Ο καθηγητής κοινωνιολογίας κ. Μάνος Σαββάκης εξέδωσε καινούργιο βιβλίο με τίτλο «Οι λεπροί της Σπιναλόγκας - Ιατρική, εγκλεισμός, βιωμένες εμπειρίες (1903-1957)» το οποίο κυκλοφορεί από τον Ιούνιο από τις Εκδόσεις «Πλέθρον». Με ειδίκευση σε θέματα όπως κοινωνιολογία της υγείας, της ασθένειας και του σώματος καταγράφει με λεπτομερή τρόπο το υπόβαθρο της ασθένειας με ευαισθησία και σεβασμό.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Στη δύση του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα δημιουργείται η Κρητική Πολιτεία (1898-1913). Το εγχείρημα συνδυάστηκε με μια προσπάθεια ρήξης με τις τότε επικρατούσες κοινωνικές πρακτικές. Έτσι, αναδιαμορφώθηκαν οι υπάρχοντες κοινωνικοί θεσμοί και θεσμοθετήθηκε ο διαχωρισμός ανάμεσα σε «ευυπόληπτες» και «μιαρές» κοινωνικές ομάδες. Η εμπειρική έρευνα για τους θεωρούμενους ως κοινωνικούς «απόβλητους» και «παρίες» εκείνης της εποχής φωτίζει κρίσιμα ζητήματα του πρόσφατου παρελθόντος και αναδεικνύει μια σειρά από προβλήματα.
Στην παρούσα εργασία ανασυγκροτείται η κοινωνική ιστορία μιας «βιβλικής» ασθένειας, της λέπρας, η οποία έχει ταυτιστεί στη συλλογική μνήμη με εικόνες παραμόρφωσης, επικινδυνότητας, εκτοπισμού. Διερευνάται το Λεπροκομείο Σπιναλόγκας (1903-1957) ως κοινωνικός θεσμός και η κοινότητα των ασθενών που εγκλείστηκαν στη νησίδα. Με βάση το συγκεκριμένο παράδειγμα επιχειρείται η κατανόηση ευρύτερων θεμάτων υγείας, ασθένειας και κοινωνικού στιγματισμού και αναδεικνύεται η σημασία της βίωσης «οριακών» εμπειριών σε σχέση με τη διαμόρφωση της εικόνας του εαυτού και της κοινωνικής ταυτότητας.
Ο κόσμος των λεπρών της Σπιναλόγκας αποτέλεσε κίνδυνο για την υγεία, κυρίως όμως πρόβλημα σε σχέση με την αισθητική και την ηθική των «κανονικών». Ταυτόχρονα, απολάμβανε τη ραστώνη, το γλέντι και τους γάμους μιας «γυμνής ζωής» εκτός παραγωγικής διαδικασίας, με κόστος την οδύνη, την απαξίωση και τον εξοβελισμό.
Σήμερα η Σπιναλόγκα είναι πόλος έλξης για χιλιάδες επισκέπτες, αλλά εξακολουθεί να παραμένει μετέωρη και αναποφάσιστη ανάμεσα σε ψηφίδες της σύγχρονης ιστορίας. Ενετικό φρούριο, τουρκική κοινότητα, χωριό λεπρών, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς και ερειπωμένα κτίρια συναποτελούν το ουσιωδώς διαμφισβητούμενο περιεχόμενό της. Σκοτεινή γοητεία, φωτεινότητα και αποστροφή σε έναν ελκυστικό εναγκαλισμό.
Το βιβλίο περιέχει εικόνες από το νησί της Σπιναλόγκας στη σημερινή της κατάσταση.
Είναι ευχάριστο για άτομα ευαισθητοποιημένα σε τέτοια κοινωνικά θέματα, κοινωνιολόγους και όσους ενδιαφέρονται για την επιστήμη αυτή.
Ενδιαφέρον είναι η ανάδειξη της κοινωνιολογικής έρευνας που διεξήγαγε ο συγγραφέας και η καταγραφή των βιωμάτων από άτομα που βίωσαν τον κοινωνικό στιγματισμό, τον εξευτελισμό, την ταπείνωση, την περιθωριοποίηση και το ψυχικό πόνο της νόσου του Χάνσεν.
Η περίληψη προέρχεται από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.