Ήταν μια φθινοπωρινή βραδιά όταν επιστρέφαμε πίσω σπίτι με το minibus, έπειτα από μια γεμάτη και κουραστική ημέρα. Ως "ψαρωμένοι" πρωτοετείς συζητούσαμε για τη ζωή στο Πανεπιστήμιο, αναρωτιόμασταν τι συμβαίνει στα άλλα νησιά...
Σκέψεις και ξεκίνημα μιας παράτολμης και φιλόδοξης ιδέας
Είτε είσαι "παιδί της πόλης" είτε όχι, φοιτώντας σε ένα νησιωτικό χώρο, μακριά από την πατρίδα σου, και τους φίλους σου, έχεις ελάχιστα να σε κρατούν και να σε δένουν. Είναι σαν να ξεκινάς να γράφεις σε λευκό χαρτί. Από τη μια αγωνιάς γιατί αισθάνεσαι μόνος, από την άλλη πασχίζεις να το γεμίσεις με λέξεις και φράσεις. Έτσι κι εμείς, άλλοι όρθιοι πιασμένοι από τις χειρολαβές, άλλοι στο κάθισμα, μια παρέα μερικών ατόμων να συζητούν και να προβληματίζονται για το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ένα πανεπιστήμιο με τα τμήματά του διάσπαρτα σε 5 νησιά του Αρχιπελάγους. Χιλιάδες ψυχές που ζουν μια διαφορετική καθημερινότητα ο καθένας και βιώνουν διαφορετικούς ίσως χώρους και κουλτούρες, αλλά αποτελούν ωστόσο μέλη του ίδιου εκπαιδευτικού οργανισμού.
Μέσα σε μια εποχή όπου τα διάφορα τεχνολογικά gadgets κάνουν θραύση και με τη διάδοση του διαδικτύου (internet), πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε αρκετά εργαλεία και υπηρεσίες. Εκεί λοιπόν, μέσα από μια μεγάλη κουβέντα, ένας φίλος, ο Γιώργος, λέει αυθόρμητα: "Να κάνουμε ένα chat δωμάτιο! Ένα chat δωμάτιο για να μιλάμε όλοι μας από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου!" Με ενδιαφέρον αλλά και μερικό σκεπτικισμό συζητήσαμε για λίγη ώρα την ιδέα αυτή. Γρήγορα όμως κατεβήκαμε στη στάση και διαχωριστήκαμε για τα σπίτια μας ο καθένας. Λίγες μέρες μετά, ένας άλλος φίλος, ο Θανάσης, ήρθε δίπλα μου στο εργαστήριο υπολογιστών, όπου έψαχνα κάποιες πληροφορίες για μια εργασία, στο internet. "Ξέρεις τι είναι τα Forum;" με ρώτησε. Του ζητώ να μου εξηγήσει. "Ενδιαφέρον", του απαντάω. "Δηλαδή, μπορώ να πάω να γράψω κάτι, να ξεκινήσω ένα θέμα συζήτησης, το οποίο να το δει κάποιος και να μου απαντήσει κάποια άλλη στιγμή, χωρίς να επικοινωνούμε άμεσα, τη στιγμή που γράφω εγώ ή εκείνος κάτι;" "Συνδυάζει την αμεσότητα μια τηλεφωνικής συνομιλίας και την ασύγχρονη επικοινωνία μέσω αλληλογραφίας." Σαν παιχνίδι λοιπόν, ανάμεσα στις πολύωρες ενασχολήσεις στα εργαστήρια των Η/Υ, αφού δεν είχαμε δυνατότητα να δουλέψουμε τις εργασίες πλήρως σπίτι, ψάχναμε και πειραματιζόμασταν με τις δυνατότητες επικοινωνιακών εργαλείων όπως αυτά. Μπαίναμε σιγά-σιγά σε έναν νέο κόσμο, βιώνοντας μια κουλτούρα διαφορετική, πρωτόγνωρη για μερικούς από εμάς.
Με την ιδέα του να γνωρίσουμε και να γνωριστούμε με την καθημερινή ζωή των υπολοίπων τμημάτων, αποζητούσαμε ένα "παράθυρο" στον κόσμο, ένα κανάλι επικοινωνίας με το υπόλοιπο Πανεπιστήμιο. Αρνούμασταν να δεχθούμε και να "εγκλωβιστούμε" στα στενά όρια ενός τμήματος. Επηρεασμένοι από εικόνες από κολέγια και πανεπιστήμια μέσα από ξενόγλωσσες κινηματογραφικές ταινίες, φανταζόμασταν έναν ενιαίο χώρο, με κτίρια σαν και τα νησιά, όπως π.χ. "Λέσβος" κ.λ.π... Για το δικό μας, τη μικρή Σύρο, το φανταζόμασταν ως έναν νέο χώρο-πτέρυγα που χτιζόταν λίγο-λίγο, σε ένα ενιαίο campus, όπως συνηθίζεται να λέγεται!...
Τα εργαστήρια των υπολογιστών ήταν πάντοτε το στέκι όλων. "Πού θα πάμε απόψε;", "Πάμε εργαστήρια, να δούμε για νέα Email, και αποφασίζουμε εκεί!". Δεν ανησυχούσε κανείς αν θα στήσει τον άλλο ή αν θα χάσει κάποιο λεωφορείο. Για καφέ ή για μπυρίτσα, όπου κι αν ήταν ο τελικός προορισμός, στα εργαστήρια έβρισκε παιδιά από όλα τα έτη κανείς. Βασικός πυρήνας κοινωνικοποίησης και γνωριμιών επίσης. Στοιχείο που τόνιζε τον "οικογενειακό" χαρακτήρα της φοιτητικής κοινότητας. Έναν χαρακτήρα που έχουν συνήθως τα περιφερειακά πανεπιστήμια, όπως το δικό μας.
Ένα μεγάλο τόλμημα ξεκινά... για ένα διαφορετικό μέλλον
Μέσα σε ανάλογη ατμόσφαιρα γεννιόταν σιγά-σιγά την ιδέα του MyAegean. Μια μεγάλη οικογένεια, μια μεγάλη παρέα. Ίσως και γιατί ήμασταν λίγοι φοιτητές ακόμη, δεν νιώθαμε πως ήμασταν μόνοι μας. Σκεφτόμασταν και τα υπόλοιπα νησιά. Το μικρό αυτό σύνολο φοιτητών, μπορεί ίσως να έχει τις ίδιες ανησυχίες, σκέψεις και προβληματισμούς με πολλούς άλλους! Πήραμε λοιπόν πιο σοβαρά τη σκέψη και την απόφαση να ξεκινήσουμε κάτι δημιουργικό. Προσωπικά, δύο φράσεις αντηχούσαν συχνά στο νου μου, που έδιναν κουράγιο να τη συνέχεια του τολμήματος: "η Αισιοδοξία της Δράσης είναι καλύτερη από την Απαισιοδοξία της Σκέψης" και "Συναίσθημα χωρίς Δράση ισοδυναμεί με κατάρρευση της ψυχής", φράσεις που είχα ακούσει κάποτε. Η αρχή είχε γίνει και ο "ιός" είχε μπει για τα καλά μέσα μας!
Μια δίψα να μάθουμε περισσότερα, να σκεφτούμε και να χτίσουμε κάτι καλό, ποιοτικό κι εύχρηστο ήταν οι στόχοι μας. Είχαμε βρει ένα νέο νόημα για τον ελεύθερο χρόνο μας, μια νέα και βαριά ευθύνη βέβαια, αλλά που μας ευχαριστούσε. Μέσα από αρκετές προσπάθειες, άλλοτε με επιτυχίες και άλλοτε με αποτυχίες, όπως συνήθως κάθε προσπάθεια, χωρίς ωστόσο να χάνουμε το θάρρος μας και την πίστη μας, προχωρούσαμε. Παράλληλα με το καθημερινό και εντατικό μας πρόγραμμα σπουδών, βαδίζαμε βήμα-βήμα για να υλοποιήσουμε αυτό το όραμά μας: να χτίσουμε μια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ των τμημάτων. Οι ιδιαιτερότητες, ο διαφορετικός βαθμός εξοικείωσης με υπολογιστές και internet που είχε κανείς (ανάλογα και με το πρόγραμμα σπουδών του κάθε τμήματος) ήταν από την αρχή ένας μεγάλος προβληματισμός μας. Έπρεπε στην ουσία να πετύχουμε τον ισόρροπο συνδυασμό του ανθρώπινου παράγοντα και της υλικοτεχνικής υποδομής, κάτι που κάνει το εγχείρημα αρκετά πολύπλοκο και απαιτεί ειδικούς χειρισμούς. Έπρεπε εν τέλει να πείσουμε, πρώτα τους εαυτούς μας κι έπειτα όλους τους υπόλοιπους, φοιτητές και άλλο προσωπικό, πως ό,τι κάνουμε, πιστεύουμε σε αυτό, το αγαπάμε και θέλουμε να προτείνουμε κάτι νέο, σε μια εποχή που μοιάζει σε πολλά σημεία στείρα από ιδανικά, αξίες, πρωτοβουλίες, ιδέες. Πνευματικό παιδί όλης αυτής της πορείας λοιπόν, η δικτυακή πύλη-κοινότητα my.aegean.gr. Πλέον, μπορούμε να βλέπουμε άμεσα να βγαίνει μια μορφή, ένας νέος οργανισμός. Μια εξελισσόμενη οντότητα, με κινητήρια δύναμή της, κυρίως τους φοιτητές.
Πολύ γρήγορα η εξέλιξη έφερε κοντά μας και άλλους φίλους και φίλες, έτσι, πήγαμε ένα βήμα παραπέρα. Με όχημα τον ιστότοπο, θελήσαμε να δημιουργήσουμε έναν νέο δυνατό θεσμό, μια πολιτιστική πρωτοβουλία που στόχο θα έχει τη δραστηριοποίηση όλου του ακαδημαϊκού κόσμου του Αιγαίου, αλλά και την προώθηση του ίδιου του Πανεπιστημίου στο ευρύ κοινό. Πάντα προσπαθούμε να κινηθούμε -στα πλαίσια των δυνατοτήτων και του χρόνου μας- σε παράλληλους και ποικίλους χώρους, ώστε να πετύχουμε όσο μπορούμε τους στόχους μας. Ικανοποίησή μας μεγάλη κι ελπίδα μας θα είναι, οι επόμενοι μετά από εμάς που θα πάρουν τη σκυτάλη, να συνεχίσουν με το ίδιο αμείωτο σθένος και μεράκι, να γράψουν τη δική τους ιστορία και να συνεχίσουν την ποιοτική κληρονομιά. Είναι καιρός να αποδείξουμε στη σύγχρονη κοινωνία πως το Πανεπιστήμιο μπορεί να προάγει υψηλές αξίες πολιτισμού και γνώσης, πρωτοβουλίες δυναμικές, έτσι ώστε όχι μόνο να σπάσει ο γεωγραφικός αποκλεισμός που δημιουργείται λόγω των αποστάσεων, αλλά ακριβώς αυτό να βοηθήσει σε μια νέα προσέγγιση και κουλτούρα, στη σύγχρονη κοινωνία της πληροφορίας και των γρήγορων εξελίξεων. Έτσι ώστε να μην μένουμε αδρανείς ποτέ, αλλά πάντα ενεργοί άνθρωποι και πολίτες! Όπως ειπώθηκε κάποτε: "Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο".
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
