του Αλέξανδρου Γερασίμου
Κάπως αλλιώς ξεκίνησε η φετινή χρονιά. Κάπως αλλιώς λέμε να ξεκινήσουμε και εμείς το δικό μας ταξίδι μέσα στο χρόνο. Άλλωστε οι σταθμοί είναι πάρα πολλοί αρκεί να είμαστε εκεί για να τους ανακαλύψουμε. Τα πρώτα σημάδια του νέου έτους ενθαρρυντικά και η παρακαταθήκη που μας άφησε το 2006 μόνο «φτωχή» δεν μπορείς να την χαρακτηρίσεις. Άρα, τι μένει; Ίσως αυτή η ερώτηση να κρύβει μέσα της πολλές μικρές ερωτήσεις...
Οι απαντήσεις εξίσου πολλές. Ο καθένας από εμάς μπορεί να δώσει στον εαυτό του την απάντηση που τον βολεύει περισσότερο. Αυτό δεν κάνουμε κάθε μέρα; Να βρίσκουμε τις απαντήσεις που μας φέρνουν και πάλι σε θέση ισχύος (έτσι νομίζουμε τουλάχιστον) στα δεκάδες ερωτήματα που θέτουμε στον εαυτό μας. Έτσι κατορθώνουμε και πάλι να γκρινιάζουμε, να αφήνουμε μια μίζερη εικόνα να κυριαρχεί στο προσκήνιο. Ίσως στην άκρη του μυαλού μας να νομίζουμε πως δίνουμε μια άνιση μάχη απέναντι σε όλα αυτά τα οποία θα μπορούσαμε να ήμασταν και ξέρουμε προκαταβολικά πως είμαστε χαμένοι από «χέρι».
Πολλές φορές σκέφτομαι πώς θα ήταν αν κάναμε την ανατροπή και προσεγγίζαμε με μια πιο θετική ματιά την πραγματικότητα. Να «νιώσουμε» πως υπάρχουν πράγματα που μας κάνουν να χαμογελάμε και τελικά τα προσπερνάμε. Αντί να κάνουμε κάθε είδους «ευχές» για ένα καλύτερο κόσμο, έναν καλύτερο πλανήτη ή ακόμα και για μια καλύτερη εικόνα στο τοπίο της σύγχρονης μουσικής και γενικότερα της τέχνης, να γυρίσουμε το χρόνο πίσω όχι αξιοποιώντας τον για παρελθοντολογικές χρήσεις αλλά ως εφαλτήριο για τη συνέχεια.
Έχω την εντύπωση πως πέρα από κάποιες εθιμοτυπικές ανασκοπήσεις, στην ουσία δεν κρατάμε κάτι από όλα αυτά που πέρασαν... το 2006 πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μας πάρα πολύ καλές συναυλίες (ενδεικτικά αναφέρω αυτές των ΠΥΡΟΣ ΑΙΘΗΡ, LOCOMONDO, ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΑΚΑ, ΠΑΥΛΟΥ ΠΑΥΛΙΔΗ), εξαιρετικά φεστιβάλ (MAMA AFRICA, Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ και το EURO JAZZ FESTIVAL που πραγματοποιήθηκε στην Τεχνόπολη στο Γκάζι) αλλά και εξαιρετικές ερμηνείες από ταλαντούχους ηθοποιούς σε δύσκολους ρόλους όπως αυτόν της Κόρα Καρβούνη στις «Σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μας», ή της Ρηνιώς Κυριαζή στη «Φεύγουσα Κόρη», μια παράσταση βασισμένη στο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Μια Ψυχή».
Όλα αυτά δεν είναι λίγα. Νομίζω ότι μας δίνουν μια καλή «πάσα» για να ξεκινήσει ο καθένας από μόνος του αλλά και όλοι μαζί μια προσπάθεια με τόλμη, συνοχή και πίστη όχι για να θέσουμε τον πολιτισμό υπό έλεγχο αλλά για να δοκιμάσουμε τους εαυτούς μας σε κάτι καινούριο...
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
από pocahontas στις Τρίτη, 27 Φεβρουαρίου 2007 (22:37:38)
Να συμπληρώσω στα Θεατρικά έργα..την ερμηνεία- κατάθεση ψυχής του Άγγελου Αντωνόπουλου στο έργο "Ο ΜΑΡΞ ΣΤΟ ΣΟΧΟ"...