Γράφει η Φελίσια Παναγιωτάκου :
Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας βιώνει την οικονομική κρίση. Εγώ θα ήθελα να την ονομάσω οικονομική βία. Η οικονομική βία λοιπόν εισέβαλε στη ζωή μας και μαστίζει την καθημερινότητά μας. Έχουμε ξεχάσει πώς είναι να περνάμε ωραίες στιγμές, πώς είναι να νιώθουμε ήρεμοι και άκομη χειρότερα, έχουμε ξεχάσει να ζούμε. Καθημερινά επικρατεί ένα άγχος, ένα τρέξιμο και πολλές φορές χωρίς λόγο. Έτσι απλά από καθημερινή «συνήθεια». Όμως πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχει μόνο η κρίση, δεν υπάρχουν μόνο οι υποχρεώσεις, υπάρχουμε και εμείς.
Πιστεύω πως οι άνθρωποι αρνούνται να βιώσουν ωραίες στιγμές, ίσως έχουν ξεχάσει πώς είναι, ή ακόμα χειρότερα έχουν ξεχάσει τη σημασία και την αξία του ωραίου. Παρατηρώ καθημερινά πρόσωπα περαστικών, πρόσωπα δικών μου ανθρώπων και αυτό που εκπέμπουν είναι μόνο θλίψη και απογοήτευση. Θα έλεγα πως είναι πρόσωπα κενά από κάθε άλλου είδους συναίσθημα. Έτσι, η οικονομική βία μετατράπηκε σε ψυχολογική βία. Αρνούμαστε να ζήσουμε οτιδήποτε θετικό, γιατί πολύ απλά δεν «ταιριάζει» με το κλίμα της μιζέριας, που δεν έχουν επιβάλει μόνο οι άλλοι σε εμάς, αλλά και εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.
Περπατάμε στο δρόμο με σκυμμένο το κεφάλι, σκεπτόμενοι τα προβλήματά μας και τις ανάγκες μας. Έπειτα από λίγο συναντάμε έναν γνωστό και πρέπει να ανταλλάξουμε την τυπική καλημέρα / καλησπέρα, θέλουμε δε θέλουμε. Στη συνέχεια έρχεται η κλασική ερώτηση «τι κάνεις, όλα καλά;» και στην πορεία η κλασική απάντηση και πρώτη στην σκέψη όλων «τι καλά, αφού τα ξέρεις, αλλά τι να κάνουμε έτσι όπως μας κατάντησαν». Με αυτή λοιπόν την απάντηση και την «θετική» ενέργεια ξεκινάει η καθημερινότητα ενός μηχανοκίνητου ανθρώπου χωρίς συναισθήματα και προσωπικές ανάγκες παρά μόνο υποχρεώσεις.
Σύμφωνα με την Δρ. Πηνελόπη Λουκά η οποία είναι Διδάκτωρ Κοινωνικής Ψυχολογίας και Ψυχολογίας της Υγείας σε σχετικό άρθρο της(*) αναφέρει πως η οικονομική αστάθεια σε προσωπικό επίπεδο μπορεί να επιφέρει προβλήματα στις σχέσεις, δυσλειτουργικό χειρισμό καταστάσεων και συναισθημάτων και άλλες διαταραχές, όπως κρίσεις πανικού και κατάθλιψη. Ακόμη αναφέρει πως η οικονομική κρίση ως γεγονός που μας απασχολεί ιδιαίτερα πυροδοτεί - ενεργοποιεί αυτόματα αρνητικές σκέψεις τύπου: θα καταστραφούμε (καταστροφοποίηση των πάντων, μεγιστοποίηση αρνητικών γεγονότων, ελαχιστοποίηση θετικών) που έχουν άμεσα αντίκτυπο στο συναίσθημά μας (λύπη, άγχος, κατάθλιψη), στη συμπεριφορά μας (κοινωνική απόσυρση, διενέξεις στο οικογενειακό και επαγγελματικό περιβάλλον) και πληθώρα σωματικών συνεπειών (καρδιαγγειακά, εφύδρωση, ένταση σωματική, αϋπνίες).
«Η σάρκα είναι η στάχτη, η ψυχή είναι η φλόγα.»
-- Victor Hugo
Μήπως είναι καιρός λοιπόν να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της οικονομικής κρίσης και των όσων προβλημάτων επιφέρει αυτή; Δε λέω να ξεχάσουμε την ύπαρξή της και να ζήσουμε χωρίς αυτήν, λέω να ζήσουμε μαζί με αυτήν, όχι όμως μόνο για αυτήν. Γιατί να αφήσουμε την οικονομική κρίση να μας «βιάζει» ψυχολογικά; Δεν σκοπεύω να προτείνω θαυματουργές λύσεις που θα απαλλάξουν και θα σώσουν το κόσμο από την κρίση. Αλλά πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να επικεντρωθεί στον εαυτό του και να επενδύσει στα άτομα γύρω του, όχι με υλικά αγαθά αλλά με συναισθήματα. Πιστεύω πως είναι πιο σημαντικό να βάλουμε σε πρώτο πλάνο τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι που έχουν ψυχικό σθένος και είναι καταβεβλημένοι το μόνο που θα καταφέρουν είναι να χάσουν τον εαυτό τους και για αυτό φταίχτης δεν θα είναι η κρίση αλλά οι ίδιοι που δεν προσπάθησαν να κάνουν τίποτα για να σωθούν.
«Όταν ο αναβάτης πέσει από το άλογο,
Αν δεν ξανά ανέβει αμέσως στην σέλα,
Δεν θα ξανά βρει ποτέ ποια κουράγιο να ιππεύσει»
-- Paulo Coelho
________
Πηγές άρθρου κας. Λουκά: tanea.gr , e-psycology.gr
Πηγές εικόνων (επιμέλεια από ομάδα σύνταξης MyAegean): (bruceberrien), (aztlek)
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
By 
