Γράφει η Μαρία Ανάστασου :
Είσαι νέος-α, ωραίος-α, πτυχιούχος και ζεις στο εξωτερικό; Γνωρίζεις μέρα με τη μέρα πολλούς σαν εσένα, που αναρωτιέσαι αν ζεις στην Αγγλία, Αμερική, Κίνα κλπ. ή στην Ελλάδα; Τότε ξυπνάς.
Αν ήσουν στην Ελλάδα, το πιο πιθανό σενάριο θα ήταν η ανεργία, ενώ τώρα, κάπου μακριά ή κοντά αλλά εκτός συνόρων, είσαι Εργαζόμενος. Καλά ακούτε...
Συμβαίνει τώρα. Άνθρωποι που τολμούν και στηρίζουν ότι αυθεντικό μας ενώνει: Την Παράδοση.
Η έκπληξη που δεν περιμένατε έρχεται. Υπάρχουν ακόμη εργαζόμενοι-ες που επέλεξαν ένα δύσκολο δρόμο, σε δύσκολους ομολογουμένως καιρούς και διανύουν κακοφτιαγμένους δρόμους, γεμάτους λακκούβες και μπαλώματα που με λίγο άστατο καιρό ρημάζουν πάλι. Κυριολεκτώ ή «μεταφέρομαι»;
Παραθέτω δυο λόγια φίλης, συμμαθήτριας γειτόνισσας, νέας, πτυχιούχου (και μαντέψτε: άνεργης): «Θέλω με την επιχείρηση μου να μάθει ο κόσμος για τις παραδόσεις και τα προϊόντα του τόπου μου που αγαπώ». Τα λόγια αυτά αξίζουν να ακουστούν και να δώσουν τι άλλο; Ελπίδα σε όσους αρχίζουν να μην ελπίζουν ή δεν ελπίζουν ήδη και χαρά σε όσους μαθαίνουν για μας τους εναπομείναντες στην «Άγονη Γραμμή». Ζώντας τη μικρή μου ζωή στη Γραμμή του Αιγαίου, είδα να επεκτείνεται το επίθετο «άγονη» και να σκεπάζει ολόκληρη την Ελλάδα. Πάνω στη γραμμή όμως είδα και πολλά ακόμη. Είδα ανθρώπους που τολμούν και επιχειρούν με στόχο το κέρδος (ας μην γελιόμαστε), αλλά ταυτόχρονα οδηγούνται από μια αγάπη με χρώμα τοπικό και πολιτιστικό.
Αναζητούν παλιές συνταγές, φτιάχνουν οι ίδιοι και εξελίσσουν, μαθαίνουν και στηρίζουν το «χωριό» και τις παραδόσεις του, που κάποτε απέρριψαν για να ανοίξουν τα φτερά τους προς τον πολιτισμό... Το πιο αξιοζήλευτο είναι πως γνωρίζουν ότι άμεσο κέρδος -το λένε και το δηλώνουν- δεν θα υπάρχει. Το κέρδος, το άμεσο, προκύπτει από το ότι θα νιώσουν επιτέλους χρήσιμοι δουλεύοντας και προβάλλοντας -όχι ξεπουλώντας και στρεβλώνοντας- αμέτρητες τοπικές παραδόσεις μέσα από προϊόντα και υπηρεσίες.
Στις ιστορίες που άκουσα, δεν έμαθα για ζάμπλουτους που επένδυσαν σε αυτό αν και υπάρχουν αλλά δεν εκπλήσσουν. Γνώρισα πτυχιούχους, όπως εσύ και εγώ, που έδωσαν παράταση στο μεταναστευτικό κίνημα ονείρων της εποχής, που συμβιβάστηκαν, επαναπροσδιόρισαν τις επιλογές και τοποθετήθηκαν ανάμεσα σε άγονες γραμμές για να στηρίξουν τα όνειρα τους και την παράδοση του τόπου μας. Αντιμετωπίζουν σωρούς προβλημάτων και εμποδίων στο να υλοποιήσουν τέτοιου είδους εγχειρήματα, αλλά δε τα παρατούν. Ενώ συζητάμε κάποιοι ήδη τα κατάφεραν, κάποιοι παλεύουν ακόμη.
Δεν υπάρχει τέλος, γιατί τα κατορθώματα που συμβαίνουν είναι μεγάλα. Παρόλο που εκλείπει ένα βαθύ όραμα να ενώνει όλους μας λένε, υπάρχουν μικρότερα οράματα που κάποιοι καταφέρνουν να τα κάνουν αληθινά. Μετά χαράς λοιπόν, θαυμάζω, σέβομαι και εκτιμώ όσους τόλμησαν και έφυγαν, αλλά και όσους έμειναν, γιατί ίσως μια μέρα με αυτό τον τρόπο κατορθώσουν να φέρουν πίσω τα όνειρα που μετανάστευσαν.
Δε χάθηκαν...
_______
Πηγές εικόνων (επιμέλεια από ομάδα σύνταξης MyAegean): (ralev_com), (digi)
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
By 
