Συνέντευξη Γιώργου Αυτιά στο Φοιτητικό Ραδιοφωνικό Σταθμό της Σάμου «Χώρος 94.2» την Κυριακή 5 Μαρτίου 2006.
«Πονάω όταν βλέπω τη Σάμο να είναι στη γωνιά...»
επιμέλεια: Τάσος Μουσέλλης & Αποστόλης ΣκαρλήςΜε αφορμή την συμπλήρωση των 10 χρόνων του σταθμού μας «Χώρος 94,2» βρεθήκαμε στον αέρα με το δημοσιογράφο, με καταγωγή από τη Σάμο,τον κο Γιώργο Αυτιά.
- Με αφορμή τα 10 χρόνια του σταθμού μας, έχουμε την τιμή και τη χαρά να φιλοξενήσουμε στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής μας γραμμής, τον άνθρωπο που μας λέει κάθε μέρα «Καλημέρα Σας», το δημοσιογράφο που πέρυσι πήρε το βραβείο της Ένωσης Ευρωπαίων δημοσιογράφων, τον δικό σας άνθρωπο (επειδή κατάγεται από τη Σάμο), τον κ. Γιώργο Αυτιά. Κύριε Αυτιά, σας ευχαριστούμε που μας κάνετε την τιμή να σας φιλοξενούμε στη συχνότητά μας.
- Είναι δική μας η χαρά που φιλοξενούμαι στη Σάμο από παιδιά που σπουδάζουν. Να ξέρετε ότι πριν από πολλά χρόνια, όταν ήσασταν ακόμα στο Δημοτικό, εμείς δίναμε μια μεγάλη μάχη για να έρθει το Πανεπιστήμιο στο Καρλόβασι. Θυμάμαι το άρθρο του «Σαμιακού Βήματος» (μια πολύ παλιά παραδοσιακή εφημερίδα της Σάμου) που έφερε την υπογραφή μου, με τίτλο «Δώστε το Πανεπιστήμιο στο Καρλόβασι!». Αν θέλετε, ως ιστορικό αυτής της υπόθεσης, μπορείτε να πάτε στο «Σαμιακό Βήμα», να ανατρέξετε σε αυτό άρθρο και, πράγματι, παιδιά, την επομένη το Πανεπιστήμιο δόθηκε στο Καρλόβασι.
- ...είναι η χρονιά που ξεκίνησε το Μαθηματικό, το 1987. Και στη συνέχεια το 1998 ιδρύθηκε το τμήμα Πληροφορικής, ενώ το 2000 το τμήμα Στατιστικής. Κύριε Αυτιά, πώς έγινε και ήρθε το Πανεπιστήμιο στο Καρλόβασι και όχι στο Βαθύ;
- Σε ένα νησί θα πρέπει να υπάρχει ισόρροπη ανάπτυξη. Αν στο ένα τμήμα (του νησιού) επενδύσουμε στον τουρισμό, στο άλλο τμήμα θα επενδύσουμε στη γνώση. Αν στο ένα τμήμα επενδύσουμε στο εμπόριο, στο άλλο τμήμα θα επενδύσουμε στον τουρισμό. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι η ισόρροπη ανάπτυξη είναι ό,τι καλύτερο σε μια περιοχή. Το Καρλόβασι έπρεπε να πάρει το Πανεπιστήμιο και το πήρε. Αυτό είναι το δίκαιο για ένα μέρος, για ένα νομό.
- Ξεκινήσαμε βέβαια την κουβέντα μας λίγο διαφορετικά. Καταρχάς, να μάθουμε λίγα πράγματα για εσάς... Γεννηθήκατε εδώ και ζήσατε σε μια κωμόπολη, το Μαραθόκαμπο, έτσι δεν είναι;
- Έζησα στο Μαραθόκαμπο, μέχρι την 4η Γυμνασίου πήγαινα στο Γυμνάσιο Μαραθοκάμπου, μετά φροντιστήριο στην Αθήνα, το 1975 πέρασα στη Νομική Αθηνών...
- Λύκειο πήγατε στην Αθήνα;
- Η 5η τάξη Γυμνασίου (δεν υπήρχε Λύκειο τότε) έγινε στην Αθήνα. Έπρεπε να πάμε στην Αθήνα εγώ και η αδερφή μου. Η αδερφή μου ήθελε να περάσει στην ιατρική και είναι γιατρός τώρα στο Νοσοκομείο Παίδων, εγώ έπρεπε να κάνω φροντιστήριο για Νομική... Πήγαινα για δικαστής, αλλά στα μισά του δρόμου άλλαξα και επέλεξα τη δημοσιογραφία επειδή έβλεπα ότι ήταν το επάγγελμα του μέλλοντος.
- Μας προλαβαίνετε στις ερωτήσεις που θέλουμε να σας κάνουμε. Καταρχάς, το ότι περάσατε στο Πανεπιστήμιο ήταν παιδικό σας όνειρο;
- Κοίταξε να δεις... Όνειρό μου δεν ήταν να μπω στο Πανεπιστήμιο, όνειρό μου ήταν να καταφέρω στη ζωή μου αυτό που θα μου έδινε τη δυνατότητα να μπορέσω να προσφέρω στον τόπο μου. Μπαίνω στο Πανεπιστήμιο, λοιπόν, βλέπω ότι πράγματι μπορούσα – με πολλούς και καλούς φίλους από τη Σάμο – να κάνω κάτι, και είδα ότι η Δημοσιογραφία ήταν η οδός, ο Δούρειος Ίππος, το εφαλτήριο για να μπορέσω να προσφέρω κάτι περισσότερο. Τελειώνω τη Νομική, πάω στο Βέλγιο, κάνω οικονομικά και δημοσιογραφία και φεύγω 3 χρόνια για την Αμερική, στη Νέα Υόρκη, όπου εκεί κάνω διδακτορικό για Δημοσιογραφία, Πολιτικές Επιστήμες, Δημόσιο Δίκαιο και Κυβερνητική. Η Κυβερνητική είναι νέα επιστήμη, η οποία υλοποιεί αυτό που θεωρητικά υπάρχει στα βιβλία.
- Οπότε μπορείτε αν θέλετε να διδάξετε και σε Πανεπιστήμιο, έχοντας αυτό το διδακτορικό...
- Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.... «Μάθε τέχνη κι ας τηνε», που λένε οι παλιοί.
- Πώς ξεκίνησε η σχέσης σας με τη δημοσιογραφία;
- Η σχέση μου με τη δημοσιογραφία ξεκίνησε από το πρώτο άρθρο που έγραψα στο «Σαμιακό Βήμα».
- Ποια χρονιά;
- Το 1973. Και το πρώτο μου ρεπορτάζ στην τηλεόραση έγινε το 1977 με τον Αθανασίου.
- Έπειτα ήρθε και το ραδιόφωνο;
- Μετά ήρθε και το ραδιόφωνο. Ξέρετε... η δημοσιογραφία είναι έρωτας, είναι αρρώστια, είναι μεράκι.
- Η πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στον ΑΝΤ1;
- Όχι... η πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση ήταν το ’77 όταν για πρώτη φορά μπήκα με κάμερα εκεί που διορθώνουν τα γραπτά για τις εισαγωγικές του Πανεπιστημίου.
- Στην κρατική τηλεόραση, έτσι;
- Ακριβώς! Μετά ήρθε ο «Αθήνα 984», μετά πήγα στην «Ημερησία», στην «Απογευματινή», στα «Επίκαιρα»... μεγάλη διαδρομή... και η τηλεόραση έρχεται ως ωρίμανση όλων αυτών. Έπρεπε να οπτικοποιήσω, την καθημερινότητα, μέσα από το φόρο, το μισθό, τη σύνταξη, την αγωνία του Έλληνα. Και βέβαια έτσι ήρθε η επιτυχία.
- Εξαιτίας της τηλεόρασης, γράψατε ένα βιβλίο.... Περνούσε από το μυαλό σας ότι κάποια στιγμή θα γράφατε αυτό το βιβλίο;
- Όχι, δεν πέρασε... Όπως δεν ήξερα ότι και οι Έλληνες θα ξυπνούσαν για μένα το πρωί στις 6. Αν μου λέγανε τότε, όταν ήμουν στο Γυμνάσιο του Μαραθοκάμπου, ότι «κάποια στιγμή θα καταφέρεις να είσαι καλύτερο από το δάσκαλό σου κλπ» θα γέλαγα... Κι όμως, η Ελλάδα ξυπνάει μαζί μας. Ένα εκατομμύριο Έλληνες μου λένε «Καλημέρα» κάθε πρωί. Τους ευχαριστώ και τους ευγνωμονώ. Είμαστε πάνω στα θέματα του κόσμου, έγραψα αυτό το βιβλίο... Και τώρα εσείς πρέπει να μάθετε και αυτό: Όλα τα έσοδα του βιβλίου θα πάνε στα γηροκομεία της Σάμου. Εγώ δεν θα βάλω ούτε μια δραχμή στην τσέπη, επειδή πρέπει να προσφέρω στο νησί. Για το νησί θα είμαι πάντα δημοσιογράφος, χωρίς καμία άλλη ιδιότητα.
- Το βιβλίο ξεκίνησε από τις εκατοντάδες επιστολές που λαμβάνετε καθημερινά...
- Ακριβώς!
- Να προβλέψω ότι θα γράψετε και ένα δεύτερο βιβλίο...
- Έρχεται και το δεύτερο βιβλίο, πολύ σωστά προβλέπετε! Να σας πω: Μου φαίνετε ότι θα γίνετε πολύ καλός δημοσιογράφος! Έχετε πολύ καλή αίσθηση! Θα γράψω και δεύτερο βιβλίο... Και όλα τα έσοδα των βιβλίων θα πηγαίνουν στα γηροκομεία της Σάμου, για να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας. Αυτοί οι οποίοι δούλεψαν για μας, έχτισαν σχολεία, υδραγωγεία, τους δρόμους... όλα αυτά...
- Επειδή είμαστε φοιτητικό ραδιόφωνο και μας ακούν φοιτητές, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν γίνονται κάποια σεμινάρια ραδιοφώνου – τηλεόρασης για τους φοιτητές που θα ήθελαν να ασχοληθούν σε αυτό τον τομέα.
- Αν υπάρχουν παιδιά στο Πανεπιστήμιο του Καρλοβάσου που θέλουν να ασχοληθούν με ραδιόφωνο, τηλεόραση, εφημερίδα ή οτιδήποτε άλλο, εγώ, με μεγάλη χαρά, θα πάρω 4-5 συναδέλφους και θα έρθουμε στο Καρλόβασι ένα Σαββατοκύριακο να σας κάνουμε όσα σεμινάρια θέλετε.
- Ωραία...
- Εμείς δεν είμαστε πολιτικοί που λέμε «θα», εμείς είμαστε δημοσιογράφοι. Ο δημοσιογράφος είναι το «τώρα», ο πολιτικός είναι το «θα δούμε». Εμείς λοιπόν, είμαστε του «τώρα».
- Αν σας έκαναν μια πρόταση να είστε πρόεδρος ή διευθύνων σύμβουλος σε ραδιόφωνο ή τηλεόραση ή εφημερίδα, τι θα διαλέγατε;
- Θα επέλεγα να είμαι ένας απλός στρατιώτης που να μιλάω την αληθινή γλώσσα κάθε πρωί στον κόσμο. Αυτό είναι το μεγαλύτερο αξίωμα!
- Η τηλεόραση είναι ένα «σκληρό» μέσο για όλους όσους επιλέγουν να μας ενημερώνουν καθημερινά;
- Κρεατομηχανή είναι, δεν είναι σκληρό μέσο! Συνθλίβει ανθρώπους, τους ισοπεδώνει, τους κατακρεουργεί. Είναι σαν να προχωράς σε ένα δρόμο, να πατάς πάνω σε καρφιά, φίδια και σκορπιούς, σε όλο σου το σώμα να περνάνε από δίπλα σπαθιά, δρεπανιοφόρα άρματα, ό,τι μπορείς να φανταστείς... και πανω από το κεφάλι σου να είναι κρεμασμένα σπαθιά και να προσπαθείς να ξεφύγεις για να μην ... μην... καταλαβαίνετε!
- Να πάμε σε ένα θέμα που αφορά κυρίως τους φοιτητές: Είναι το θέμα της ανεργίας. Είμαστε μια τουριστική χώρα, γνωρίζετε ότι στα νησιά οι άνθρωποι εργάζονται μόνο για 4-5 μήνες... Πιστεύετε ότι μπορούμε σε ένα βαθμό να επιλύσουμε αυτή την κατάσταση;
- Αν πάψουν οι πολιτικοί να ασχολούνται με θέματα ανεργίας, τότε θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας. Όσο οι πολιτικοί επιλέγουν αυτούς που θέλουν να τους βρουν δουλειά, τότε δεν κάνουμε τίποτα. Το θέμα της ανεργίας είναι για μένα θέμα αξιοκρατίας και τίποτε άλλο. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι «ντενεκέδες ξεγάνωτοι» και βρίσκουν δουλειά επειδή «έχουν μπάρμπα στην Κορώνη», υφυπουργό, υπουργό ή μεγαλο-δημοσιογράφο και υπάρχουν και παιδιά πολύ άξια, που ξέρουν δύο ή τρεις γλώσσες και μένουν στην «απ’έξω». Το λέω πολύ απλά.
- Κάθε χρόνο ιδρύονται νέα Πανεπιστήμια... ακούμε και για ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτά;
- Η γνώμη μου για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια είναι: Αντί να πηγαίνουν τα παιδιά στο εξωτερικό να δίνουν τόσα λεφτά... Εμείς έχουμε και πολλούς Σαμιώτες που πάνε στο εξωτερικό. Ξέρεις, πολλά δημόσια πρόσωπα της Σάμου έχουν σπουδάσει στην Ιταλία, στην Αγγλία, κλπ.
- Και όχι μόνο... άνθρωποι από όλη την Ελλάδα
- Από όλη την Ελλάδα! Έχω την εξής γνώμη: Αφού ούτως ή άλλως τα παιδιά των πλουσίων πηγαίνουν στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια του εξωτερικού, γιατί να μην τα κάνουμε στην Ελλάδα; Να μένουν εδώ στην Ελλάδα, να είναι εδώ κοντά στους γονείς τους, να γλιτώνουμε και συνάλλαγμα. Έτσι κι αλλιώς, εμάς ο πατέρας μας και η μάνα μας ούτε καράβια είχαν, ούτε βιομηχανίες, ούτε οικόπεδα... Αν γυρίσεις δεξιά-αριστερά και δεις ποια παιδιά από τη Σάμο σπούδασαν στα ελληνικά Πανεπιστήμια, θα δεις ότι ήταν παιδιά των φτωχών, των απλών, των ψαράδων, των μεροκαματιάριδων, των εργατών... καταλάβατε... Άρα δεν απειλείται κανείς αν γίνουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Κανείς δεν απειλείται! Το παιδί που διαβάζει και «κατεβάζει η γκλάβα του», όπως λέμε στη Σάμο, θα πάει καλά.
- Κάποιοι πιστεύουν ότι μπορεί να αυξηθεί και η ανεργία με αυτό.
- Γιατί να αυξηθεί; Δεν το λέτε σωστά...
- Ίσως ιδρυθούν μόνο σχολές που έχουν μεγαλύτερη απήχηση...
- Εκεί εξαρτάται από τον υποψήφιο, τι θα επιλέξει... Αν υπάρχει κορεσμός στους δικηγόρους, γιατί να επιλέξει τη Νομική; Θα πρέπει να πάει εκεί που υπάρχει άνοιγμα εργασιών.
- Κλείνοντας την κουβέντα, θα θέλαμε να μιλήσουμε και για την Σάμο, την ιδιαίτερη πατρίδα σας. Είναι ένα νησί που στερεί σε υποδομές σε σχέση με άλλα νησιά;
- Και βέβαια υστερεί σε υποδομές! Καταρχήν, δεν έχουμε πλοία, δεν έχουμε δρόμους.
- Κι αυτό με τα πλοία, είναι ένα θέμα που απασχολεί τους φοιτητές...
- Εγώ το ζω τόσα χρόνια αυτό με τα πλοία και τος δρόμους κι όλα αυτά, τα οποία συμβαίνουνε. Έχουμε τα χειρότερα καράβια που θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουνε. Είμαστε πολύ πίσω. Όταν ήμουν μικρό παιδί 6 ετών, στο Μαραθόκαμπο δένανε δύο καράβια, ο «Παντελής» και η «Δέσποινα» κάθε μέρα ή μέρα-παρά-μέρα. Τώρα αυτό δεν γίνεται. Θα πρέπει να μπουν δύο καλά πλοία, το ένα να πηγαίνει και το άλλο να έρχεται. Επίσης, δείτε με το αεροδρόμιο τι γίνεται... Το ξέρετε ότι εκπαιδεύονται στο δικό μας αεροδρόμιο οι πιλότοι, επειδή θεωρείται ως το πιο δύσκολο αεροδρόμιο του κόσμου;
- Ίσως ήταν μια κακή επιλογή να γίνει εκεί το αεροδρόμιο.
- Το αεροδρόμιο το έκαναν ανάποδα!
- Και δεν υπάρχει και συγκοινωνία προς το αεροδρόμιο...
- Και βέβαια δεν υπάρχει συγκοινωνία! Χρειάζεται λοιπόν άλλη επιλογή. Δεν μπορεί ο καθένας να κάνει τη διαθήκη του κάθε φορά για να προσγειωθεί το αεροπλάνο των 40 θέσεων στο αεροδρόμιο της Σάμου.
- Όσον αφορά τα πλοία, οι φοιτητές θέλουν γρηγορότερα πλοία επειδή ταλαιπωρούνται.
- Και καινούργια, και γρηγορότερα πλοία. Και δεν μπορεί να λέμε τόσα χρόνια για το λιμάνι του Καρλοβάσου και να είναι στα χαρτιά. Ξέρετε πόσοι βουλευτές περάσανε και σκυλέψανε πάνω στο λιμάνι του Καρλοβάσου; Ξέρετε πόσοι βουλευτές είπανε ψέματα όλα αυτά τα χρόνια στο Σαμιακό λαό για το λιμάνι του Καρλοβάσου;
- Πρέπει να περιμένουμε και την ιδιωτική πρωτοβουλία;
- Μακάρι να γινόταν αυτό! Αλλά όταν έχεις τον καθένα που λέει «έρχονται τα λεφτά», «θα γίνει το λιμάνι», «θα τελειώσει αυτή η ιστορία»... έλεος πια! Ψέματα! Ψέματα! Ψέματα! Γι ‘αυτό εγώ δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στους πολιτικούς. Δεν τους πιστεύω τους πολιτικούς πια! Πιστεύω στη δημοκρατία, πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε κοινοβουλευτισμό, αλλά δεν μπορεί να λένε ψέματα συνέχεια... Κουράστηκε ο κόσμος. Μιλάνε οι πολιτικοί στην τηλεόραση και σου λένε «α καλά, εντάξει...».
- Θα συμφωνήσουμε μαζί σας και για το οδικό δίκτυο... Θα πρέπει να κάνουμε το γύρο του νησιού για να πάμε από το ένα χωριό στο άλλο.
- Να σας πω κάτι... Εγώ είμαι 49 ετών τώρα. Το δρόμο Βαθέος – Καρλοβάσου ποτέ δεν τον είδα εντάξει, κάπου θα είναι σκαμμένος... Μισό αιώνα είναι σκαμμένος ο δρόμος. Απίστευτο!
- Εμείς είμαστε ένας μουσικός σταθμός. Να σας ρωτήσω αν ακούτε μουσική...
- Ακούω μουσική... ακούω πάρα πολλή μουσική. Και τα παιδιά μου, το ένα είναι στη δευτέρα λυκείου, το άλλο έκτη δημοτικού... Ακούω πάρα πολλή μουσική! Και θέλω να βάζετε μουσική!
- Ποιο είδος μουσικής ακούτε κ. Αυτιά;
- Απ’ όλα. απ’ όλα!
- Τι είναι αυτό που κάνει έναν μουσικό σταθμό καλύτερο;
- Καλή και ποιοτική μουσική, παιδιά! Είτε ελληνικό, είτε παραδοσιακό, είτε ξένο, είτε rock, είτε jazz... Εσείς ξέρετε καλύτερα! Κανείς άλλος! Σφίξτε το χέρι των συμφοιτητών σας, πείτε τους ότι έχουν έναν καλό φίλο. Η εκπομπή είναι δίπλα τους, κοντά τους... Και να ξέρετε και κάτι άλλο: Είστε και παιδιά μου! Γιατί, κι εγώ έχω παιδιά στη δική σας ηλικία... Είστε δικά μου παιδιά! Σας αγαπώ πολύ που τιμάτε τη Σάμο και ήρθατε να σπουδάσετε στο νησί. Όταν βγείτε στους δρόμους του Καρλοβάσου, κάνετε μια μέτρηση να δείτε τι έχουμε κάνει γι’ αυτό το νησί... Εγώ θα είμαι ο τελευταίος που θα πω τι έχω κάνει για το νησί, υπάρχουν άλλοι που αγαπάνε πιο πολύ το νησί... Αλλά, πονάω... Πονάω όταν βλέπω τη Σάμο να είναι στη γωνιά... Το καλοκαίρι βλέπω πολύ κόσμο που λέει «Γιωργάκη, ήρθα για σένα στη Σάμο, αλλά πρέπει να βάλουμε και ένα χέρι να κάνουμε το νησί καλύτερο...» Το νησί είναι πανέμορφο! Τι καιρό έχει σήμερα στη Σάμο;
- Καλός είναι ο καιρός, αλλά δυστυχώς, η δημοτική αρχή του Καρλοβάσου μας στεναχώρησε μιας και φέτος δεν θα γίνει το Καρναβάλι, εξαιτίας κάποιων έργων...
- Ναι, το έμαθα
- ...και έτσι αποφασίσαμε εμείς να κάνουμε ραδιόφωνο, και με αφορμή τα 10 χρόνια που συμπληρώνονται από τη δημιουργία του σταθμού να σας βγάλουμε στον αέρα...
- Ναι ‘στε καλά και σας εύχομαι ό,τι το καλύτερο!
- Σας ευχαριστούμε για την τιμή που μας κάνατε να είστε σήμερα κοντά μας στο φοιτητικό ραδιόφωνο!
- Σας ευχαριστώ κι εγώ πολύ! Γεια σας!
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
