Επιμέλεια: Μιχάλης Κόλλιας
Καλοκαίρι του 2012, δεκαέξι χρονών μέσα σε αυτήν την ανήσυχη εφηβεία, όχι βέβαια ότι τώρα μεγαλώσαμε πολύ. Θυμάμαι λοιπόν εκείνο το καλοκαίρι να ξυνπάω το πρωί και το ραδιόφωνο να παίζει ένα τραγούδι με εκπληκτικούς στίχους, ιδίως στο ρεφρέν «κλείνω τα μάτια και η θάλασσα είναι άδεια, τα καλοκαίρια μόνο ήξερα να ζω, τόσα φιλιά, τόσα νησιά, τόσα καράβια, πού είναι τώρα που τα θέλω να πιαστώ;».
Χαράχθηκαν μέσα στο μυαλό μου αυτοί οι στίχοι. Δεν ήξερα ποιος το λέει. Πάσχιζα στο διαδίκτυο πληκτρολογώντας τους στίχους για να βρω τον καλλιτέχνη και το αυτό το τραγούδι (για την ιστορία πρόκειται για το «Σκυλίσια μέρα»). Αυτό ήταν από τότε λάτρεψα φυσικά το Μίλτο Πασχαλίδη και τα τραγούδια του. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για το ποιος είναι ο Μίλτος Πασχαλίδης. Άλλωστε, η παρακάτω συνέντευξη μιλάει από μόνη της.
Μίλτο πλέον δεν είσαι μόνο μουσικός αλλά λογοτέχνης και αρθρογράφος ("Ημεροδρόμος"). Ποια είναι η ιδεολογία σου λοιπόν ως καλλιτέχνης; Γιατί ασχολείσαι με αυτά; Επιθυμείς κάτι να περάσεις;
Γράφω και τραγουδώ για να γλιτώσω τον ψυχίατρο. Μέσα από αυτά που κάνω, έχω μόνο ιστορίες να πω, δεν έχω μηνύματα να περάσω. Τώρα, ως πολίτης, η ιδεολογία μου είναι αριστερή, όμως στα τραγούδια μου δεν έχω καμία διάθεση διδακτισμού. Αν ο κόσμος αποδέχεται τώρα μηνύματα μέσα από τα τραγούδια, αυτό μου δίνει μεγάλη συγκίνηση και χαρά.
Θα έλεγες πως έχεις επιρροές από καλλιτέχνες της διεθνούς μουσικής σκηνής; Κι αν ναι, ποιούς θα μπορούσες να αναφέρεις;
Έχω επιρροές από πολλούς και έχουν περάσει στη μουσική μου περισσότερο υποσυνείδητα. Οι επιρροές μου δεν θέλω να είναι πρόδηλες στα τραγούδια μου, οπότε και αποφεύγω να τις χρησιμοποιώ όσο γίνεται. Μουσικές επιρροές έχω από το δημοτικό τραγούδι, τον Μαρκόπουλο, τον Θεοδωράκη τον Dylan, τον Springsteen και τον Sting.
Υπάρχουν καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς και δεν έχει τύχει μέχρι τώρα;
Στην Ελλάδα με όλους όσους ήθελα έχω συνεργαστεί και ίσως λιγότερο από ότι ήθελα με τα αδέρφια Κατσιμίχα, ενώ θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με τον Sting και τον Springsteen, αν και δεν το βλέπω.
Μίλτος Πασχαλίδης - Χρήστος Θηβαίος | Συναυλία στο Ν. Ηρακλείου Κρήτης 2014
Ένας μουσικός που ξεχωρίζεις ιδιαίτερα από αυτούς που έχεις συνεργαστεί;
Αναμφίβολα τον Θύμιο Παπαδόπουλο. Πρόκειται για έναν καταπληκτικό μουσικό ο οποίος παίζει δεκαέξι πνευστά. Είναι ένας πολύ μεγάλος δημιουργός και μου δίνει μεγάλη χαρά να παίζω μαζί του. Ξεχωρίζω επίσης τη Μιρέλα Πάχου που για μένα είναι ένα μουσικό θηρίο και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο ένα δέκατο των δυνατοτήτων της.
Έχεις αναφέρει ότι μικρός ήθελες να μάθεις φλογέρα αλλά η μητέρα σου σε έστειλε να μάθεις κιθάρα τελικά έμαθες ποτέ;
Όχι δεν έμαθα ποτέ και ως απωθημένο μάλλον χρησιμοποιώ πολύ στα τραγούδια μου πνευστά όργανα.
Το μουσικό σου πρόγραμμα φέτος στον "Σταυρό του Νότου" ονομάζεται «Αυτοί μου λείπουν πιο πολύ» και αναφέρεται στους καλλιτέχνες με τους οποίους έχεις συνεργαστεί και έχουν πλέον «φύγει». Πώς νιώθεις μετά από κάθε live για αυτούς τους ανθρώπους; Σου λείπουν περισσότερο; Νοσταλγείς όμορφες καλές στιγμές που είχες μοιραστεί μαζί τους;
Δεν νοσταλγώ τίποτα, απλά θυμάμαι με καθαρή ματιά. Στον κήπο του Μεγάρου το καλοκαίρι η συναυλία που έδωσα με ζόρισε πολύ συναισθηματικά είναι η αλήθεια αλλά στην χειμερινή περιοδεία καθόλου, περισσότερο νιώθω χαρά που τους θυμάμαι με τον «τρόπο» μου παρά θλίψη. Ξέρεις, όταν μεγαλώνουν οι άνθρωποι, καλούνται πολύ συχνά να «συνομιλούν» με τους νεκρούς, οι οποίοι δεν είναι μόνο από τον επαγγελματικό χώρο αλλά και συγγενείς και φίλοι.
Πέρα από τα live στον "Σταυρό", ταξιδεύεις και παίζεις σε όλη την Ελλάδα, ποια είναι λοιπόν η πόλη ή τόπος που εσύ ξεχωρίζεις, πέρα από Κρήτη και Καλαμάτα;
Δεν μπορώ να σου πω, κατά καιρούς έχω παίξει στην Θεσσαλονίκη, στη Λευκωσία, στα Χανιά, στα Γιάννενα, πόλεις δηλαδή που πάντα νιώθω όμορφα, αλλά πάντα υπάρχει κάποια πόλη που μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Μίλτος Πασχαλίδης - Χρήστος Θηβαίος - Μιρέλα Πάχου | Συναυλία Ηράκλειο Κρήτης 2014
Ποιες είναι οι μουσικές σου «σχέσεις» με τη Ρόδο;
Καταρχάς ο Καζούλης καθώς ήταν ο πρώτος μουσικός που γνώρισα εκεί και φυσικά ο Αγαπητός και η Μιρέλα Πάχου και επίσης ο Τάκης Βούης με τον οποίο όμως έχουμε χαθεί.
Πότε έπαιξες πρώτη φορά στη Ρόδο;
Έπαιξα το 1995 στο "Ηριδανός" (πλέον "Μέθεξις").
Υπάρχει πιθανότητα να γίνει φέτος κάποιο live εδώ στη Ρόδο;
Δεν το γνωρίζω, αλλά το εύχομαι.
Ηχογραφείς κάτι καινούργιο τελευταία;
Ηχογραφώ, αλλά δεν είναι της παρούσης. Μέσα στο 2015 θα υπάρξουν και εκδόσεις και ίσως παραπάνω από ένα δίσκο.
Υπάρχει κάποιο δικό σου τραγούδι που εσύ να έχεις μια μικρή αδυναμία;
Ίσως το «Φωτιά μου» αν και πάντα στα lives έρχονται στο προσκήνιο τραγούδια ανάλογα με τη διάθεση που υπάρχει και φυσικά υπάρχουν και αυτά που κατά καιρούς τα ξεχνώ που έρχονται να μου πουν «με ξέχασες». Υπάρχει λοιπόν πάντα μια ποικιλία.
Πώς προέκυψε στη ζωή σου η συγγραφή βιβλίων;
Μου περισσεύανε λέξεις από τα τραγούδια μου. Τρέχανε από τα μπατζάκια μου.
Σε δηλώσεις σου έχεις αναφέρει ότι ξεχωρίζεις λίγο περισσότερο το βιβλίο σου για τον Άλκη Αλκαίο γιατί;
Γιατί είναι ένα βιβλίο που μιλάει για ένα φίλο μου που, ενώ ήταν ουσιαστικά πασίγνωστος στο ευρύ κοινό για τα τραγούδια του, ήταν «αόρατος», καθώς δεν τον γνώριζε κανείς ουσιαστικά. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν έκανε δημόσιες εμφανίσεις. Γράφοντας λοιπόν ένα βιβλίο για αυτόν, νιώθω ότι φέρνω τον κόσμο πιο κοντά στο να καταλάβει ποιος είναι ο Άλκης και προσωπικά νιώθω μεγάλη χαρά που ο κόσμος αγάπησε αυτό το βιβλίο.
Πώς είναι συναισθηματικά για τον Μίλτο Πασχαλίδη να ζει στην Αθήνα του 2015 πλέον;
Εγώ κάνω την δουλειά μου και η κρίση τη δουλειά της, από εκεί και πέρα για όλους είναι δύσκολα αλλά είμαι και εγώ στην δουλειά μου στην προσπάθεια που κάνω. Πλέον ζω εδώ και δέκα χρόνια στην Αθήνα, πριν ζούσα για είκοσι χρόνια στην Κρήτη, αλλά πλέον για μένα ο κύκλος της επαρχίας έχει κλείσει.
Ποιοι είναι οι άνθρωποι οι οποίοι σε στηρίζουν και ίσως αποτελούν και πηγή έμπνευσης σου;
Άνθρωποι χωρίς «ονοματεπώνυμο», οι φίλοι μου και οι αγαπημένοι μου, η κόρη μου, οι γονείς μου, δηλαδή οι δικοί μου άνθρωποι.
Ποιο είναι το μήνυμα σου στον κόσμο που σε στηρίζει;
Δεν υπάρχει μήνυμα, το μόνο που υπάρχει είναι συγκίνηση, αν εγώ με τραγούδια μου και την παρουσία μου προκαλώ συγκίνηση και ο κόσμος αντίστοιχα σ`εμένα τότε πάμε καλά, αν υπάρχει αδιαφορία τότε κάτι δεν πάει καλά.
Το 2005 στο Θέατρο Βράχων τον Ιούνιο έδωσες μια συναυλία για την συμπλήρωση δέκα χρόνων στην καριέρα σου («Έχουν περάσει χρόνοι δέκα») στην οποία συμμετείχαν καλλιτέχνες με τους οποίους είχες συνεργαστεί τότε. Φέτος που συμπληρώνεις 20 χρόνια καριέρας θα υπάρξει κάτι αντίστοιχο;
Ναι , θα κάνω μια αντίστοιχη συναυλία στις αρχές του Ιούνη στο Θέατρο Βράχων με τους φίλους της δεύτερης δεκαετίας.
«Έχουν περάσει χρόνοι δέκα»: στιγμιότυπα από τη συναυλία στο Θέατρο Βράχων (2015)
Για το e-περιοδικό της κοινότητας My.Aegean.gr
Μιχάλης Κόλλιας
______
Επιμέλεια φωτογραφικού συνοδευτικού υλικού από ομάδα σύνταξης MyAegean: πηγές από φωτογραφίες αρχείου.