Γράφει η Γεωργία-¶ννα Μπιτζανάκη:
Καθώς στις μέρες μας η ανθρωπιστική κρίση των αραβικών χωρών επιδεινώνεται και η χρηματοπιστωτική κρίση στη δύση λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις καλούμαστε να αποτελούμε καθένας μονομερώς απΆ την πλευρά του, αλλά και μαζί σαν ένα ενιαίο σύνολο ταυτόχρονα, μέρος αυτού του κόσμου.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν την ύπαρξη ενός απολικού συστήματος, δεδομένης της απουσίας δυνάμεων βεληνεκούς όσο του παρελθόντος, όπως επίσης πολλοί είναι οι υποστηρικτές της ύπαρξης πολυπολικού συστήματος, με βάση την ανάπτυξη ή την τόνωση δυνάμεων, όπως της Κίνας, της Ρωσίας, του Ιράν, της Ινδίας, αλλά και των ΗΠΑ, ενώ αρκετοί επιφυλάσσονται να τοποθετηθούν. Ίσως η επιφύλαξη πάνω σε μια τέτοιου είδους τοποθέτηση να εμπεριέχει και έναν φόβο παραδοχής μιας μη αποδεκτής αλήθειας για εκείνους, επικαλυπτόμενη με την ανησυχία σχετικά με το μέλλον. Βέβαια εδώ πρέπει να αποσαφηνισθεί ότι ο φόβος και μια τρομοκρατούμενη σκέψη, δεν ωφελεί, ενώ κάποιες φορές συμβάλλει στην έλευση δυσάρεστων επιπτώσεων. Η αποδοχή πολλές φορές μας καθιστά συνένοχους.
Μιλώντας εκ του ασφαλούς, για τη χώρα μας, η κρίση, ως κρίση αξιών, έχει σαφώς διαποτίσει και τον πολιτικό κόσμο, την πολιτική σκέψη ίσως. Ποιος θα το φανταζόταν πως η πολιτική με την αριστοτελική έννοια του όρου θα φάνταζε μακρινό ιδεατό, ενώ κάποιος θα περίμενε στη χώρα που γεννήθηκε να αποτελεί βάση και σταθερή αξία ιδιαίτερα για το πολιτικό σύστημα;
Διαπιστώνοντας πια πως η κοινωνία μας χωρίζεται σε επίπεδα- υπάρχουν εκείνοι που μένουν στους δρόμους, υπάρχουν εκείνοι που μετράνε τις οικονομίες τους και βρίσκονται ένα βήμα πριν να μείνουν στο δρόμο, υπάρχουν εκείνοι που καλούνται να βγουν για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας με νέους «όρους στο παιγνίδι», υπάρχουν εκείνοι που θα δουλέψουν με νέους όρους προσπαθώντας να ξεχάσουν ό,τι γνώριζαν, υπάρχουν εκείνοι που μειώνεται το εισόδημά τους, υπάρχουν εκείνοι που φεύγουν από τη χώρα, και άλλες περιπτώσεις που ίσως δεν διαφαίνονται. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η κρίση, ως οικονομική, πολλούς ξεκίνησε να τους επηρεάζει από το 2009. Ας αναλογιστούμε πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα σε καθημερινή βάση το 2009 και πόσο διαφορετικά είναι σήμερα, εν έτει 2012. Ας αναρωτηθούμε πόσο διαφορετικά θα είναι επίσης τα πράγματα στα επόμενα χρόνια. Πώς θα είναι για παράδειγμα η κατάσταση το 2015; Όποιες αλλαγές θα επέλθουν, που θα επέλθουν καθώς φαίνεται είναι αναπόφευκτο να ανατραπεί, όμως τι είδους αλλαγές θα είναι, και κατά πόσο θα επηρεάσουν τις ζωές όλων;
Εκτός του να αγωνίζεται κανείς το οποίο είναι κάτι το απαραίτητο εάν και εφΆ όσον βέβαια δεν επιθυμεί να είναι παθητικός δέκτης των γεγονότων, ας μην χάνει την αισιοδοξία του. Ας διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, ας ανακαλύψουμε την εσωτερική μας δύναμη που όλοι μας κουβαλάμε, και ας μην επιτρέψουμε την διάλυση και του θυμικού μας, ώστε να αποδειχτούμε δυνατότεροι των περιστάσεων. Αυτό που συμβαίνει γύρω μας ίσως μας δίνει και μια ευκαιρία να είμαστε περισσότερο αυστηροί με θέματα που μας αφορούν, να είμαστε αυστηροί για παράδειγμα με την ανικανότητα προσώπων σε μείζονος σημασίας θέσεις.
Μακάρι οι εξελίξεις να έχουν θετική έκβαση εν τέλει, και εάν όχι, να μπορούμε τουλάχιστον να τις αξιολογήσουμε θετικά...
Πηγές εικόνων (επιμέλεια από ομάδα σύνταξης MyAegean): (RamyRaoof), (FibonacciBlue)
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
By 
