Δυστυχώς όλοι μας σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή, είχαμε, έχουμε και θα έχουμε κάποιες στάσεις που κάθε άλλο παρά ευχάριστες είναι. Έρχονται στιγμές που πονάμε, που μας πλήγωσαν ή απλά που δεν ήρθαν τα πράγματα όπως τα λαχταρούσαμε. Φυσιολογικά στάδια μα πολύ επώδυνα. Μας αλλάζουν, μας φθείρουν μα και μας δίνουν μαθήματα, σε τελική ανάλυση.
Είναι δύσκολο να διαχειριστείς τον πόνο... ακόμη και την πιο απλή απογοήτευση. Γεμίζεις πίκρα και τα βλέπεις όλα με απαισιοδοξία. Σε πνίγει η οργή ενδεχομένως και έρχονται και συμπτώματα που σωματοποιημένα πια σε ρίχνουν χειρότερα. Υπάρχουν άνθρωποι που ξεσπάνε με κάποιο τρόπο ώστε να ανακουφιστούν λίγο, όπως το να μιλάνε με δικούς τους ανθρώπους, να κλαίνε, να πηγαίνουν βόλτες, να πίνουν, να κάνουν πράγματα που τους ευχαριστούν για να αποσπάσουν το μυαλό τους από αυτό που τους βασανίζει. Ο καθένας βρίσκει το δικό του τρόπο. Υπάρχουν κι άλλοι όμως που κλείνονται στον εαυτό τους, που δεν αφήνουν καν τη θλίψη τους να εξωτερικευτεί με κανένα τρόπο. Αυτό είναι ακόμη χειρότερο κι επικίνδυνο για την ψυχική και σωματική τους υγεία.
Ας θυμηθούμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό ασθενειών έχει επιβεβαιωθεί μετά από έρευνες πως προέρχεται από ψυχικά νοσήματα. Οι ειδικοί λένε καταρχήν πως δεν πρέπει να θάβουμε μέσα μας τέτοια συναισθήματα. Πρέπει να περάσουμε αυτά τα στάδια ώστε να έρθει το πλήρωμα του χρόνου να γιατρευτούμε. Διότι είναι το μόνο σίγουρο πως ο χρόνος θα συμβάλλει σε αυτό. Όχι... δεν θα ξεχάσεις... απλά θα συμφιλιωθείς και θα ζεις με αυτό που σε πονά και θα συνεχίσεις γιατί έτσι οφείλεις. Μην είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας λοιπόν. Ας πάρουμε το χρόνο μας να αποδεχτούμε πρωτίστως το τι μας έχει συμβεί. Ας προσπαθήσουμε να μην αφήνουμε τα αναπάντητα «γιατί» και το αίσθημα της αδικίας να μας κουμαντάρει καθώς επίσης και το θυμό να μας οδηγήσει σε λάθος μονοπάτια. Ας ξεσπάσουμε όπως ο καθένας μπορεί. Ας αφήσουμε να μας σταθούν άνθρωποι που μας αγαπούν. Ας ασχοληθούμε με ενδιαφέροντα που θα αποσπάσουν το νου μας λίγο. Ας πάψουμε να μιλάμε και να αναλύουμε αυτό που μας πονάει διότι μόνο κακό κάνουμε. Ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας και ας πιστέψουμε ότι αξίζουμε τα καλύτερα καθώς κι ότι δεν φταίμε που μας συνέβη ό,τι μας συνέβη.
Ας μην φοβόμαστε τον πόνο... είναι απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα που υποδεικνύει ότι είμαστε ζωντανοί και... άνθρωποι με ψυχή και αισθήματα. Θα ξαναέρθουν χαρές σίγουρα και θα τις βιώσουμε ακόμη πιο όμορφα μετά από τον πόνο. Θα εκτιμήσουμε τα πάντα διαφορετικά.
Πηγές εικόνων (επιμέλεια από ομάδα σύνταξης MyAegean): (isakarakus), (greekfood-tamystika)
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
By 
