Γράφει η Μαριάννα Καρακουλάκη :
«Το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας ταξιδεύει…» διάβασα σε μια αφίσα στο δρόμο. Ευκαιρία λοιπόν σκέφτηκα για λίγη ποιότητα μέσα στο καλοκαίρι σκέφτηκα. Έτσι με την παρέα μου πήγαμε να δούμε τρεις από τις ταινίες που θα παίζονταν. Το αριστούργημα «Casus Beli» του Γιώργου Ζώη, το ενοχλητικό αλλά ενδιαφέρον «13 ½» του Χάρη Βαφειάδη και το «Oedipus» του Ιωακείμ Μυλωνά. Το Oedipus μόνο ως άκρως απογοητευτικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Ο μύθος του Οιδίποδα πάντα μου άρεσε και περίμενα με αγωνία να δω τη σύγχρονη πινελιά που του δώσανε. Η υπόθεση του έργου είναι σχετικά με έναν ντεντέκτιβ ο οποίος αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την εξαφάνιση ενός βρέφους που έλαβε χώρα πριν από 30 χρόνια. Διαβάζοντας την υπόθεση υποθέτει κανείς ότι θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο θα περιπλέξουν το μύθο του Οιδίποδα με τα στοιχεία που δίδονται. Δυστυχώς το ενδιαφέρον χάνεται με το που ξεκινάει η ταινία.
Ο σκηνοθέτης έχει προσπαθήσει -ανεπιτυχώς- να κάνει την ταινία να θυμίζει νουάρ φιλμ της δεκαετίας του 1930. Με ασπρόμαυρα πλάνα και φωτογραφία που προσπαθεί να αναδείξει το μυστήριο. Από την πρώτη στιγμή όμως ο θεατής καταλαβαίνει την υπόθεση και το τέλος.
Αν και ο μύθος βιάζετε ασύστολα τόσο από την κακό σενάριο του Μυλωνά όσο και από την επιεικώς άθλια ερμηνεία του Στάνκογλου οφείλω να τονίσω τη διαφορά στον αρχαίο μύθο και τη σύγχρονη εκδοχή του, όπως κατέληξα μετά από συζήτηση που είχα με μια φίλη μου. Ο αρχαίος Οιδίποδας μόλις μαθαίνει την αλήθεια, δηλαδή ότι έχει παντρευτεί με τη μητέρα του, δεν μπορεί να αντέξει το βάρος των τύψεων και αυτοτιμωρείται. Σε αντίθεση ο νέος Οιδίποδας μαθαίνει την αλήθεια, ενώ έχει ήδη συνάψει σχέση με τη μητέρα του και τυφλός από τη φιλοδοξία του δε σταματά μπροστά σε τίποτα. Το μήνυμα της ταινίας είναι ωραίο, η διαφορά των ιδανικών του αρχαίου ήρωα με τον σύγχρονο. Δεν μπορώ όμως να παραβλέψω το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης- σεναριογράφος τονίζει συνέχεια τη φιλοδοξία του ήρωα μέσα από τους διαλόγους, μη αφήνοντας το θεατή να ψυχολογήσει από μόνος του το χαρακτήρα του.
Μέσα από ένα πρόχειρο σενάριο και μία μέτρια σκηνοθεσία γίνετε ακόμη πιο έντονη η επιεικώς άθλια ερμηνεία του Γιάννη Στάνκογλου, ο οποίος φαίνεται ότι απλά προσπαθεί πάρα πολύ χωρίς όμως αποτέλεσμα (όπως και σε πολλές από τις δουλείες του). Ο θεατής που θα επιλέξει να δει την ταινία θα περάσει 23 βασανιστικά λεπτά μένοντας με μια απορία. Γιατί; Γιατί να πάρουν έναν εξαιρετικό μύθο και να τον κατακρεουργήσουν;
Οι σινεφίλ σίγουρα θα με χαρακτηρίσουν ρηχή και αλλοιωμένη από τα δυτικά πρότυπα του εμπορικού σινεμά. Θα πουν ότι δεν μπορώ να δω το βαθύ νόημα της ταινίας. Το πρόβλημα είναι όμως, ότι το δήθεν βαθύ νόημα της ταινίας είναι τόσο εμφανές από την αρχή που χάνει την αξία του.
Το συμπέρασμα πάντως είναι ένα, καλή είναι η ποιότητα και η διαφορετική καλλιτεχνική άποψη αλλά υπάρχουν και όρια ακόμη και σε αυτά, ειδικά όταν προσπαθούν να περάσουν μηνύματα αλλάζοντας τα φώτα σε μία κλασική ιστορία.
Περισσότερα - Trailer
Τίτλος: Oedipus
Κατηγορία: Μυθοπλασία
Φορμά: 35mm
Χρώμα: Έγχρωμη
Διάρκεια: 23'
Χρονολογία: 2009
Περιγραφή: Μια γοητευτική γυναίκα αναθέτει μια υπόθεση σ’ έναν νεαρό ντετέκτιβ. Αυτός πρέπει να εξιχνιάσει την εξαφάνιση ενός βρέφους που έλαβε χώρα πριν περίπου τριάντα χρόνια.
Σενάριο- Σκηνοθεσία: Ιωακείμ Μυλωνάς
Φωτογραφία: Στέφανος Ευθυμιάδης
Μοντάζ: Παναγιώτης Φωτίου
Μουσική: Δημήτρης Μυλωνάς
Ήχος: Μάρκος Λόπεζ
Σκηνικά: Άντης Παρτζίλης
Ερμηνευτές: Γιάννης Στάνκογλου, Κατερίνα Διδασκάλου, Στέλλα Φυροφένη, Δημήτρης Σπύρου, Αντώνης Κατσαρής
Παραγωγή: "AB Seahorse Film Productions Άντρος Αχιλλέως Παραγωγηκότητας 24 Ε2363 Λευκωσία Κυπρος Τηλ.: +357 99675013
_______
πηγή εικόνων & πληροφοριών: dramafilmfestival.gr, oedipusmovie.com
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
By 
