών αποτίμησης, ενίσχυση της αυτονομίας καθώς και αύξηση της χρηματοδότησής τους.
Οι αλλαγές απαιτούν χρόνο, καλή προετοιμασία και κοινωνικές συναινέσεις»
Κοινωνική κοροϊδία και "νόμιμη" απάτη, δηλαδή, για να εξασφαλίζουν μερικοί θέσεις, προνόμια και χρηματοδότηση για τα project τους.
Έγινε επεξεργασία από τον/την slide στις Παρ, 06 Αύγ 2010 7:12 pm, 2 φορές συνολικά
Ο σκοπός του πανεπιστημίου είναι η καλλιέργεια και διατήρηση ενός υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκού περιβάλλοντος έρευνας και εκπαίδευσης και να παράγει συνεχώς καινούργια γνώση και επιστήμονες με ικανά προσόντα έχωντας το κατάλληλο παραγωγικό διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό. Αυτό θα έπρεπε να είναι το μόνο συμφέρον του πανεπιστημίου και όχι τοπικιστικοί, εμπορικοί, πελατειακοί και ψηφοθηρικοί λόγοι.
Τα περισσότερα ιδρύματα στην Ελλάδα (ΑΕΙ και ΤΕΙ) έχουν γίνει καθαρά για τους ανωτέρω τοπικιστικούς λόγους. Δυστυχώς το Πανεπιστήμιο Αιγαίου είναι ένα από αυτά τα ιδρύματα. Ίσως αυτή η συνένωση να επέλθει με την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Γιατί να πάει κάποιος στην Κοζάνη, Κομοτηνή, Σάμο ή Λήμνο να σπουδάσει ενώ θα μπορεί με περίπου το ίδιο κόστος φοιτιτικής ζωής (ενοίκια, φαγητό, μετακινήσεις, κτλ.) να μείνει στο σπίτι του στην Αθήνα ή Θεσσαλονίκη ή κάπου αλλού και να ξεκινήσει τις σπουδές του στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο στην πόλη του? Λαμβάνοντας υπόψη το πιο πιθανό να δημιουργηθούν αυτά τα ιδρύματα στις 2 μεγαλύτερες πόλεις, τουλάχιστον στην αρχή, αρκετά δημόσια ιδρύματα θα αναγκαστούν είτε σε συνένωση με άλλα είτε σε κλείσιμο λόγω έλλειψης εισερχομένων φοιτιτών αλλά και διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού, αρκετοί νέοι καθηγητές θα είναι αυτοί που θα δεχτούν να δουλέψουν σε ιδιωτικά ιδρύματα, καθώς δεν θα είναι αναγκασμένοι ούτε να γίνουν τσιράκια κανενός για να δουλέψουν στα δημόσια.
Βέβαια είναι λογικό να αναρρωτηθεί κανείς για την αξιολόγηση και αξιοκρατία των ιδιωτικών ιδρυμάτων, αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα. Επιγραμματικά θα πω πως αν το ίδρυμα αυτό είναι αξιόλογο και αξιοκρατικό θα φανεί μετά από μια πάροδο 5-7 χρόνων τουλάχιστον, εφόσον οι πρώτοι απόφοιτοι βγουν στην αγορά εργασίας και αναλόγως αν τους απορροφήσει στον ίδιο βαθμό με τους απόφοιτους δημοσίων ιδρυμάτων θα έχουν περάσει ένα αρχικό στάδιο "εξετάσεων". Δεν θέλω να αναφερθώ σε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, καθώς δεν είναι αυτό το θέμα μας εδώ.
Συμφωνώ με τον slide ότι υπάρχουν κάποια μεταπτυχιακά που εξυπηρετούν κάποιο είδος "βιομηχάνιας" στην απόκτηση τους,δηλαδή μεταπτυχιακά που είτε δεν προσφέρουν κάτι καινούργιο στον τομέα είτε είναι εντελώς "άχαρα", χωρίς δομή, χωρίς να δικαιολογούν το επίπεδο τους ή να υπάρχει κάποιος έλεγχος ποιότητας και αξιοπιστίας, αλλά υπάρχουν για να πλουτίζουν κάποιοι ιδιώτες ή όμιλοι. Ωστόσο πιστεύω πως τα μεταπτυχιακά είναι σχεδόν απαραίτητα, όχι απλώς σαν διαδικασία το να κάτσεις πάλι σε μια αίθουσα και να διδάσκεσαι πάλι ίδια μαθήματα ή να διαβάζεις ξάνα βιβλία παρόμοια με όσα είχες στο παρελθόν, αλλά κύριως θα πρέπει να σου προσφέρουν άμεση εμπειρία και "εξάσκηση" σε ένα περιβάλλον δημιουργικό και παραγωγικό μέσα από ακαδημαϊκή καθοδήγηση και ερεθίσματα, και να σε προετοιμάζουν είτε για την "βιομηχανία", δηλαδή αγορά εργασίας, είτε για ανώτερη ακαδημαϊκή καριέρα ή ερευνητής. Να δικαιολογούν πραγματικά το λόγο ύπαρξης τους αλλά και να δείχνουν αμέσως σε τι υπερτερεί κάποιος που έχει μεταπτυχιακό από κάποιον που δεν έχει στον ίδιο τομέα, ακόμα και αν ο δεύτερος έχει 2-3 χρόνια εργασιακής εμπειρίας.
Ίσως παραείναι ρομαντικές αυτές οι σκέψεις για την Ελλάδα, αλλά αν δεν έχουν στόχο να αποκτήσουν ποιότητα και να είναι αξιόλογοι, δεν θα δούμε ποτέ πρόοδο. Απλώς θα γίνονται σποραδικά βήματα, ένα μπρος, 2 πίσω. Καλύτερα να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό για σπουδές μετά το λύκειο και πιθανώς στην αγορά εργασίας εκεί.
δεν νομιζω και γω να αλλαξει κατι στο σκηνικο! και αυτο δεν ειναι μονο για την Ελλαδα, ειναι παγκοσμιο φαινομενο! ανοιγουν σχολες, διασπαζονται απο αλλες για την αναπτυξη της περιφεριας την οποια και συντηρουν! γιατι κακα τα ψεμματα, εμεις οι φοιτητες συντηρουμε την επαρχια και οι φανταροι! αν δεν ημασταν εμεις τιποτα δεν θα γινοταν! και μας εχουν πει στην σχολη μας οι καθηγητες οτι η κοινωνικη ανθρωπολογια ειναι διασπαση της δικης μας σχολης(κοινωνιολογια) δεν ξερω κατα ποσο αυτο ευσταθει.... τεσπα το θεμα ειναι οτι ολες οι σχολες εχουν καταντησει απλα να ειναι πολυτελεια για τις οικογενειες. κακα τα ψεμματα, καμια σχολη δεν εχει καλη επαγγελματικη αποκατασταση, καμια! μην δουλευομαστε και μεταξυ μας! το μεσο κυριαρχει στην Ελλαδα για καλα! και δεν φτανει ετσι οπως εχουν γινει τα πραγματα μονο το πτυχιο! θελεις ενα καρο και αν μετα σε παρουν γιατι θα πρεπει να σε χρυσωπληρωνουν! φαυλος κυκλος....
Fraoulitsa δεν είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Όπως παραθέτω στο πρώτο post που άνοιξε αυτό το topic, στην Ευρώπη (συγκεκριμένα αναφέρω Γαλλία, Φιλανδία, Δανία) συνενώνουν Πανεπιστήμια και τμήματα (ή αντίστοιχα καταργούν άλλα), ώστε να δημιουργήσουν πιο σταθερά και παραγωγικά ιδρύματα αλλά και να δικαιολογήσουν τον λόγο ύπαρξης ενός τμήματος.
Δεν είμαι αντίθετος ως προς την ύπαρξη ενός πανεπιστημίου ή τμήματος σε μια περιοχή της περιφέρειας, απεναντίας μερικές περιοχές αποτελούν ιδανικά μέρη για συγκέντρωση στην έρευνα και την εκπαίδευση. Είμαι όμως κατηγορηματικά αντίθετος στην διμιουργία πανεπιστημίων και τμημάτων καθαρά για λόγους τοπικιστικούς και τουριστικούς, όπως ανέφερα σε προηγούμενο μου post, χωρίς να δικαιολογούν το λόγο ύπαρξής τους με ακαδημαϊκά κριτήρια. Δεν ζούμε σε ένα καθεστώς ομηρίας και εκβιασμού.
Για να αναβαθμιστεί μια περιοχή δεν είναι ανάγκη να "θυσιάσουν" νέους φοιτιτές υπόσχομενοι τυχόν "επιβραβεύσεις" για το μέλλον τους, συνήθως με τη μορφή επαγγελματικής αποκατάστασης. Υπάρχουν σοβαρότερα και πιο αποδοτικά μέτρα που μπορεί να πάρει η πολιτεία προς αυτή την κατεύθυνση.
Όσον αφορά το μύθο περί επαγγελματικών δικαιωμάτων και αναγνωρίσεων θα αναφερθώ σε άλλο post, διότι θα χαλάσουμε το θέμα εδώ.
Αν οι υπεύθυνοι ήθελαν πραγματικά να διορθωθούν τα πράγματα στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα ακολουθούσαν άλλη πορεία.
Η πραγματικότητα είναι πως χώρα χρειάζεται ικανούς πτυχιούχους και όχι μεταπτυχιακά project-άκια, προσωποπαγή διδακτορικά προγράμματα και θέσεις τομέων/εργαστηρίων/επιτροπών για την εξέλιξη των μελών ΔΕΠ.
Επομένως, τα ακαδημαϊκά ιδρύματα που πρέπει να καταργηθούν είναι τα εξής:
Αν αφιερώσετε λίγη ώρα για να μελετήσετε τα προσφερόμενα γνωστικά αντικείμενα που θεραπεύουν τα παραπάνω ιδρύματα θα καταλάβετε πως δεν έχουν κανέναν ακαδημαϊκό λόγο ύπαρξης στις συγκεκριμένες τοποθεσίες και με την ισχύουσα θεσμική οργάνωση - όλα καλύπτονται από άλλα ιδρύματα, τα οποία επιπλέον έχουν καλύτερες συνθήκες για την εκπλήρωση του εκπαιδευτικού, οικονομικού και κοινωνικού ρόλου που καλείται να εξυπηρετήσει η τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Παράλληλα, πρέπει να υπάρξει αναδιοργάνωση και ενίσχυση των επιμέρους τμημάτων στις σχολές των ΑΕΙ και των ΤΕΙ.
Προφανώς το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας στρατηγικής θα ήταν τεράστιο καθώς το "λόμπι" των πανεπιστημιακών κύκλων είναι αρκετά ισχυρό και θα βρει συμμάχους στους τοπικούς "δημογέροντες" που δήθεν νοιάζονται για το καλό του τόπου τους, στους "ανήσυχους συγγενείς/καθηγητές" που δήθεν νοιάζονται για το καλό των παιδιών και στους "νέους φοιτητές/σπουδαστές" που απλώς ήθελαν ένα "καλό και σίγουρο χαρτί".
Όλοι αυτοί, μαζί με όλες ανεξαιρέτως τις πολιτικές ηγεσίες του 20ου αιώνα, είναι οι υπεύθυνοι για την κατάντια του εκπαιδευτικού συστήματος της Ελλάδας.
Ο καθένας τους έχει συμβάλει, στο μέτρο που μπόρεσε και ανάλογα με το επίπεδο εμπλοκής του στην όλη ιστορία, στη δημιουργία και συντήρηση αυτής της άρρωστης κατάστασης.
Oι προβλέψεις για ίδρυση νέου ΑΕΙ στην Ήπειρο επαληθεύτηκαν και επισήμως.
Παράθεση:
Στο νέο πανεπιστήμιο εντάσσονται τέσσερα τμήματα του πανεπιστημίου Ιωαννίνων που εδρεύουν στο Αγρίνιο.
Συγκεκριμένα:
* Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων
* Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων και Τροφίμων
* Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών
* Μάρκετινγκ Αγροτικών Προϊόντων
Για το τέταρτο τμήμα, Μάρκετινγκ Αγροτικών Προϊόντων, θα πρέπει να επισημανθεί πως δεν έχει λειτουργήσει, αλλά έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ίδρυσης, με την υπογραφή του σχετικού διατάγματος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μάλιστα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο τμήμα, σε περίπτωση που το υπουργείο Παιδείας αποφασίσει να λειτουργήσει το νέο πανεπιστήμιο από το ερχόμενο ακαδημαϊκό έτος -κάτι που δεν ξεκαθαρίζεται στην τροπολογία- δεν θα μπορεί να δεχθεί φοιτητές, καθώς δεν εντάχθηκε στο μηχανογραφικό δελτίο και ως εκ τούτου δεν έχει επιλεχθεί από κανέναν φοιτητή.
Επιλεκτικα σας μεταφέρω εδώ κάποια σημεία που αφορούν το Πανεπιστήμιο Αιγαίου:
Κατάργηση – Συγχώνευση Τμημάτων Πανεπιστημίων
Τμήμα Πολιτιστικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας Παν. Αιγαίου. ¶νευ σαφούς γνωστικού αντικειμένου. Προσπαθούν από το 2006 να αλλάξουν τον τίτλο σε Τμήμα Πληροφορικής. Δεν γίνεται αποδεκτό από το ΣΑΠΕ, αφού το 90% των μελών ΔΕΠ είναι σε γνωστικά αντικείμενα ξένα προς την πληροφορική.
Τα απομονωμένα Τμήματα που έχουν ιδρυθεί ή που ήδη λειτουργούν πρέπει να καταργηθούν ή να μεταφερθούν στις έδρες των Πανεπιστημίων, στα οποία υπάγονται. Το ίδιο ακριβώς και για Τμήματα χωρίς συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο.
Τμήμα Κοινωνιολογίας Παν. Αιγαίου: Να ενσωματωθεί στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας & Ιστορίας
Τμήμα Πολιτιστικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας Παν. Αιγαίου. ¶νευ σαφούς γνωστικού αντικειμένου. Γίνεται προσπάθεια από το 2006 να αλλάξουν τον τίτλο σε Τμήμα Πληροφορικής. Δεν γίνεται αποδεκτό από το ΣΑΠΕ, αφού το 80% των μελών ΔΕΠ είναι σε γνωστικά αντικείμενα ξένα προς την πληροφορική.
Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων & Συστημάτων. ¶νευ σαφούς γνωστικού αντικειμένου. Το Τμήμα δεν αναγνωρίζεται από το ΤΕΕ, αφού τα μέλη ΔΕΠ στην μεγάλη πλειοψηφία τους δεν είναι μηχανικοί, ενώ το ΠΠΣ δεν περιέχει τον απαιτούμενο κορμό υποχρεωτικών μαθημάτων για μηχανικούς. Να αναβαθμιστεί, αφού μεταφερθεί στην έδρα της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αιγαίου μαζί με τα άλλα δύο Τμήματα Μηχανικών.
