Γράφει ο Γιάννης Αποστολόπουλος
Συνεχίζουμε, μετά το πρώτο μέρος των «Ιστοριών πολλών clicks», σε αυτήν τη μικρή διαδρομή των αναμνήσεων στην πορεία κι εξέλιξη της προσπάθειας του MyAegean, με περισσότερες ματιές στα «παρασκήνια» και τις αστείες, αγχωτικές ή απλώς θεόμουρλες στιγμές μας!
Η αλήθεια είναι πως όταν αποφασίσεις να φτιάξεις κάτι, πρέπει να μελετήσεις ή να εξασκηθείς αρκετά. Άλλες φορές βέβαια, μπορεί να βγει κάτι καλό ακόμη και τυχαία. Όπως στο μαγείρεμα. Πρέπει να γνωρίζεις καλά τα υλικά που θα χρησιμοποιήσεις, αλλιώς μπορεί να βρεθείς σε όχι και τόσο ευχάριστες γευστικές εκπλήξεις! Κι αν μαγειρεύεις και για άλλους, εκεί είναι το μεγάλο «στοίχημα»...
Αν και τελικά στη μαγειρική δεν τα κατάφερνα και ιδιαίτερα (ίσως δεν αφιέρωσα το χρόνο που θα ήθελα, ή έστω, την προσοχή) ωστόσο το αίσθημα νομίζω ήταν όμοιο. Πρέπει να δημιουργήσεις κάτι όμορφο και γευστικό, κάτι που να αρέσει σε όλους τους φιλοξενούμενούς σου. Φυσικά, όταν το μαγείρεμα γίνεται συμμετοχικά, εκεί το αποτέλεσμα μπορεί να έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον! (Για την κουζίνα βέβαια, μπορεί να είναι όμως και ...καταστροφικό!)
Η αλήθεια είναι πως αν δεν είσαι πλήρως συνειδητοποιημένος ή δεν έχεις ίσως τις γνώσεις κι εμπειρία για το τι να κάνεις, πολλές φορές μπορεί να οδηγηθείς σε σφάλματα. Είναι όμως και αυτό μέσα στην «εμπειρία της ζωής», έτσι δεν είναι; Όταν ξεκινάς από «λευκό χαρτί», η ανασφάλεια και το άγχος είναι ίσως πολύ μεγαλύτερα απ' όταν έχεις κάποιες στέρεες βάσεις για να πατήσεις πάνω τους. Χωρίς να σημαίνει βέβαια πως είναι εντελώς λάθος η μια ή η άλλη... αφετηρία!
- «Ρε Τζον, έχεις υπόψιν σου τι είναι τα forums;»
μου είπε σε μια άλλη στιγμή ένας άλλος φίλος, ο Θανάσης, μια βραδιά που καθόταν στη διπλανή μου θέση, στα εργαστήρια των Η/Υ της σχολής.
Η λέξη «Forum» ήρθε να διαταράξει την ήρεμη σχετικά ημέρα μου, - με την καλή έννοια πάντοτε! Το «Forum» λοιπόν, έτσι όπως αναφέρεται στην Πληροφορική και στο Διαδίκτυο, αποτελεί ένα εργαλείο επικοινωνίας και ανήκει στις λεγόμενες «ασύγχρονες μορφές επικοινωνίας», δηλαδή συνδυάζει το γραπτό λόγο και την έμμεση συζήτηση, σαν την παραδοσιακή αλληλογραφία. Λειτουργεί ως «Πίνακας Ανακοινώσεων» (εξού και "Bulleting Board", όπως αλλιώς μπορεί να αναφερθεί ως όρος), όπου κάποιος «καρφιτσώνει» ένα μήνυμα, το βλέπουν όλοι, κάποιος «καρφιτσώνει» μια απάντηση και έτσι γίνονται δημόσιες συζητήσεις κατά το ύφος της «Αρχαίας Αγοράς» (λατινικά: "Forum/Fora").
Γρήγορα λοιπόν, όπως φάνηκε, μες στη αρχική ζάλη του να δημιουργήσουμε ένα χώρο επικοινωνίας μεταξύ των φοιτητών του Πανεπιστημίου μας, ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα σημαντικό ερώτημα: «Πώς θα μπορέσουν όλα τα παιδιά του Αιγαίου να μπουν και να κάνουν chat-συζητήσεις σε μια συγκεκριμένη στιγμή;», κάτι που παρατηρήσαμε πως το Forum θα μπορούσε να το λύσει, αφού δεν ήταν απαραίτητη η συμμετοχή ταυτόχρονα (δηλαδή την ίδια χρονικά στιγμή) όλων των τυχόν ενδιαφερόμενων. Και, τελικά, αντί να ασχοληθούμε με τα αστέρια στον ανοιξιάτικο ουρανό, αλαφιασμένοι σπάζαμε το κεφάλι μας με κάτι ορολογίες όπως «internet», «chat», «forum», «servers», «ιστοσελίδες» κι άλλες τέτοιες λεξούλες που για την εποχή τότε και για εμάς, τα «ψαρωμένα πρωτοετά», ήταν πρωτόγνωρες...
Μάλλον τα αστέρια «έπαιζαν» μαζί μας και αυτά, σχηματίζοντας το χάρτη του Αιγαίου, κλείνοντάς μας το μάτι, πως τελικά, όπως παλαιότερα οι ναυτικοί τα χρησιμοποιούσαν στη ναυσιπλοΐα για να φτάσουν στον προορισμό τους, έτσι και τώρα, μας οδηγούσαν σε μια μεθυστική πορεία να «ταξιδέψουμε» στο Αιγαίο...
Χρονιά 2002-2003
Η γέννηση της ιδέας εκείνη τη χειμωνιάτικη βραδιά του Νοέμβρη στο mini-bus (βλ. πρώτο μέρος των «Ιστοριών πολλών clicks») εξελίχθηκε σε «Δημιουργία ενός site 'Chat-Forum' του Πανεπιστημίου Αιγαίου». Ως 'ψαρωμένοι' πρωτοετείς φοιτητές λοιπόν, σε μια πολύ μικρή ακόμη φοιτητική κοινότητα ενός πολύ μικρού νησιού στο Αιγαίο, μες στην καρδιά των Κυκλάδων, πήραμε το θάρρος και με αρκετή τότε διστακτικότητα («πού πας βρε Καραμήτρο»), να το συζητήσουμε με καθηγητές και υπευθύνους του τμήματος. Οι πρώτες εντυπώσεις και ανταποκρίσεις ήταν αρκετά θετικές κι ενθαρρυντικές, γεγονός που μας έδωσε κουράγιο να πάρουμε μια μεγάλη ανάσα αισιοδοξίας...
Μέσα λοιπόν από τις διάφορες εκείνες συζητήσεις και διαβουλεύσεις, προσπαθήσαμε να συζητήσουμε παραγωγικά και δημιουργικά και να εκθέσουμε τις σκέψεις μας. Ένα ιδιαίτερα βασικό ίσως ερώτημα κληθήκαμε αμέσως να απαντήσουμε: «Το Πανεπιστήμιο θα προσπαθήσει να είναι αρωγός σας, αλλά η προσπάθειά σας είναι καθαρά δική σας και δε θα πρέπει να επιβαρύνετε το ίδρυμα σε βαθμό πέρα από όσα μπορεί να προσφέρει μέσα σε θεμιτά πλαίσια και δυνατότητες. Είστε ειλικρινά διατεθειμένοι να αναλάβετε την ευθύνη της πρωτοβουλίας σας αυτής;». Αυτό ήταν μια έντονη φράση που μας «ταρακούνησε» αρκετά, επηρεάζοντας ιδιαίτερα και την προσέγγισή μας πάνω στην προσπάθεια. Ήταν απλό ως ζήτημα: Επιχειρούσαμε να «κολυμπήσουμε σε βαθιά νερά». Αν όντως θέλαμε να το κάνουμε, έπρεπε να δοκιμάσουμε τα όρια των δυνάμεων και ικανοτήτων μας. Αυτό που ερμηνεύσαμε μέσα από την παραπάνω λοιπόν φράση ήταν πως επιδιώκουμε να ξεκινήσουμε μια κίνηση, με αυξημένη ενδεχομένως ευθύνη, τόσο σε τεχνικό / τεχνολογικό υπόβαθρο, όσο και σε θέμα ύφους και προσέγγισης...
Ένα βαθύ αίσθημα ευθύνης λοιπόν είχαμε ως προς την προσπάθεια αυτήν του «MyAegean», όπως τελικά καταλήξαμε κι ως όνομα. Το όνομα «My Aegean» ήρθε εντελώς αυθόρμητα και αβίαστα. Συμφωνήσαμε όλοι μας, χωρίς πολλή σκέψη, στο ότι αντιπροσώπευε πλήρως τη φιλοδοξία και το όραμα που είχαμε, να προσπαθήσουμε να προσφέρουμε σε όλους ένα προσωπικό χώρο δημιουργίας κι έκφρασης, που να νιώθουμε όλοι το πανεπιστήμιο μας ως «δικό μας», ως κάτι κοντά σε μας, ένα χώρο που θα νιώθουμε οικείο και θα δρα ως κίνητρο για σκέψη, πράξη και δημιουργία...
Μια χρονική συγκυρία στο τμήμα, με προμήθειες νέου εξοπλισμού υπολογιστών, μας έδωσε την ευκαιρία να αποκτήσουμε τον πρώτο μας αφιερωμένο υπολογιστή. Ήταν ο server στον οποίο και προσπαθήσαμε να στήσουμε τις πρώτες ιστοσελίδες, τις πρώτες δοκιμές. Μια απλή κεντρική μονάδα υπολογιστή συνοδευόμενη από οθόνη, πληκτρολόγιο και ποντίκι, έμελλε να αποτελέσει την καρδιά που θα έδινε ζωή στο μικρό μας αυτό όνειρο...
Με πειραματισμούς κι μπόλικη έρευνα στο internet γύρω από θέματα, τεχνολογίες, δοκιμές, παραδείγματα και σχετικά εργαλεία, για ένα μεγάλο διάστημα προσπαθούσαμε να ξεκλέψουμε λίγο χρόνο από τον καθημερινό φόρτο κι απαιτήσεις του προγράμματος σπουδών, για να καταλάβουμε βασικές έννοιες και να αποκτήσουμε τεχνογνωσία, για να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στις στοιχειώδεις ανάγκες του όλου εγχειρήματος. Ήταν η λεγόμενη «σκοτεινή περίοδος» για πολλούς από εμάς, μιας και προσπαθούσαμε σαν «σφουγγάρια» να μάθουμε ό,τι περισσότερο μπορούσαμε, ώστε να μπορούμε έπειτα να ετοιμάσουμε ένα πλούσιο, γευστικό κι απολαυστικό γεύμα, ως μαθητευόμενοι μάγειρες, στα ψηφιακά χνάρια της διαδρομής αυτής... Πριν βγει λοιπόν το «φαγητό» από το φούρνο, έπρεπε να ψάξουμε σε πλήθος βιβλίων «μαγειρικής» και «συνταγολόγια»...
Κάθε αρχή και δύσκολη όπως λέμε... Αυτό που λέγεται επίσης, πως χρειάζεται πίστη και αισιοδοξία, ως απαραίτητη κινητήρια δύναμη σε ό,τι κάνεις, ήταν κάτι που το βιώσαμε και το βιώνουμε κάθε στιγμή που περνά, κάθε λεπτό που αφιερώθηκε και αφιερώνεται ως τώρα σε όλη αυτήν την προσπάθεια, για να προσφέρεται κάτι που πριν αρκετό καιρό, δεν ήταν διόλου «αυτονόητο»... πόσο μάλλον, υπαρκτό...
Οι πρώτες μάχες με... κώδικα, κατσαβίδια, βροχοπτώσεις και τη ...ΔΕΗ (γκρρρ) ξεκίνησαν λοιπόν... Η συνέχεια στο επόμενο: «Ιστορίες πολλών clicks». Μείνετε μαζί μας για ...κωμικο-τραγικές και σουρεάλ καταστάσεις που ...σπάνε κόκκαλα!
Η συνέχεια, στην επόμενη ... «Ιστορία πολλών clicks»...
Με ....ονειροπαρμένους χαιρετισμούς,
Γ.Α.
______
Πηγές εικόνων (επιμέλεια από ομάδα σύνταξης MyAegean): από προσωπικά λευκώματα και ιστορικό αρχείο της ομάδας ανάπτυξης My.Aegean.gr
Αναφορά στον αρχικό δημιουργό - (Attribution) 
Διανομή του παράγωγου έργου με τους ίδιους όρους της αρχικής άδειας - (Share Alike) 
By 
