της Αφροδίτης Μπιτζούνη: 
Χώρια ότι είμαι ερωτευμένη μαζί με τον Darren και η κριτική μου είναι εντελώς προκατειλημμένη, δείτε την ταινία. Πραγματικά αξίζει. Την έχω δει εδώ και καιρό και δεν μπορώ να σταματήσω να την σκέφτομαι. Μην προσπαθήσετε να δείτε όσα γράφει αυτή η κριτική, μην προσπαθήσετε να ξεζουμίσετε οποιοδήποτε νόημα, απλά νιώστε αυτό που κοιτάτε. Ο πόνος σας μπορεί να βγει προς τα έξω, αλλά μερικές ταινίες δεν υπάρχουν για να περνάμε όμορφα το χρόνο μας ή το βαρετό βράδυ μας.
   |
Ένας πολεμιστής της μεσαιωνικής εποχής προσπαθεί να σώσει την βασίλισσα του από τον οικτρό θάνατο βρίσκοντας το δέντρο της ζωής, ένας ιατρός προσπαθεί να βρει το γιατρικό του καρκίνου για την γυναίκα του που πεθαίνει, ένας ταξιδευτής του διαστήματος προσπαθεί να σώσει το δέντρο της ζωής ταξιδεύοντας προς ένα αστέρι που πεθαίνει.
Όταν όμως ο θάνατος είναι δεδομένος, γιατί να προσπαθήσει κανείς και να μην τον δεχτεί; Γιατί να μην νιώσει την εξέλιξη της ζωής των όντων, που προχωρούν από τη γέννηση στο θάνατο, και κάποια στιγμή είναι τόσο "έτοιμα" να φύγουν; Είμαστε τόσο εγωιστές ή τόσο φοβισμένοι; Μπορούμε να ξεχάσουμε το γιατί που γυρίζει τόσο βίαια στο μυαλό μας; Μπορούμε να ζήσουμε για πάντα;
Ο θάνατος πρέπει να νοείται σαν μια αναγέννηση, μια μετάβαση. Το γεγονός είναι ίσως προκαθορισμένο. Το «αν» και το «γιατί» σε καταστρέφουν και σε ωθούν να προσπαθείς για κάτι που δεν έχει μέλλον και τελικά να χάνεις το νόημα της ζωής. Ένα «δέντρο» μπορεί να ζήσει αιώνια μέσα στην ψυχή μας, αν το αφήσουμε να ανασάνει και τελικά να ζήσει εκεί που είναι έτοιμο να ζήσει. Είναι κρίμα να του στερούμε την λύτρωση, την ελευθερία… Όσα δαχτυλίδια και αν χαράξουμε στο χέρι μας, κάτι άλλο μας δένει με την αγαπημένη μας ψυχή. Αν το βρούμε θα είμαστε ένα βήμα ποιο κοντά στα αστέρι μας που σβήνει και δεν θα κείτεται μονάχο…
Ίσως σας φανεί δύσκολη ταινία, καθώς είναι σαν ένα υπέροχο ποίημα που απαιτεί σκέψη και συζήτηση. Αλλά αξίζει από άποψη εικόνας, σεναρίου, ερμηνειών, μουσικής (νέα συνεργασία του Aronofsky με τον Clint Mansell)… Μπορείτε ίσως να παλέψετε τα «τέρατα» που σας βασανίζουν τόσο καιρό, δεν σας εγγυώμαι ότι θα τα κερδίσετε αλλά μπορείτε να ελπίζετε ότι τουλάχιστον θα τα κοιτάξετε κατάματα…
Σαν επίλογο θα σας έλεγα ότι…
Για τα «παραμύθια» του Aronofsky πρέπει πάντα να είστε απολύτως έτοιμοι, αλλιώς πήγαινετε στο επόμενο ράφι ή torrent (σσς!)...
Κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία:
Το σενάριο γράφτηκε 2 φορές!
Οι σκηνές του μέλλοντος δεν είναι 3d animation αλλά βιντεοσκόπηση χημικών ενώσεων!
Η ερμηνεία του Hugh Jackman είναι απίθανη, τουλάχιστον με εντυπωσίασε.
Ο πρωταγωνιστής που αρχικά είχε επιλεχθεί ήταν ο Pitt, αλλά τα χρήματα ήταν πολλά και αυτοί που σέρνει πίσω του ο μεγάλος σταρ είναι πολλοί.
Ο προϋπολογισμός της ταινίας κόπηκε στο μισό…
Είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Aronofsky.
Η Rachel Weisz είναι η γυναίκα του Aronofsky, εντυπωσιακή ερμηνεία.
trailer (που, για μένα, το αδικεί):
Link
Επιπλέον εικόνες και κριτικές:
http://www.imdb.com/gallery/ss/0414993/01r.jpg.html?path=gallery&path_key=0414993&seq=19
Μουσική από το OST άλμπουμ της ταινίας:
http://www.last.fm/music/Clint+Mansell/The+Fountain+OST
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
By 
