Το θέμα των φετινών πανελληνίων εξετάσεων περί ανθρωπιάς δίνει έναυσμα για προβληματισμό και συζήτηση. Κατά πόσο είναι η Παιδεία μας ανθρωπο-κεντρική; Μαθαίνουν τα παιδιά τις πραγματικές αξίες στη ζωή ή απλώς από νωρίς τα βάζουμε σε ένα σύστημα τεχνοκρατικό και υλιστικό;
Σήμερα Σάββατο έγινε η αρχή για τους διαγωνιζόμενους στις πανελλήνιες εξετάσεις...Κάποιοι από εμάς μπορεί να πηγαίνουν μερικά χρόνια πίσω και να θυμούνται εκείνες τις..”χαλεπές” εποχές... Τότε που έπρεπε μέσα σε λίγες ώρες να δείξουμε τι ορίζουμε από γνώσεις και ικανότητες. Δυστυχώς η ειδησεογραφία δεν μπορεί να αποτυπώσει σε λίγες σειρές ούτε την αγωνία ούτε αυτή τη γλυκιά αμηχανία της προσμονής. Παρατηρούμε αναφορές στον τύπο και αναλύσεις με περισπούδαστο ύφος.. ακόμα και κάποιων ψυχολόγων που βάζουν σε καλούπια το σύνολο των παιδιών. Ο καθρέφτης της κοινωνίας μας είναι αυτοί οι νέοι.. αυτούς που δοκιμάζουμε με ερωτήματα τα οποία ίσως να μην μπορούμε να απαντήσουμε κι εμείς οι ίδιοι.
Σήμερα λοιπόν, τα παιδιά έπρεπε να αναλύσουν το θέμα της ανθρωπιάς... όχι όμως απομονωμένο αλλά σε σχέση με εκδηλώσεις ανθρωπιάς... Δηλαδή τι έρχεται να μας πει αυτό το ζητούμενο.. ότι η ανθρωπιά η οποία λείπει στις μέρες μας.. βρίσκει «παρηγοριά» μέσα από εκδηλώσεις οι οποίες έχουν να κάνουν με τον ανθρωπισμό. Το υπουργείο ουσιαστικά λέει στα παιδιά «εντάξει δεν υπάρχει ανθρωπιά, αλλά με τις εκδηλώσεις γίνεται και κάτι..κάποιος παίρνει βοήθεια»!
Το πλήρες θέμα ήταν: "Σε μια εποχή με μεγάλο έλλειμμα ανθρωπιάς, έχει σημασία να οργανώνονται εκδηλώσεις, που βοηθούν όσους συνανθρώπους μας το έχουν ανάγκη. Να γράψετε ένα άρθρο στην εφημερίδα του σχολείου σας, όπου θα εξηγείτε γιατί πρέπει να στηρίζονται τέτοιες προσπάθειες. Παράλληλα, να αναφερθείτε στη συμβολή της παιδείας στην καλλιέργεια της ανθρωπιστικής συνείδησης, ιδιαίτερα των νέων"
Έχει σημασία που ένα τέτοιο θέμα τίθεται σε επίσημες εξετάσεις του ελληνικού κράτους..αν μη τι άλλο γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς ειρωνείας! Τον τελευταίο καιρό όλοι παρατηρούμε την πορεία της Ελλάδας μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια, βλέπουμε τις προσπάθειες να εναρμονιστούμε με μία Ευρώπη που «τρέχει» με ιλιγγιώδεις ρυθμούς ανάπτυξης. Η παιδεία μας έχει γίνει έρμαιο πολλών αλλαγών και πειραματισμών στην προσπάθεια των κυβερνήσεων να δεθούμε στο «άρμα» της Ευρώπης και σε αυτόν τον τομέα. Έχουμε όμως πετύχει στην ανθρωπιά;
Η ανθρωπιά των αριθμών
Οι φετινοί 144.571 υποψήφιοι αντιστοιχούν σε 82.394 θέσεις. Δηλαδή περίπου οι μισοί υποψήφιοι δε θα βρεθούν σε αμφιθέατρα με το καινούργιο ακαδημαϊκό έτος. Γιατί οι θέσεις είναι λίγες; Γιατί ο προϋπολογισμός παραμένει στάσιμος;
Και στο πανεπιστήμιο Αιγαίου, βλέπουμε τα αναρίθμητα προβλήματα σε κτιριακές εγκαταστάσεις και υλική υποδομή, κι όμως όπως καταγράφηκε στον τύπο τελευταία το πανεπιστήμιο Αιγαίου αποτελεί πρότυπο για το ελληνικό Πανεπιστήμιο στο σύνολό του και μάλιστα με τη σφραγίδα διακεκριμένων ακαδημαϊκών του εξωτερικού. Γιατί δεν υπάρχει κινητοποίηση του Υπουργείου; Δεν είναι τόσο σημαντικό γιά εκείνους άραγε;
Οι επίσημες απαντήσεις δε μας καλύπτουν, χρόνια τώρα ακούμε αυτό το άπιαστο 5% για την Παιδεία. Αγώνες επί αγώνων έγιναν πολλά χρόνια πριν...Ποιος θα ξεχάσει το «Δώστε προίκα στην Παιδεία»; Τότε που όλοι συγκέντρωναν πλούτο και το Εθνικό μας κεφάλαιο, η Παιδεία πάντα ερχόταν σε δεύτερη μοίρα...
Η ανθρωπιστική Παιδεία
Ζητούν από τα παιδιά να γράψουν γιά το πώς συμβάλλει η ανθρωπιστική Παιδεία στην καλλιέργεια της ανθρωπιστικής συνείδησης. Και ερωτώ, κύριοι εσείς που δοκιμάζετε τους μαθητές, γνωρίζετε τι είναι η ανθρωπιστική Παιδεία; Προσπαθείτε να πάρετε απαντήσεις για την αποτυχία του συστήματος εκπαίδευσης; ‘Εχετε απέναντί σας μαθητές που πασχίζουν εδώ και καιρό να καταφέρουν αυτό που όλη η κοινωνία τους «τρέχει»..λέγοντάς τους ουσιαστικά στο αυτί: «γίνε κάτι, γίνε κάποιος..εξασφαλίσου».
Στα ελληνικά σχολειά ήρθε κανείς να μιλήσει για τον ανθρωπισμό στη βάση του; Μέσα στις ώρες του ψυχαναγκαστικού χρονοδιαγράμματος και της ύλης που πρέπει οπωσδήποτε να καλυφθεί...έγινε ποτέ στην ουσία νύξη έστω γιά τον ανθρωπισμό και την αξία της αλληλοβοήθειας; Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας! Διαβάζουμε στον ημερήσιο τύπο πως το θέμα ήταν αναμενόμενο... δηλαδή ακόμα και το σύστημα το φροντιστηριακό το είχε προβλέψει... Μήπως έγιναν και «ειδικά μαθήματα» για να απαντήσουν τα παιδιά ως έπρεπε στο συγκεκριμένο θέμα; Μόνο θλίψη προκαλεί το γεγονός..
Ποιόν κοροϊδεύουμε λοιπόν, τον υποψήφιο; το γονιό; τους εαυτούς μας;
Ερχόμαστε στο θέμα των ανθρωπιστικών εκδηλώσεων. Αυτό που μας έρχεται στο μυαλό είναι φανταχτερές συγκεντρώσεις, ακόμα και σε τηλεοπτικά στούντιο, συναυλίες με διάσημους, καλοκαιρινά γκαλά...και όλα αυτά που μας ταΐζουν και παραμυθιάζουν με το lifestyle και τις μοδάτες παρουσίες. Δηλαδή εκδηλώσεις της ίδιας κοινωνίας που αδιαφορεί και καλύπτει τις ενοχές της δίνοντας «ασπιρίνες» ανθρωπισμού..όχι θεραπεία. Ημίμετρα και τίποτα επί της ουσίας, χωρίς όραμα και χωρίς σχεδιασμό.
Συνεχίζουν όλα να κινούνται φυσιολογικά, η εξέταση τελείωσε, κάποιοι ίσως να μετέφεραν τις απόψεις που τους έδωσαν έτοιμες, κάποιοι απλώς να εξέθεσαν τις απόψεις που πιστεύουν πως είναι δικές τους. Θέλουμε να πιστεύουμε πως υπήρξαν κι αυτοί που έκαναν την ανατροπή, τα παιδιά που έθιξαν τα κακώς κείμενα και είπαν τα πράγματα με το όνομά τους...σε αυτούς ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι θα είναι αρκετοί...
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
