Όλοι νοιαζόμαστε για τον πόνο του διπλανού μας κι όμως συνεχίζουμε την ευχάριστη, βαρετή και εγωιστική ζωή μας.
Δεν πρέπει να σκεπτόμαστε: «Ε, τι κι αν συμμετάσχω κι εγώ δεν θα αλλάξει τίποτα». Κι όμως αυτός ο ένας μπορεί να συμβάλει και να δείξει τα πιστεύω του, πόσο μάλλον χιλιάδες πιστεύω μαζί. Δεν μπορούμε να κρίνουμε πια απ τον καναπέ μας τα γεγονότα και την πραγματικότητα και να αναστενάζουμε απλώς για τα πάθη και τις αναποδιές που βλέπουμε στο «κουτί των γεγονότων». Ο καιρός αυτός πέρασε και καλύτερα να μην ξαναρθεί γιατί όλοι μας είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι μπορούμε να δούμε ότι δεν φέρει αποτέλεσμα. Ο καθένας ασχολείται με τον εαυτό του με το αν θα περνάω καλά ή αν θα βρω χρήματα για να αγοράσω ωραία ρούχα ή τσιγάρα... Σκεφτήκατε πότε αν όλη αυτή η σπατάλη οδηγεί σε κάποιο νόημα ή απλά τόσο χρήμα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε κάποιο σημαντικότερο σκοπό έξω του σκοπού της ευχαρίστησής μας;;;
Θα μπορούσαμε να φανταστούμε τον εαυτό μας ή το εγώ μας να ζορίζετε οικονομικά και να καταφέρνει κάτι που για μερικούς είναι θέμα μόνο προς συζήτηση και να το καταφέρουμε να γίνει υλοποίηση;;; Αν όλοι συμβάλουμε στο να γίνει το σωστό, κάτι θα καταφέρουμε και αν όχι γιατί κάποιοι δεν πτοούνται τότε θα έχουμε κάνει κάτι καλύτερο, θα έχουμε προσπαθήσει και αν αποτύχουμε θα νιώσουμε πιο καλά ως προς τον εαυτό μας... Ο καθένας μας έχει προσγειωθεί στον δικό του μονόδρομο και είναι καιρός να δείξουμε στον εαυτό μας και όχι στους άλλους ότι η επιλογή για αλλαγή βγαίνει από μέσα μας και όχι γιατί κάποιος μας πίεσε να το πιστεύουμε, ούτε για να εντυπωσιάσουμε και να το παίξουμε έξυπνοι αλλά να έχουμε γνώμη και να την τεκμηριώνουμε με γεγονότα. Χίλιες φορές να κάτσουμε σπίτι παρά να βγούμε στο δρόμο μόνο και μόνο για να δειχτούμε και να είμαστε μέσα σε όλα... Αυτές οι γραμμές γραφτήκαν με σκοπό να ανάψουν την σπίθα της καρδιάς και του προβληματισμού σε άτομα νέας ηλικίας και όχι για να περαστούν μετά βίας μηνύματα για την γνώμη κάποιου. Η επιλογή και τα συμπεράσματα δικά σας...
L.F.
Θα παρακαλούσαμε μόνο, να μην γράφετε με κεφαλαία γράμματα. Είναι πιο ευανάγνωστα τα πεζά, ενώ τα κεφαλαία υποδηλώνουν πως "φωνάζουμε"!