Στα πλαίσια της προετοιμασίας μου για τις πανελλήνιες εξετάσεις στις οποίες πήρα μέρος , μου ζητήθηκε να γράψω ένα διαγώνισμα με τις σκέψεις μου για τη ζωή. Έχοντας μπροστά μου τη λευκή κόλλα με τη λέξη διαγώνισμα στο επάνω μέρος της προσπαθούσα, μάταια όμως, να βρω τις κατάλληλες λέξεις, οι οποίες θα γίνουν προτάσεις και με τη σειρά τους οι προτάσεις θα γίνονταν παράγραφοι ώστε να έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ξαφνικά διαπίστωσα πως η λέξη διαγώνισμα κρύβει μέσα της τη λέξη «αγώνας».
Άρχισα να αναρωτιέμαι πόσο μεγάλη σημασία έχει αυτή η λέξη για κάθε άτομο ξεχωριστά αλλά και για ολόκληρα έθνη. Από τη στιγμή που γεννιέται ο άνθρωπος, πρώτα-πρώτα, πριν καν ακόμη προσπαθήσει να αρθρώσει τις πρώτες του μικρές λέξεις, μαθαίνει να αγωνίζεται. Αγωνίζεται να μάθει να περπατά, να μιλά, να γράφει, να διαβάζει, να κρατά σωστά τα μαχαιροπήρουνα κι όταν τα καταφέρνει προσπαθεί να μάθει ακόμα περισσότερα. Έτσι είναι η ζωή ένας αδιάκοπος αγώνας για γνώση.
Ο πιο δύσκολος αγώνας όμως είναι αυτός για τη γνώση της ίδιας της ζωής. Εκεί προκύπτουν τα πιο πολλά εμπόδια. Θα χρειαστεί να πέσεις αρκετές φορές, μόνο τότε θα μάθεις να σηκώνεσαι και να στέκεσαι στα πόδια σου. Πρέπει όμως να το κάνεις, να μη φοβηθείς, να αγωνιστείς να το κάνεις.
Καθώς λοιπόν προσπαθούσα να γεμίσω τη λευκή κόλλα με τις σκέψεις μου, συχνά έκανα λάθη. Δε μπορούσα να συγκεντρωθώ αρκετά ώστε να συνδέονται άρτια οι προτάσεις μεταξύ τους , σύμφωνα με τους κανόνες του συντακτικού, επίσης πολλά από τα λάθη μου ήταν και ορθογραφικά (υστερώ κάπως και στην ορθογραφία!) Αυτό που διαπίστωσα όμως με μεγάλη μου χαρά ήταν το γεγονός ότι όσες φορές έγραψα κάτι λάθος είχα την ευκαιρία, χρησιμοποιώντας τη γομολάστιχά μου να το σβήσω. Με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να επαναφέρω τη λευκή κόλλα στην αρχική της μορφή σαν αν μην είχε γραφτεί τίποτε επάνω της σαν να μην έκανα, ποτέ, κανένα λάθος, ούτε συντακτικό, ούτε ορθογραφικό. Είναι όντως τρομακτικές οι δυνατότητες μίας και μόνο γομολάστιχας!
Μετά από αυτό σκέφτηκα πως και στον αγώνα μου για τη ζωή θα ήθελα να είχα για σύμμαχο (ή για όπλο) μία γομολάστιχα και ένα μολυβάκι. Θα ήθελα να μπορώ να σβήνω και να γράφω κατ’ επιθυμία, κυρίως όμως να σβήνω. Γίνονται πολλά λάθη στη ζωή, όμως δεν έχεις πάντοτε τη δυνατότητα να τα σβήνεις και να τα διορθώνεις τόσο εύκολα.
Στον αγώνα μου να μάθω για τη ζωή, να μάθω οτιδήποτε θα με κάνεις καλύτερο άνθρωπο και πάνω απ’ όλα καλύτερο συνάνθρωπο, έχω διαπιστώσει πολλά λάθη. Δυστυχώς δεν ήταν ορθογραφικά, όπως αυτά του διαγωνίσματος, και ευχήθηκα πολλές φορές να είχα μαζί μου τη γομολάστιχά μου. Στον αγώνα της ζωής, σε αντίθεση με το διαγώνισμα, τα λάθη και οι διορθώσεις τους χρειάζονται επίμονη προσπάθεια και πολύ περισσότερο χρόνο. Για τον λόγο αυτό εφοδιάζομαι (με ένα ορθογραφικό λεξικό αρχικά, δε θα μου άρεσε να γεμίσει κόκκινο στυλό η έκθεσή μου) με πολλή θετική ενέργεια, με εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, με ελπίδα για το καλύτερο αποτέλεσμα, με θάρρος για τον αγώνα και τις δυσκολίες του και με αγάπη για τη ζωή και τα λάθη μου.
Άλλωστε εάν δεν έγραφα λάθος τις λέξεις δε θα μάθαινα ποτέ τη σωστή τους ορθογραφία.
Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά που έδωσαν τον δικό τους αγώνα στις πανελλήνιες και τώρα ετοιμάζονται να ξεκινήσουν έναν άλλον στην φοιτητική ζωή που απλώνεται μπροστά τους. Και ένα μεγάλο καλωσόρισμα στα νέα «φοιτιτέλια» (κατά τη Μυτιληνιά διάλεκτο!) που έφθασαν πλέον στο νησί και ήδη βαδίζουν τις πρώτες τους ημέρες της νέας τους ...«μολυβιάς»!. Καλό κουράγιο παιδιά.
______
φωτο: επιμέλεια από ομάδα σύνταξης My.Aegean.gr
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
By 
