Κάποτε υπήρξαν εκείνες οι ρομαντικές εποχές που το διαδίκτυο είχε περιορισμένες δυνατότητες σε ο,τι αφορά την ανταλλαγή αρχείων-φακέλων... Ολα ουσιαστικά άρχισαν όταν το 1980 κάποιος φοιτητής απο το Duke University ονόματι Tom Τruscott με το φίλο του Jim Ellis είχαν την ιδέα να προτείνουν το USENET, ένα σύστημα ανταλλαγής δεδομένων.
Ακολούθησαν το 1985 η δημιουργία του πρωτόκολλου FTP και το 1988 το IRC. Το 1990 μετά την εισαγωγή του World Wide Web από τον Τim Berners-Lee άνοιξαν νέοι ορίζοντες για την επικοινωνία διεθνώς. Και μετά ήρθε εκείνη η μαγική εποχή που τη θυμάμαι με συγκίνηση... Ήταν Ιούνιος του 1999.... η γέννηση του θρυλικού Napster ήταν γεγονός! Λίγο αργότερα θα με έβρισκε σε ένα δωματιάκι της εστίας να κατεβάζω με αργή ταχύτητα υπομονετικά...τα πολυπόθητα μουσικά κομμάτια που ίσως έψαχνα για μιά ζωή... Μέχρι τότε είχα ξοδέψει μιά μικρή περιουσία σε δίσκους και CD. Ώρες ατελείωτες περνούσαν αναζητώντας και ρωτώντας τον κάθε πωλητή δισκάδικου. Δε λέω.. και η αναζήτηση έχει τη χάρη της, και το χειροπιαστό έχει μια ξεχωριστή συναισθηματική αξία, αλλά η αίσθηση ελευθερίας και η απεραντοσύνη επιλογών προσέδιδε στο Napster στοιχεία μεταφυσικής...το έκανε εργαλείο ονείρων...
To Napster αποκτά οπαδούς...
Όλοι μιλούσαν με δέος για το νέο επίτευγμα μιας χούφτας ανθρώπων, στην ουσία ενός φοιτητή πάλι από την Αμερική..που σίγουρα καταλάβαινε οτι γινόταν μιά μικρή επανάσταση...με συμβολική σημασία. Το Napster, όπως άρχισε, δεν ήταν απλά ένα έξυπνο σύστημα για να βρίσκεις μουσική με μηδαμινό κόστος, ήταν στη βάση του μιά πολιτική κίνηση! Μέχρι τότε η βιομηχανία της μουσικής επιδίδονταν σε πλήρη ασυδοσία.....οι τιμές είχαν φτάσει στα ύψη και τα προϊόντα της μουσικής, που είναι και προϊόντα πολιτισμού, προορίζονταν για τους λίγους και εκλεκτούς που θα διέθεταν μιά περιουσία προς απόκτηση μιας ολοκληρωμένης δισκοθήκης. Ακόμα και οι καλλιτέχνες ήταν δέσμιοι των δισκογραφικών..μέσα σε ένα κλίμα που θύμιζε απολυταρχικό καθεστώς. Εκεί ήρθε το πρώτο peer-to-peer πρόγραμμα να διαδώσει το φως στο σκοτάδι της μουσικής αγοράς...ήρθε συμβολικά να δώσει το μήνυμα του «μοιράζομαι».
Κάποιοι όμως «θίγονται»...
Για τους Napster-ικούς φίλους η απόκτηση φακέλων σε μορφή mp3 ήταν μιά υπόθεση κοινοκτημοσύνης..Κάτι που στο δυτικό κόσμο, ως κουλτούρα, ισως να υπήρχε μόνο στα κοινόβια του San Francisco ή οπουδήποτε αλλού εφαρμόστηκε η αρχή «think for yourself and question authority». Αναπολώντας εκείνες τις εποχές, τότε που το Napster μεσουρανούσε..αναρωτιέμαι πόσο πολύ θορυβήθηκαν οι διώκτες του..αυτοί που το Δεκέμβριο του 1999 θα συνέτασσαν δικογραφία για να καταφέρουν να ανακόψουν την ορμή τούτης της μουσικής χιονοστιβάδας! Οι πρώτοι που δημόσια θα αντιδράσουν είναι το γνωστό rock (thrash) συγκρότημα Metallica, ενώ θα δυσανασχετήσει και η Madonna. Αιτία; Η πιθανολογούμενη απώλεια κερδών από τις πωλήσεις των δίσκων. Ένα σημείο που πολλοί θα αμφισβητήσουν, αφού αρκετοί άλλοι καλλιτέχνες θα γίνουν υπέρμαχοι της άποψης πως το Napster αποτελεί έμμεσο φορέα διαφήμισης και στην ουσία τους κάνει ευρύτερα γνωστούς...Όπως και να έχει αυτή η διαμάχη θέσεων, το τελικό αποτέλεσμα μέτρησε και δυστυχώς για το θρυλικό, πλέον, Napster ήταν το οριστικό κλείσιμο...
Ύστερα από καιρό και αρκετές ζυμώσεις, και αφού μετά το Napster ακολούθησαν το παράδειγμά του και άλλα παρόμοια προγράμματα, σκέφτομαι, τι ήταν το τόσο ξεχωριστό εκείνη την εποχή;; Θυμάμαι σχεδόν νοσταλγικά πώς με περισσή ευτυχία άκουγα ένα τραγούδι που έψαχνα αρκετό καιρό...ήταν το Happy Together των Turtles.Ένα απλό κομμάτι που ποτέ δε χρειάστηκε να αγοράσω ολόκληρο το άλμπουμ για να το ακούσω....και ως δια μαγείας..είχα κιόλας απαντήσει στο ερώτημά μου...
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
