Οι υπερυπολογιστές, όπως ο Cray X-MP/48, των οποίων τα υλικά βασίζονται στο πυρίτιο, ίσως τελικά αντικατασταθούν σε ορισμένες εφαρμογές από άλλους που θα βασίζονται στο DNA.
Σήμερα, ένας τυπικός υπολογιστής γραφείου μπορεί να εκτελέσει περίπου 10^6 μαθηματικούς υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο, ενώ οι ταχύτεροι υπολογιστές μπορούν να πραγματοποιήσουν στο ίδιο χρονικό διάστημα περίπου 10^12 υπολογισμούς. Αυτά, ωστόσο, είναι και τα όριά τους.
Καθώς τα υλικά κατασκευής τους γίνονται ολοένα και μικρότερα και καθώς όλο και περισσότερα τρανζίστορ τοποθετούνται στα μικροτσιπ πυριτίου, έρχεται κάποια στιγμή που η δυνατότητα περαιτέρω σμίκρυνσης των ηλεκτρονικών υλικών θα φθάσει σε κάποιο όριο.
Στο σημείο αυτό, θα απαιτηθούν νέες υπολογιστικές τεχνικές.
Έσχατο όριο σμίκρυνσης θα μπορούσε να είναι ένας μοριακός υπολογιστής και το DNA θα ήταν το ιδανικότερο μόριο, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Εάν θεωρήσουμε τις ακολουθίες βάσεων A, T, G και C του DNA ως "μονάδες" πληροφοριών ανάλογες του 0 και του 1 του δυαδικού συστήματος, που χρησιμοποιείται σήμερα στους υπολογιστές, εκτιμάται ότι μισό περίπου χιλιόγραμμο DNA θα μπορούσε να αποθηκεύσει περισσότερες πληροφορίες απ' ότι οι μνήμες όλων των ηλεκτρονικών υπολογιστών που κατασκευάστηκαν μέχρι σήμερα.
Σήμερα πραγματοποιούνται πειράματα στα οποία οι μέθοδοι υπολογισμού που στηρίζονται στο DNA είναι ανώτεροι από τους αντίστοιχους των συμβατικών ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Το μέλλον των υπολογιστικών τεχνικών φαίνεται πως θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον...
(Το κείμενο αυτό προέρχεται από το βιβλίο Οργανική Χημεία Τόμος ΙΙ του John McMurry των Επιστημονικών Εκδόσεων Κρήτης και διδάσκεται στους δευτεροετείς φοιτητές του τμήματος Χημείας του Α.Π.Θ.)
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
από Maraki στις Δευτέρα, 16 Οκτωβρίου 2006 (20:35:35)
http://www.physics4u.gr/news/2002/scnews505.html